เทพบุตรร้ายตีตรารัก

Chapter 1 พ่อเทพบุตรนักเที่ยว 2

กริ้ง!!! กริ้ง!!! กริ้ง!!! อมเรศถึงกับถอนหายใจเพราะไม่อยากจะเดาเลยว่าใครโทรศัพท์มาหาในตอนนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ไม่ต้องมองเบอร์โทรเสียให้ยากเขาก็กดรับสายทันที

“ครับคุณแม่” อมเรศรับสายด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ชายอั้ม นี่มันทุ่มกว่าแล้วนะลูก แม่นึกว่าเลิกงานแล้วจะกลับบ้านซะอีก” คุณพระ!!! ประโยคแรกก็ร่ายเสียยาวเหยียดเลยเชียว เขาคิดพลางถอนหายใจเบา ๆ

“เอ่อ ผมมีนัดประชุมนอกรอบครับคุณแม่” อมเรศแก้ตัวเสียงเรียบ

“นัดประชุมนอกรอบทำไมไม่บอกแม่ล่วงหน้า นี่แม่นัดหญิงน้อยมากินข้าวบ้านเรานะเนี่ย เธอมารอตั้งนานแล้วจะให้แม่ทำยังไง”

“คุณแม่ก็ไม่ได้บอกผมล่วงหน้านี่ครับว่านัดหญิงน้อยมา ก็กินกันสองคนนั่นแหละครับ” คำพูดของเขาแคร์มารดาเสียที่ไหนกัน

“ชายอั้ม!!! เสียมารยาท กลับบ้านมากินข้าวกับน้องเดี๋ยวนี้เลย”

“ผมไม่ว่างครับ คุณแม่จะทำอะไรกรุณาบอกผมล่วงหน้าด้วยก็แล้วกัน ผมไม่ได้ว่างรอสแตนด์บายดูตัวว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณแม่ทุกคนนะครับ แค่นี้นะฮะ” พูดจบเขาก็กดวางสายทันที ทำเอาอีกฝ่ายแทบจะดิ้นๆ ด้วยความไม่พอใจ ส่วนอมเรศก็พาลหงุดหงิด อยากจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งเสียตรงนี้

“เฮ้ย!!! อย่า ๆ ๆ ๆ เสียดายของ” เพื่อน ๆ ต่างพากันรั้งแขนของอมเรศเอาไว้ ส่วนอีกคนก็คว้าโทรศัพท์ไปเก็บไว้กับตัว เพราะกลัวว่าอมเรศจะขว้างทิ้งจริง ๆ อีกอย่างมันค่อนข้างราคาแพง พอถูกขัดใจหน่อยเขาก็ดึงมือกลับ พร้อมกับถอนหายใจฟึดฟัดอีกต่างหาก

“เข้าใจแล้ว เอาเป็นว่าอยากเมาก็เมาไป แต่อย่าทำลายข้าวของ โทรศัพท์แพง ๆ ยังจะขว้างได้ลงคอนะแกเนี่ย” ปกรณ์ว่า

“เป็นฉันหน่อยไม่ได้จะรีบบึ่งรถกลับบ้านไปดูหน้าว่าที่เมียเลยเชียว” เพื่อนอีกคนอดแซวไม่ได้เช่นกัน

“ลองมาเป็นฉันดูสักวันไหม มันไม่สนุกหรอกนะ เล่นกับความรู้สึกของฉันแบบนี้น่ะ คนเราไม่รักกันจะแต่งงานกันได้ยังไง ชีวิตทั้งชีวิตไหนจะแบ่งสินสมรสให้คนที่เราไม่ได้รักเนี่ยนะ”

“ก็หม่อมแม่นายมองว่าเห็นสมควร สวย รวย ชาติตระกูลดี เพอร์เฟคเท่าเทียมกันก็จบ บ้านแกมันเป็นอย่างนั้น” ปกรณ์บอกอีกครั้ง

“สุภาษิตที่ว่า เรือล่มในหนองทองจะไปไหน ใช่ไหม ฉันนึกว่าหมดยุคคลุมถุงชนแล้วนะเนี่ย แม่แกนี่ก็กระไรวะ แกปฏิเสธมาแล้วกี่ครั้งว่าไม่เอาลูกสะใภ้ที่หามาให้ แบบนี้ต้องรีบหาเองดีไหม เลือกเอาในบาร์นี่แหละ เห็นไหมสวย ๆ ทั้งนั้น ทั้งไทยและเทศ เซ็กซี่ขยี้ใจ” เพื่อน ๆ ให้ความเห็น ขณะที่อมเรศก็กวาดตามองตามที่เพื่อนบอก ซึ่งก็เห็นเป็นเช่นนั้น คือสวยและอยากจะคั่วใครก็ได้ทั้งนั้น ว่าแล้วอมเรศก็อมยิ้มส่งให้สาว ๆ พร้อมทั้งชูแก้วเหล้าเพื่อเป็นการทักทาย

“ลายเจ้าชู้เริ่มออก” ปกรณ์แซวเพื่อนรักอีกครั้ง ทำให้อมเรศปรายตามองเล็กน้อย ก่อนจะยักคิ้วหลิ่วตาใส่เพื่อน แล้วยกเหล้าขึ้นดื่มพรวดเดียวหมดแก้วแล้วลุกเดินจากไปทันที

“อ้าวเฮ้ย!!! เมื่อกี้มันยังดราม่าเรื่องหม่อมแม่มันอยู่เลย” ตรีทศเพื่อนอีกคนว่า

“อารมณ์เปลี่ยนกะทันหัน เมื่อเห็นฝรั่งหัวทองสุดเซ็กซี่ คืนนี้มียาว” เพื่อน ๆ ต่างลงความเห็นเช่นเดียวกันหมด เพราะลักษณะนิสัยของอมเรศคือเจ้าชู้แอบแฝง ร้ายลึก แต่ภายนอกดูเป็นผู้ชายอบอุ่น ภูมิฐาน สมาร์ท สุภาพบุรุษแต่เมื่อไหร่ที่เจอของถูกใจมีหรือจะวางเฉยอยู่ได้

“รุกแบบสุขุมสไตล์คุณชายอมเรศ”

“ใครจะไม่เอา ดูซินั่น แต่ฉันสงสารมันว่ะ เราดื่มดีกว่าให้มันคลายเครียดเสียให้พอ”

“เอ่อว่ะ” ว่าแล้วทุกคนจึงได้แต่มองอมเรศเกี้ยวสาวสวยเท่านั้น ไม่ได้เลือกใครเข้ามาสมทบหรือเกี้ยวสาว ๆ แต่อย่างใด ส่วนอมเรศขอไปปลดปล่อยอารมณ์ เพื่อให้ชีวิตได้มีสีสันพร้อมทั้งหลีกหนีจากความรู้สึกอึดอัดและหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในทุก ๆ วัน