“บาดแผลพวกท่านเป็นอย่างไร”
“ไม่เป็นไร เล็กน้อยเท่านั้น พวกมันหากมีคนเท่ากันพวกเราเองไม่ได้มีฝีมือด้อยกว่า”
“พวกท่านควรรีบกลับไปทำแผลที่สำนัก”
“เช่นนั้นพวกข้ากลับไปก่อน พวกเจ้าก็ระวังตัวด้วยไม่แน่ว่าพวกมันอาจพากันย้อนกลับมา”
“ขอบคุณศิษย์พี่ที่เป็นห่วง”
“แล้วเจอกันที่สำนักใน”
หลังจากส่งฉู่ฉิงหยางกลับสำนักพวกเขาก็พาพวกออกมาจากสำนักเดินตามหากลุ่มคนที่มีเรื่องด้วยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินเล่นกันโดยไม่มีอีกสี่คนของสำนักฉู่อวี้ก็อยากออกไปจัดการอีกฝ่ายให้จดจำไว้ถึงผลของการเข้ามายุ่งเรื่องของสำนักหานจง
“พวกมันแยกกันแล้วเอาไงดี พวกมันมีห้าคนพวกเรามีกันเจ็ดคนจัดการพวกมันเลยดีหรือไม่”
“รอดูพวกมันก่อน”
หลีเหยียนฉือกินจนอิ่มยามนี้แน่นไปหมดแล้วจึงชวนทั้งสี่คนกลับสำนัก เมื่อหลุดพ้นจากตลาดถึงพื้นที่ว่างเปล่า เหวินปิงฉีกลับหันไปข้างหลัง
“พวกเจ้าออกมาเถอะ จะตามพวกข้าไปใย”
คนกลุ่มใหญ่นับได้แปดคนดูท่า
