In Bed With The Vampire

Chapter 6

Tia's POV

Blood is everywhere. And its V's blood not those Dauntless students. Dauntless students versus Duchess students at mukhang si V ang target nila.

Hindi na 'to puwede! V is in danger lalo pa't nag-iisa siya. As of now, V is powerless dahil sa grounded siya sa kanyang mga magulang.

Napatakip ako nang bibig nang palibutan nila si V. Hindi 'yon ang kinatakot kundi ang dala nilang upuan at mukhang ihahampas nila 'yon sa ulo ni V. Damn it! I should call Evo pero dahil sa panginginig nang kamay ko ay nabitawan ko ang hawak kong cellphone.

"s**t! Wag!" Sigaw ni Emi na ikinagulat ko.

"f**k!" Mura ni Evo na kararating lang.

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa ginawa ni Emi. Tumakbo siya papunta sa kinaroroonan ni V at hinarang ang sarili kasabay nun ang paghampas ni Bryan ng upuan sa likod niya.

"Damn it!"

Nabitawan ni Evo ang dala-dala niyang cup noodles.

"Oh no!" Bulong ko na lang.

Wala akong makitang emosyon sa mata ni V kundi takot. Nakatitig lang siya sa kay Emi na para bang gulat na gulat.

Nagmistulang tubig ang dugo nilang dalawa dahil sa pag-agos nun sa daan.

Nagsitakbuhan sila Bryan nang maamoy nila ang dugo ni Emi. Ang isa sa mga kahinaan at kinatatakutan ng Dauntless students ay ang amoy ng dugo ng tao. It was a cursed from Ava which is the queen of the witches kingdom.

"A-ayos ka lang ba?" Rinig kong tanong ni Emi kay V.

Sabay kaming tumakbo ni Evo patungo sa kinaroroonan nilang dalawa. Napatakip kami ng ilong at sabay na napalunok nang makalapit kami sa puwesto nila. s**t! Hindi 'to ang oras para magutom.

"Ang sakit palang mahampas," nanghihinang sabi ni Emi at bigla na lang natumba kay V.

"Emily! Wake up! Emi!"

Ngayon ko lang nakita si V na ganito mag-alala sa isang babae. V is well define as heartless vampire prince, sasaktan ka niya kapag gusto niya, papatayin ka niya kapag gusto niya, i bubully ka niya hanggang sa hindi siya magsawa, papahirapan ka niya sa kahit anong paraan basta nag-eenjoy siya at kapag hindi siya na satisfied, then pray for your life. It's either bubuhayin ka niya o papatayin. Siya rin 'yong tipong bampirang hindi nagpapakita ng emosyon.

"Dalhin natin siya sa infirmary, my mom will help her," tarantang suhestiyo ko.

"There is no time. Call the Duchess students, now!"

Hinanap ko agad ang cellphone ko at pinindot ang red bottom sa group call ng Duchess students, pahiwatig nun na may emergency.

"V, use your second life to save her."

Napatingin kami kay Evo. Alam niyang may pangalawang buhay si V?

"Wala akong kapangyarihan para gawin 'yon."

"You can do it without using your power. Do it before it's too late."

"Fine!"

Hiniga niya si Emi sa damuhan at walang sabing hinalikan sa labi. He transferred his second life to Emi without any hesitation. Ngayon ko lang din nasilayan ang ganitong klasing liwanag.

"Is everything okay?" Tanong ni Bryce na kararating lang.

"What the hell? Anong nangyari sa inyo? Bakit punong-puno 'to ng dugo?" Gulat na tanong ni Xysleah.

Sabay-sabay naman silang napatakip ng ilong at napatalikod ng wala sa oras. Nagkabanggaan pa ng balikat si Xysleah at Keenan.

"You better clean this mess. I'll take her." Untag ni V at nagteleported.

Sasama na sana kami sa kanila nang biglang humarang si Bryce sa daan. Hind kami makakasunod kapag hindi namin nasunod ang deriksyon.

"Hey! Sabihin niyo muna sa amin kung anong nangyari." Bryce na mukhang excited makinig sa ikukuwento ko pero hindi ko pa kayang i kuwento lahat. Nauuhaw na ako.

"I can't unless you will let me drink your blood," umiwas agad ako ng tingin nang magtama ang mga mata namin.

"It's fine with me. Iwan niyo muna kami," sambit niya. I'm referring to Bryce.

"Hihintayin kita sa dorm," sambit ni Evo at nagteleported.

"We will clean this mess. You can go anywhere, baka hindi kami makapagpigil dito at masaluhan ka namin," ngising sambit ni Keenan. Piniktusan tuloy siya ni Xy.

Hinatak niya ako palayo sa kanila at dinala kung saan. Punyemas! Bakit ang dilim? Wala tuloy akong makita.

"Bryce?"

"Oh?"

Teka, nakaamoy ako ng sigarilyo. Strawberry flavor?

"Lintek ka! Bryce! Naninigarilyo ka?"

"Naaamoy mo?"

"Malamang! Anong akala mo sa akin, walang ilong?"

"Sorry naman. Akala ko kasi sinisipon ka."

"At talagang! Itapon mo 'yan doraemon ka! Akala ko ba ay paiinumin mo 'ko ng dugo mo?"

"Tsk! Ayoko muna. Baka nga nasipsipan muna ng dugo si Evo tapos sa akin na naman? No way! Ako dapat ang makauna sayo."

