“ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะโชคร้ายเช่นนี้ลิ่วเอ๋อร์ ลุงเสียใจด้วยนะกับเรื่องของบิดามารดาของเจ้า แต่ต่อไปนี้เจ้าจะไม่ต้องทนลำบากอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว ลุงกับพี่เหอของเจ้าจะเป็นครอบครัวให้เจ้าเอง“
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านลุง”
“เรียกท่านพ่อสิเสี่ยวลิ่ว ตอนนี้เจ้าเป็นบุตรสาวของท่านพ่อและเป็นน้องของพี่แล้วนะ”
“เอ่อ..เจ้าค่ะท่านพ่อ พี่เหอ”
“เสี่ยวลิ่ว แล้วใบหน้าของเจ้าที่เป็น..เอ่อ เป็นเช่นนี้เพราะเหตุใดหรือ” หลูเยี่ยเหอกล่าวอย่างอึกอัก ด้วยเกรงว่าคำถามของตนนั้นจะกระทบกระเทือนถึงจิตใจของร่างเล็ก ฝางเสี่ยวลิ่วที่ได้ยินดังนั้นก็ชะงักนิ่งงันไปอย่างช่างใจ ก่อนจะตัดสินใจดึงผ้าคลุมหน้าที่ปิดคลุมเครื่องหน้าช่วงล่างของนางออก เผยให้เห็นใบหน้างดงามไร้ที่ติเหนือหญิงใดสู่สายตาของทั้งสองทันที
“อันที่จริงข้าไม่ได้มีแผลหรอกเจ้าค่ะ แต่ที่ข้าจำเป็นจะต้องทำให้ใบหน้าเป็นเช่นนั้นก็เพราะเหตุจำเป็นน่ะเจ้าค่ะ”
“เหตุจำเป
