Ep.7 กิ่งจะไม่เมา
1337 Words
- ไบรอัน -
"อุ๊ย ! ทำไมเรียกป้าล่ะลูก เรียกแม่เหมือนไบรอันสิ อีกหน่อยหนูก็ต้องแต่งงานกับไบรอัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะจ๊ะ"
ผมแทบสำลักข้าวต้ม ในขณะที่หมอกิ่งส่งยิ้มแหยๆให้แม่ผม ก่อนจะหันมามองผมเหมือนจะค้อน
และเหมือนว่าแม่จะผูกขาดการพูดคุยกับหมอกิ่งจนกระทั่งเวลาของอาหารเช้าจบลง
"แล้วนี่หนูกิ่งทำงานอะไรลูก แล้วพ่อแม่ทำอะไรอยู่ที่ไหน?"
"หนูเป็นหมอจิตเวทย์ค่ะ ส่วนพ่อกับแม่กิ่งเสียแล้วทั้งคู่ค่ะ"
"เป็นหมอเหรอลูกดีจัง. . .ส่วนเรื่องพ่อกับแม่. . ."
แม่ยกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ พร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือหมอกิ่งเอาไว้
"เสียใจด้วยนะลูก ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ต่อไปนี้หนูมีแม่อีกคนนะลูกนะ"
"ค่ะ. . .คุณแม่"
"กิ่งอิ่มรึยัง มีธุระไม่ใช่เหรอ?"
ผมพูดแทรก เพราะรู้สึกว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ ถึงจะให้หมอกิ่งแสดงเป็นแฟนก็จริง แต่ก็แค่ตอนนี้เท่านั้น หลักจากวันนี้ไปผมกับเธอก็อาจจะไม่ต้องเธอกันอีก และถ้าแม่ถามผมก็จะตอบว่าเราห่างกัน หรืออาจจะเลิกกันแล้ว ทุกอย่างก็จบ
"มีธุระเหรอจ๊ะ งั้นก็รีบไปทำเถอะจ้ะ แล้วว่างๆแวะมาหาแม่ มากินข้าวกับแม่อีกนะ"
แม่หันมามองหน้าผม ก่อนจะหันไปพูดกับหมอกิ่ง
"ถ้าหนูว่างนะคะ งั่นหนูกลับก่อนนะคะคุณแม่"
จากนั้นผมกับหมอกิ่งก็พากันออกมาจากห้องอาหารเดินไปขึ้นรถที่ลูกน้องขับมาจอดรออยู่หน้าบ้าน
ฟ่อดดดด !
"เฮ้ยคุณ !"
หมอกิ่งยกมือขึ้นกุมแก้มข้างที่ถูกผมหอม แล้วหันมามองผมตาเขียว แต่ใบหน้านี่แดงก่ำลามไปถึงใบหู
"แม่มองอยู่"
ผมบอก แล้วพยักเพยิดให้เธอมองไปที่ประตูบ้านที่ตอนนี้แม่ของผมยืนมองอยู่ เธอมองตามที่ผมบอก ก่อนจะหันหน้ามองเมินออกไปนอกหน้าต่าง ในขณะที่ผมค่อยๆเคลื่อนรถออกจากบ้านช้าๆ เพื่อจะพาเธอไปส่งบ้าน
- ไบรอัน -
- กิ่งกานดา-
หลังจากที่ไบรอันขับรถมาส่งฉันที่บ้าน อีตาขี้เก๊กนั่นก็ขับรถกลับไปทันที โดยไม่พูดขอบคุณหรืออธิบายอะไรใหัฉันฟังสักคำ และฉันก็ไม่ได้สนใจหรือคิดถึงอีก เพราะมันก็แค่วันนี้เท่านั้นที่ฉันจะช่วยเขา
พอเข้าไปในบ้านอย่างแรกที่ฉันทำก็คือชาร์ทแบตโทรศัพท์ และเปิดเครื่อง จากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำหลังจากที่หมกมาทั้งคืน
อาบน้ำเสร็จเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรีบเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาดูหน้าจอที่กำลังโชว์เบอร์ของเจ๊แจง
"ว่าไงเจ๊ ?"
ฉันกดรับสายพร้อมกับกรอกเสียงลงไป
[ โอ๊ย ! อีกิ่งมึงยังอยู่เหรอ กูนึกว่ามึงตายแล้วซะอีก !?"
"ยังอยู่ยังไม่ตาย แล้วเจ๊โทรมาเนี่ย มีอะไร?"
ฉันไม่สนใจคำประประชดเหน็บแนมของเจ้แจง แล้วถามมันกลับแทน
[ กูกับอียิ้มเป็นห่วงมึงน่ะสิ โทรหาทั้งคืนไม่ติด มึงหายไปไหนมา ? ]
"ไปหาผู้ชายสิเจ๊ เผื่อจะฟลุ๊คมีแฟนกับเขามั่ง กูชวนแล้วบอกไม่ว่าง กูก็ไปคนเดียวน่ะสิ"
ฉันตอบเจ้มันไปแบบทีเล่นทีจริง แต่ความจริงแล้วคือฉันเหงามากกว่าเวลาที่ต้องกลับมาอยู่บ้านคนเดียว
ไอ้ที่ออกไปเที่ยวแทบจะทุกคืนก็เผื่อว่าจะได้ผู้ชายกลับมาคุยเพื่อให้หายเหงาบ้างก็แค่นั้นเอง
[ แล้วเป็นไงล่ะ มึงได้กลับมาไหม ผู้ชายน่ะ ? ]
"ผู้ชายไม่ได้ว่ะเจ๊ แต่กูได้เกย์มาแทน !"
