“คิงถือไปหื้อนายน้อยเต๊อะ ฮากลั๋ว”
“กลั๋วอะหยั๋ง นายน้อยหม่ะใจ๊ผี กลั๋วอะหยั๋ง บ่ได๋เรื่อง ดูอ้ายน้อยคำ”
ถาดชาถูกส่งต่อให้น้อยคำคนงานในปาง เพื่อยกไปให้คนเป็นนายที่ตอนนี้ดูอารมณไม่ดีเสียเหลือเกิน แม้ตอนนี้น้อยคำจะกล้าๆกลัวๆ เพราะนายน้อยของเค้านั้นดูอารมณ์ไม่ดีสุดๆ
“นายน้อยเจ้า....” คนงานยกชามาให้คนเป็นนาย ที่นั่งนิ่งๆอยู่นานแล้ว แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนตะคอกใส่เสียงดัง จนต้องหนีออกมาทันที
“ว่า!! มีอะไร เรียกทำไมนักหนา เห็นไหมว่าอารมณ์ไม่ดี!!!!”
ความหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้นไม่สิ้นสุด มันทำเอาหมอกคิดไปไกล ทำไมกลับถึงห้องแล้วไม่โทรกลับ หายไปกลับผู้ชายคนนั้นทั้งคืนหรือเปล่า ตั้งแต่เมื่อคืน จนป่านนี้เมลของเค้ายังไม่เปิดเครื่องโทรศัพท์เลย มันยิ่งทำให้เค้าหงุดหงิดขึ้นไปอีก
“หมอก แกพร้อมนะ ไอ้เสี่ยเนี่ยมันชอบกดราคาไม้ อย่าไปยอมมัน แล้วนี่แกไปโมโหอะไรมา” ทรงธรรมเห็นเพียงแค่แววตาลูกก็รู้แล้ว
