ผมเพิ่งเอ่ยออกไป พอข้ามวันไอ้เวรนั่นก็แสลนมาชมรมบาสหน้าตาเฉย นับว่ามันกล้ามาก...
“ไปหาหลักฐานมาสิว่ากูเป็นคนทำ... ถึงเวลานั้นอยากต่อยให้ตายกูจะไม่ขัดขืนมึงเลย” ไอ้เดย์เอ่ยด้วยใบหน้ากวนประสาท มันกำลังยั่วโมโหผมอีกแล้ว แต่คราวนี้มันแปลกๆ ไป ปกติผมจะเป็นคนแกล้งมัน และมันก็ไม่เคยสู้ผมได้ แต่วันนี้ไอ้เหี้ยนี่แม่งจับผมทุ่ม!
เฮอะ งั้นที่ผ่านมาก็คงแกล้งอ่อนแอเพื่อจะตอดเล็กตอดน้อยอ่อยผู้ชายงั้นดิ... น่าขยะแขยงว่ะ
มันสาวเท้าเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งบีบคางของผมแรงๆ จนเจ็บหนึบ ผมถลึงตามองหน้ามันอย่างเอาเรื่องแต่คนตัวเล็กกว่ากลับไม่สะทกสะท้าน มันยกยิ้มร้ายฉายนัยน์ตาแปลบปลาบ ไม่รู้มันไปเอาความมั่นใจมาจากไหน...
“แต่ถ้ามึงหาไม่ได้ กู ‘เอา’ มึงตายนะ...”
พูดจบมันก็สะบัดมือออกและกระทืบเท้าผมแรงๆ จนผมร้องโอ๊ย ไอ้เวรนั่นยักคิ้วแล้วส่งจุ๊บด้วยนิ้วชี้และนิ้วกลางแตะที่ริมฝีปากส่งมันมาทางสายลม อีก
