“หมอก หมอก หมอกเก็บของจะไปไหน!!!” เกตุแก้วมองดูลูกชายที่เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าด้วยความตกใจ
“ไปจากที่นี่”
“ไม่...แม่ไม่ให้หมอกไป ลูกเพิ่งจะกลับมา แม่เพิ่งจะได้ลูกคืน” คนเป็นแม้รื้อเสื้อผ้าที่หมอกเพิ่งจะใส่กระเป๋าออก โดยมีหมอกที่พยายามเก็บเข้า เค้าไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ ซึ่งเค้ายอมรับผิดชอบเรื่องนี้เอง
“การที่เราดีกว่าใคร มันไม่ได้แปลว่าเราจะเหยียดใครก็ได้นะแม่ แม่คิดว่าผมจะแยกไม่ออกหรอ ว่าอันไหนเพชร อันไหนกรวด ผมจะ 30 แล้วนะ ผมอยากจะจริงจังกับใคร ผมเลือกเธอ วันที่แม่ไล่เธอออกจากงานเลี้ยง วันนั้นผมโดนเธอบอกเลิก จนผมต้องใช้วิธีที่ไม่ใช่ลูกผู้ชายเพื่อรั้งเธอไว้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้น ผมไม่คิดจะแตะต้องเธอเลย เพราะเธอเป็นคนที่วางตัวดีมาก เพราะฉะนั้น สิ่งที่แม่ว่าเธอออกมาแต่ละคำ มันแทบไม่มีความจริง”
“ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นลูกสาวนายพล”
“ผมยังไม่ได้พูดเรื่องฐานะเธอเลย!!!!
