EP05 ll ความรักของนางฟ้า

1394 Words

NIGHT SAYS… “โอ๊ย ไอ้เหี้ย! เบาๆ ดิวะ” ผมโวยวายเมื่อไอ้กระดุมเสื้อนิสิตเจ้าปัญหาของคนตรงหน้ามามาเกี่ยวซิปกางเกงผมเข้าซะงั้น แถมดันแกะไม่ออกทำให้ผมต้องอดรนทนอยู่ในสภาพอันอุบาทและชวนคิดไปไกล แรงเสียดสีจากกางเกงยีนส์สีซีดของคนตงหน้าทำให้ผมจั๊กกะจี้ “กูพยายามอยู่ เดี๋ยวสิโว้ย!” มันบ่นพลางหาทางทำอะไรสักอย่างกับท่อนล่างของพวกเราให้แยกออกจากกัน บอกเลยว่าเป็นปัญหาโลกแตกเป็นที่สุด เมื่อซิปกางเกงแม่งเสือกกินด้ายเข้าไปซะงั้น “กูสงสัยว่าต้องตัดว่ะ แม่งดึงไม่ออกเลย” ไอ้สิบว่าพลางเหล่ตามองต่ำ เดี๋ยวๆ ไอ้ที่ว่าตัดมันจะตัดอะไร...? ให้พูดใหม่นะ ขออีกที “ตัดอะไร? กูยังไม่เคยใช้เลย ไอ้เหี้ยนี่!” “ตัดด้ายสิโว้ย แต่กูไม่แน่ใจว่าจะเผลอตัดอย่างอื่นไปด้วยรึเปล่านะ? ☺” ความกวนประสาทของคนตรงหน้ามาพร้อมกับรอยยิ้มมารร้ายทำให้ผมหงุดหงดได้ทุกทีสิน่า ผมว่าพวกผมลืมอะไรไปอย่าง เมื่อตะกี้เหมือนมีเสียงของบุคคลไม่ได้รับเชิญดังขึ้น ตอนแรกก็ว่าจะไม่คิดอะไร แต่ทันใดนั้น ร่างบางก็ปรากฏตัวพร้อมกับรังสีน่าสยองขวัญ ฉับพลันห้องของไอ้เต็มสิบก็เปลี่ยนบรรยากาศกลายเป็นบ้านไม้ผีสิงเก่าๆ ในสายตาผม นัยน์ตาน่ากลัวกับลมเย็นวาบพัดผ่านจนม่านปลิว คนเดียวคนเดิม อีนางฟ้าตกสวรรค์มันตามมาราวีผมอีกแล้ว อีจุดบอดกาแล็กซี่ที่โลกไม่ต้องการ แม่งมาได้ไง ใครจุดธูปเชิญมัน?? “มันจะอะไรกันนักหนาวะ เลิกราวีได้แล้ว ผัวเมียเขาจะอยู่กันสองคน!” เสียงไอ้สิบตะโกนโต้เถียงกับเธอ ผมพยักหน้าเห็นด้วยแล้วมองยัยนั่นแอบสาปแช่งอยู่ในใจ หากแต่ว่าคัตเตอร์คมกริบถูกเลื่อนขึ้นมาสะท้อนแสงอาทิตย์จนผมใจหายวาบ… เพราะผมไม่แน่ใจว่าเธอจะเอามาตัดด้ายให้พวกผมหรือว่าอะไรกันแน่... “อยู่กันสองคนออกจะไร้สีสัน จืดชืดและน่าเบื่อนะคะ ตอนแรกฟ้าก็ว่าจะตัดใจจากพี่ไนท์แต่ฟ้ามันน่าจะดีกว่า...” รังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากร่างบาง เธอเหยียดยิ้มหวานแฝงด้วยความเหี้ยมเกรียมก่อนจะเลื่อนคัตเตอร์ขึ้นมาดังแกร๊กๆ เป็นจังหวะเดียวกับฝีเท้า ผมกับไอ้สิบกลืนน้ำลายเอื๊อกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เหงื่อไคลที่ไม่ได้มาจากความร้อนใดๆ เริ่มผุดออกมาตามกรอบหน้าและฝ่ามือ... “ถ้าพี่สิบอยู่ข้างบน พี่ไนท์อยู่ข้างล่าง แล้วฟ้าก็อยู่ตรงกลาง ☺” “โอ้โห... ตรงกลางพ่อมึงสิ อีหลุมดำ!” บรรยากาศอึมครึมถูกทำลายเพราะไอ้สิบด่ากราดก่อนจะมองหน้าอีหลุมดำอย่างท้าทาย ยัยนั่นกัดฟันกรอด มือสั่นระริกด้วยความโกรธ ไอ้สิบ อย่าไปท้าสิโว้ย! เห็นคัตเตอร์ในมือมันไหมนั่นน่ะ ผมว่าเธออาจจะกลายเป็นฆาตกรก็ได้ ดูหน้าดิ หน้าอย่างกับสัตว์นรกเสือกตั้งชื่อนางฟ้า พ่อแม่ไม่เกรงใจเบ้าหน้าลูกเลย “อะไรกัน ฟ้าอุตส่าห์หยวนๆ ให้ คิดถึงจิตใจพี่สิบและพี่ไนท์แล้วแท้ๆ แค่มีฟ้าอีกคนจะเป็นอะไรไปคะ?” เธอพูดประหนึ่งเป็นนางฟ้าเสียจริง แต่การกระทำมันมิใช่อย่างปากว่า ลิ้นเรียวนั่นเลียคัตเตอร์เบาๆ ราวกับข่มขู่ แม่งดูหนังมากไปนะ ผมว่า คนบ้าอะไรเลียคัตเตอร์ โรคจิต! “เป็นดิ นี่นางฟ้าอย่าดูถูกไอ้ไนท์นัก จะชอบใครก็ดูหน่อยไหมล่ะ? ไอ้เหี้ยไนท์มันรู้ตัวว่าเป็นตุ๊ดตั้งแต่อนุบาลสอง ตัดจู๋ตั้งแต่ปอสี่ นี่เหลือแค่ทำนมกับแปลงเพศ เก็บเงินอยู่ ไปหาคนอื่นเถอะ” ไอ้สิบร่ายยาวอย่างไม่ปรึกษา ภาพพจน์ที่ผมสร้างมาทั้งชีวิตก็บอกเลยว่า... พัง! พังพินาศไม่เหลืออะไรเลย แต่ยังดีที่มีแค่อีจุดบอดกาแล็กซี่ที่ได้ยิน ถ้าคนอื่นรู้เข้ามีหวังมองผมเป็นตัวอะไรสักอย่างแหงๆ “ไม่จริง พี่ไนท์...” “นี่ก็ไม่แน่ใจว่าผลเลือดแม่งเป็นบวกด้วยรึเปล่า” เดี๋ยวๆ มึงชักจะเยอะละ ไอ้เหี้ยสิบ! “ไม่นะ ทำไมพี่ไนท์น่าสงสารขนาดนี้ พี่ไนท์เป็น... เป็นเอดส์จริงเหรอคะ? แล้วแบบนี้จะอยู่ได้อีกกี่ปี แล้วฟ้าจะทำยังไง ฮือๆๆๆ” อีจุดบอดกาแล็กซี่เม้มริมฝีปากก่อนจะขยับถอยหลังอย่างไม่เชื่อสายตา เธอกำลังทำท่าผิดหวังก่อนจะทรุดฮวบลงกับพื้นแล้วชูมือขึ้นมา “ถึงพี่ไนท์จะเป็นตุ๊ดตั้งแต่อนุบาลสอง” กูเปล่านะ =_= “ตัดจู๋ตั้งแต่ปอสี่” กูเปล่าอีกเช่นกัน =_____= “อันนี้ฟ้าพอจะรับได้ ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้ารู้ว่าวิวัฒนาการทางการแพทย์จะสามารถทำให้พี่ไนท์กลับมาเป็นชายสมชายได้อีก ฮึก แต่...” นางฟ้าว่าแล้วปรายตามองผมอย่างสงสาร ไอ้สิบกลั้นขำอย่างรุนแรง ใช่สิ มันโยนความต่ำทรามเข้าตัวผมหมด คิดจะเอาคืนกันหรือยังไง? “พี่ไนท์ไม่ต้องกลัวนะคะ ยังไงฟ้าก็รักพี่” เธอบอกผมเสียงสั่นโดยที่ไม่รู้เลยว่านั่นแหละที่กูกลัว “ฟ้าจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้พี่มีชีวิตอยู่รอดแม้เพียงวันเดียวก็ยังดี” “ฮะ?” ทำไมผมมีลางสังหรณ์ประหลาดๆ ว่ามันจะเกิดเรื่องอีกแล้ว และมันก็ใช่อย่างที่ผมคิดเมื่อละคัตเตอร์ในมือก่อนจะล้วงมือเข้าไปในเรือนผมบริเวณหูที่มีหูฟังบลูทูธติดอยู่! “ได้ยินไหมพวกมึง! กูไม่อยากกลายเป็นนางเอกซี่รีย์เกาหลี เราต้องระดมทุนเพื่อหาค่ารักษาให้พี่ไนท์ หมอไหนเก่ง หมอไหนดี มึงจงจรลีไปหามาให้กู!” “...” “อะไรนะ? โอ๊ย อีนี่ นี่มึงโง่หรือมึงโง่ ก็ถ้าคนเขาไม่รู้จักเราก็สร้างสตอรี่สิ เอารูปอีพี่สิบกับอีพี่ไนท์ลงแล้วเขียนให้น่าสงสาร สร้างเพจปลุกระดมชมรมชาวสีม่วง รับรอง เงินไหลมาเทมาค่า” “ทะ ทำอะไร?” ผมกะพริบตาปริบๆ พร้อมไอ้สิบ นางฟ้าหันมาสบตาก่อนจะยิ้มร่าและกำมือแน่นเหมือนให้ผมสู้เข้าไว้ “แหม ฟ้ายังไม่ได้บอกเหรอคะ? ว่าฟ้าติดตั้งกล้องขนาดจิ๋วถ่ายแบบเฮชดีออนไลน์ยี่สิบสี่ชั่วโมงสำหรับสมาชิกชาวแก๊ง พี่ไนท์ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟ้าจะระดมเงินมารักษาพี่ได้แน่นอน ฟ้าจะเอาเรื่องของพี่กับพี่สิบไปปลุกระดมหาเงินบริจาคมาช่วยรักษาเอดส์ของพี่ให้ค่ะ” ยี่สิบสี่ชั่วโมง... ออนไลน์... แบบเฮชดีด้วย? เฮชดีคือแบบที่ชัดทุกรูขุมขน งั้นเมื่อกี้ก็...? “เอ้ามึง! รออะไรอยู่ มึงเอาคลิปที่กูถ่ายเมื่อกี้โพสลงยูทูปเลย” “....” เดี๋ยวๆ ผมอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก อยากจะบอกคนตรงหน้าเหลือเกินว่าที่ไอ้สิบพูดน่ะมันโม้ ผมไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย หากแต่ว่า.... “โอ๊ยตายยยยย ไม่อยากจะเชื่อ ลงไม่ถึงนาที เพจอีเจี๊ยบพับเพียบเยี่ยวมากดแชร์ คราวนี้รับรองเป็นกระแสฮอตฮิตติดลมบนจนกู่ไม่กลับเลยเชียวล่ะค่า” เพจอีเจี๊ยบพับเพียบเยี่ยวเป็นเพจเฟสบุ๊คสาธารณะที่มีคนติดตามเป็นล้านๆ คน มีอิทธิพลถึงขั้นที่ว่ามันกดแชร์ห่าอะไรก็ตู้ม! ดังระเบิดระเบ้อ ออกข่าว ออกทีวี ออกแม่งทุกอย่างทำเอาผมอ้าปากพะงาบๆ รับไม่ได้ ไม่น่า... อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนั้น “พี่ไนท์คะ ฟ้ารักพี่ไนท์ค่ะ” ยัยนั่นว่าแต่ตอนนี้ทุกอย่างในมันสมองของผมขาวโพลน ผมไม่เชื่อหรอก อะไรมันจะง่ายดายขนาดนั้น นัยน์ตาของผมกับไอ้สิบสบกันอย่างลังเลก่อนที่มือถือจะเสียงดังติ๊งและ... Nangfah tagged you in this post. นางฟ้าได้แท็กคุณในโพส พัง ชีวิตกู... พัง!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more