“ข้าไม่เชื่อว่าเมื่อได้อยู่ข้างกายเจ้าแล้วข้าจะไม่มีโอกาสที่ดีกว่าสตรีนางอื่นๆ”
ซวี่หวงหลินยังคงจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเองจนกระทั่งรู้สึกตัวก็พบว่าตนเองยืนอยู่ในสวนหน้าเรือนพักเพียงลำพัง
ด้านสำนักหานจงก็มีบรรยากาศที่ไม่แตกต่างกันนักเมื่ออาจารย์หลันฉืออวี้เรียกรวมตัวและแจ้งกำหนดการพร้อมทั้งวิธีการคัดเลือกตัวแทนของสำนักหานจง ท่าทางการแสดงออกของศิษย์สำนักหานจงแตกต่างเป็นอย่างมากต่างมีท่าทีโอ้อวดถือดี การคัดเลือกตัวแทนในครั้งนี้คนที่ตนเองถือหาอยู่ย่อมต้องมีโอกาสเป็นตัวแทนแน่นอน
การยกตนข่มท่านก็มีให้เห็นได้ทั่วไป เช่น ฉู่ฉิงหยางที่เป็นยอดฝีมือของศิษย์รุ่นใหม่หากเอ่ยถึงสิบอันดับแรกย่อมต้องมีชื่อเขาติดอันดับแน่นอน เจ้าตัวยังคิดด้วยว่าเขาจะเป็นคนที่ผ่านการคัดเลือกเป็นตัวแทนออกไปเพื่อสร้างชื่อเสียงให้สำนักและยังถือโอกาสทำให้ปิงเหยาเหยา (ศิษย์ผู้สืบทอด) ที่ฉู่ฉิงหยางหลงใหลใฝ่ฝันถึงแทบทุกเวลา
