"ว่าไงครับ..เมีย"
"ระ...ริว"
ฉันช็อคแทบขาดใจเมื่อท่านประธานหันมาฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงสั่นๆใช่เขาจริงๆ เขาจริงๆด้วย
"ดีใจจังที่เธอจำชื่อฉันได้"
ริวพูดกับฉันพร้อมกับเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานเขาที่อยู่ตรงข้ามกับฉัน
"เชิญนั่งครับคุณเลขา"
เขาผายมือเชื้อเชิญให้ฉันนั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับเขาไม่มีทางฉันไม่มีทางเข้าใกล้เขาอีกแน่ๆฉันอุตส่าห์หนีเขามาได้เป็นปีๆฉันไม่มีทางทำงานกับเขาแน่นอน
"ไม่!! ฉันไม่นั่ง"
ฉันพูดพร้อมกับหันหลังเดินไปทางประตู
ติ๊ด
แกร็ก!!
ให้ตายเถอะนี้ประตูห้องเขาล็อกผ่านรีโมตได้งั้นเหรอเพราะตอนที่ฉันจะเดินไปถึงประตูเสียงกดรีโมตก็ดังขึ้นพร้อมก้บเสียงประตูถูกล็อค
"กลับมานั่งตรงนี้ครับคุณเลขา"
"ไม่..ฉันไม่ทำแล้วฉันขอลาออก"
ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออดเมื่อเขาทำแบบนี้กับฉันไม่รู้จะอะไรกับฉันนักหนาที่ทำกับฉันตอนนั้นยังไม่พออีกรึไง
"ลาออกเหรอ ก็ได้!! แต่เธอต้องชดใช้ค่าปรับเ