[ มึงล้อเล่นใช่ไหม !? ]
เจ้แจงมันถามกลับมาอย่างไม่เชื่อ
"ฮ่าๆๆ เออ กูล้อมึงเล่น เกย์ที่ไหนจะมาชอบผู้หญิงวะ นี่เจ๊มีอะไรอีกไหมเนี่ย"
[ จะชวนไปชอร์ปปิ้ง กูนัดอียิ้มไว้แล้ว ]
"ไปสิ อาบน้ำเสร็จพอดี เดี๋ยวกูไปหาที่ร้านละกัน อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน"
ฉันตอบตกลงโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด แล้วเจ๊แจงมันก็วางสายไป ส่วนฉันก็รีบแต่งหน้าแต่งตัวให้เสร็จ จากนั้นก็ออกไปเรียกแท็กซี่เพราะรถของตัวเองดันทิ้งไว้ที่ผับตั้งแต่เมื่อคืน
พอไปถึงที่ร้านเจ๊แจงกับอียิ้มก็รออยู่แล้ว พวกฉันสามคนก็ออกจากร้านไปยังห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองทันที
พวกฉันใช้เวลาอยู่ในห้างแทบทั้งวัน เข้าร้านนู้นออกร้านนี้ ซื้อทุกอย่างที่อยากได้ กินทุกอย่างที่อยากกิน และตบท้ายด้วยการเข้าสปาผิวหน้า กว่าจะจบคอร์ทของทางร้านก็ปาไปเกือบสองทุ่ม
"ไปไหนต่อกันดีพวกมึง ?"
เจ๊แจงเอ่ยถามหลังจากที่พากันเข้ามานั่งในรถแล้ว
"ไปผับที่กูไปเมื่อวานสิเจ๊ งานดีเพียบ กูจะได้ไปเอารถด้วย"
"มึงเนี่ยนะจะไปเอารถอีกิ่ง เดี๋ยวพอถึงเวลากลับมึงก็คลานตามกูกับเจ๊แจงกลับบ้านอีกเหมือนเดิม"
อียิ้มพูดดักทางฉันอย่างรู้ทัน
"เออน่า วันนี้กูจะไม่เมา"
"ถุย !/ ถุย !"
นี่คือการแสดงความรักของเพื่อนใช่ไหม?
แล้วเจ๊แจงมันก็ขับรถพาฉันกับอียิ้มมุ่งหน้าไปที่ผับทันที
พอเข้าไปในผับพวกฉันก็เปิดเหล้าชุดใหญ่มาหนึ่งชุดและนั่งดื่มฟังเพลงชิลๆไปเรื่อย จนกระทั่งได้ที่อีกิ่งก็เริ่มวาดลวดลาย. . .
แต่อย่าคิดว่าฉันจะเมานะ บอกแล้วไงวันนี้จะไม่เมา ก็แค่อยากเต้นเท่านั้นเอง
ฉันลุกขึ้นเต้นเบาๆเข้ากับจังหวะเสียงเพลงตื๊ดๆที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ และในขณะที่ฉันกำลังโยกตัวไปมานั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาเต้นใกล้ๆฉันพร้อมกับเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ
"สวัสดี ชื่ออะไรเหรอ ?"
"สวัสดีค่ะ กิ่งค่ะ"
ฉันบอกชื่อเขาไปพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร วันนี้ฉันคงจะมาไม่เสียเที่ยวแล้วล่ะ
"ผมชื่อบิ๊กนะ กิ่งมากับใครเหรอ?"
"มากับเพื่อนน่ะ"
ฉันบอกพร้อมกับพยักหน้าไปที่เจ๊แจงกับอียิ้ม
แล้วฉันก็เต้นต่อไปตามเพลง ในขณะที่บิ๊กก็เต้นตามฉัน และเริ่มขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ
หมับ !
" ! "
แล้วอยู่ๆบิ๊กมันก็คว้าเอวฉันไว้พร้อมกับดึงฉันเข้าไปใกล้ๆมันจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ระเหยออกมาจากร่างกายของมัน
"เราไปต่อที่ไหนกันไหม ?"
ฉันชะงักไปชั่วขณะ ส่วนอีบิ๊กมันก็ทำท่าจะก้มลงมาจูบฉัน ฉันรีบยกมือขึ้นดันหน้ามันไว้ทันทีไม่ให้มันได้ทำอย่างที่มันหวัง และพยายามดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากอ้อมแขนที่น่าขยะแขยงนี่
"ปล่อย !"
ฉันร้องสั่งอีบิ๊กมัน แล้วจะหันไปขอความช่วยเหลือจากเจ๊แจงกับอียิ้ม แต่พอหันไปอีเจ๊กับอียิ้มดันไม่อยู่ที่โต๊ะซะแล้ว !
เวร ! แล้วจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ ทำไมอีเพื่อนสองคนนี้มันชอบทิ้งฉันไว้คนเดียวจังวะ !?
พลั่ก !
แล้วจู่ๆร่างของอีบิ๊กก็กระเด็นห่างออกไปด้วยมือของใครคนหนึ่ง ก่อนที่เขาคนนั้นจะดึงฉันให้ไปหลบอยู่หลังเขา
"คุณ !"
- กิ่งกานดา -
- Writer