"Bastos! Hahampasin talaga kita kapag– hmp!"

"Your lips taste good as ever. Now, lick my neck. Wala naman akong nalasahan na dugo mula sa lalaking 'yon except na lang sa matamis mong labi."

"Ayoko na! Pinaglalaruan mo na naman ako dahil nasa madilim tayong lugar," nasisinok kong sabi.

"Whoa! You're hiccuping. So ibig sabihin niyan nagustuhan mo?"

"Anong nagustuhan ko doon? Tsk!"

Nangapa ako hanggang sa bumangga ako sa matigas na dibdib niya.

"You're making me arouse. Stop that bago pa mahuli ang lahat." Seryosong sabi niya kaya napaatras ako. "Sa tingin mo ba ay pinaglalaruan kita?" Tanong niya bigla.

"Nah, I– hmp!"

He claimed my lips again as he placed his arms around my waist. We used to this making out pagkatapos nun ay papainumin na niya ako ng dugo niya. We call this, payback like what Keenan and Xysleah do. Ang pinagkaibahan lang namin sa kanila ay love. Yes, Xy and Kee used to make love hindi katulad namin ni Bryce na hanggang make out o kiss lang.

—

Emi's POV

Napamulat ako nang makarinig ako ng sunod-sundod na sigawan mula sa labas nitong kuwarto. Nasaan ba ako?

Ngayon ko lang din naramdaman ang sakit nitong kanang balikat ko. Ito siguro ang nahampas nung lalaki. Luckily ay buhay pa naman ako.

"Kuya! Gising na siya!"

Sa isang iglap ay nasa harapan ko na silang lahat including Evo and Tia. What's the matter? Namatay ba ako noong mahampas ako kaya ganito sila?

"Hug your wife. Oh, come on kuya!" Pang-aasar nung babae sa may sulok. Siya ata 'yong babaing nakita ko sa panaginip.

"Leave us alone." Sambit ni V. Isa-isa silang nawala sa paningin ko.

"Nag-away ba kayo? Narinig ko kasi kayo mula sa labas na–"

"Sshh, mag pahinga ka muna." Pagpapatahimik niya sa akin. Nakakapanibago siya ngayon.

"Kagigising ko lang tapos mag papahinga na naman? Ang boring kaya nun."

"Silly. Gusto mo bang kumain?"

"Hm, oo. Nagugutom na rin kasi ako– teka, ilang araw na ba akong tulog?"

"3 weeks. Why?"

"Holy cow! Kailan ba ako puweding pumasok?"

"Kapag gumaling ka na."

"So puwede na akong pumasok mamaya?"

"No!"

Nag-iba agad ang ekspresyon ng mukha niya at naging itim ang awra niya. God! Spare my life!

"Scary," bulong ko at nahiga ulit.

"I just–"

"Umalis ka na. Gusto mo 'kong mamahinga, diba? Then go!" Naiinis kong sabi.

Ito ba ang paraan niya para pasalamatan ako? Ay! Kahit wag na pala. Baka i bully lang niya ako.

"S-sorry."

Whoa! Ang kyut niyang mag sorry. 'Yong boses niya na parang nahihirapan pero may twist na kasweetan ng tono.

"Sandali lang!"

Gutom na kasi talaga ako. Baka himatayin na naman ako dahil sa gutom.

"May kailangan ka ba?"

"Kailangan kita," nakangiti kong sabi. Err? Napaiwas siya ng tingin tapos parang namula ang pisngi niya. Nahihiya ba siya?

"Ayieee~ banat pa, Emi! Kinikilig na 'yan si kuya!" Sigaw nung babae.

"Shut up!"

Balik sa dati. Okay na sana eh. Ang ganda na sana ng timing ko para humingi ng pagkain kaso sinira nung kapatid niya.

Napahawak ako sa tiyan ko nang biglang kumulo. Gutom na talaga ako.

Napatingin ako kay V na may dalang cup noodles na tatlo. Ramyeon at kanin? Teka, may kikimbap pa ata.

"Akin 'yan?"

"Tingin mo?"

"Akin nga! Gutom na ako!" Nakanguso kong sabi.

Aabutin ko sana ang mga 'yon nang biglang sumakit ang balikat ko. Napangiwi tuloy ako dahil sa sakit. Namamaga pa pala kaya masakit.

"Masakit ba?" Alalang tanong niya.

"Medyo."

"Susubuan kita, sandali lang." Kinuha muna niya 'yong chopstick at pinaghiwalay.

Naupo siya sa tabi ko at pinaghalo niya 'yong Ramyeon at kainin. Whoa! Pareho kami ng taste pagdating sa pagkain.

"Okay lang ba?"

Tumango ako. Bakit parang nakangiti siya na ewan? Nang-aasar ba 'to? Pero 'yong totoo, takam na takam na ako matikman 'yon. I mean, 'yong Ramyeon.

"Ahh, bilis na."

"K-kaya ko naman eh."

"Tsk!"

Ngumanga na lang ako kahit hiyang-hiya na ako. Ikaw ba naman ang subuan ng lalaki tapos feeling ko pa ay nakatingin sa amin 'yong mga kasama niya.

"Don't mind them."

"Ayieee! Lumalove life si kuya," panira talaga ang kapatid niya.

"Bagay sayo kapag ngumingiti ka," bigla ko na lang nasabi.

What did I say?

To be continued...