“จะแกล้งป่วยอีกนานหรือไม่ เจ้าตัวดี” เสียงทุ้มกล่าวขึ้นเมื่อตนพยุงร่างเล็กมาจนถึงหน้าเรือนนอนของนาง
“พี่เหอ รู้ด้วยหรือเจ้าคะว่าข้าแกล้งป่วย”
“แน่นอนสิ เอาล่ะ บอกเหตุผลดีๆให้พี่ฟังหน่อยซิเริ่มตั้งแต่ที่แกล้งเดินมาชนพี่เลยนะ เล่ามาให้หมด” ร่างหนาวางมาดของพี่ชายจอมดุใส่ร่างเล็กอย่างข่มขู่ ด้วยเพียงไม่กี่วันที่เริ่มสนิทสนมกันเขาก็เห็นถึงความเจ้าเล่ห์แสนกลของร่างเล็กอยู่ไม่น้อยแต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นนางก็มักมีเหตุมีผลในทุกเรื่องที่กระทำเช่นกัน ดังนั้นในครั้งนี้เขาก็เดาเอาว่าน่าจะมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้นางวางแผนแยกตัวเขาออกมาเช่นนี้
“คือ..ข้าจะอธิบายเช่นไรให้ท่านเข้าใจดีล่ะเจ้าคะ” ฝางเสี่ยวลิ่วมีสีหน้าจนใจ ด้วยพยายามนึกหาเหตุผลมาบอกกล่าวผู้เป็นพี่ชายแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ร่างบางจึงจับจ้องเขานิ่งก่อนจะตัดสินใจกล่าวบางสิ่งออกมา
“พี่เหอเจ้าคะ ถ้าข้าพูดอะไรออกไป ท่านจะไม่หาว่าข้าเป็นบ้าเสียสติใ
