น้ำเสียงเคร่งขรึมทำให้ร่างบางสะดุ้งโหยง มันสั่นหนักขึ้นเมื่อผมขยับเท้าเข้าไปใกล้ ให้ตายเถอะ ผมอยากรู้จริงๆ นะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ดูมันสิ มันทำตัวยังกับเพิ่งโดนข่มขืนมาอย่างนั้นแหละ...
“ไหน มาดูดิ๊” ผมว่าพลางก้มลงใช้แขนกระชากขอบกางเกงอย่างไม่สนหมูสนหมาอะไรทั้งสิ้น ถามดีๆ ไม่ตอบก็ต้องเล่นแรงๆ อย่างนี้แหละ! ไอ้เดย์เบิกตาโตก่อนจะใช้อีกมือจับขอบกางเกงของตัวเองไว้ ในขณะที่มันร่นจนเกือบถึงเข่า
“มึงบ้าไปแล้วเหรอ!” มันโวยวายพร้อมใบหน้าแดงร้อน
มันต่างหากที่บ้า จะหน้าแดงทำส้นตีนอะไร ผู้ชายด้วยกันปะวะ?
...เออ ลืมไป มันไม่ใช่ผู้ชาย
“ถามไม่ตอบเองปะวะ?” ผมยักไหล่
“ปล่อย” มันพูดเสียงลอดไรฟันเมื่อเห็นผมไล่สายตาตามเรียวขาอ่อน นึกตลกกับท่าทีเอียงอายของมัน
“อยากให้ปล่อยก็เล่ามาดิ”
“กูบอกว่าไม่มีอะไร... ไอ้เหี้ยไนท์!!” ไอ้เดย์คำรามเมื่อผมกระชากกางเกงมันลงจนละอยู่ที่หัวเข่า แรงมันสู้แรงผมไม่ได้ ต่อให
