“อย่าคิดมาก... หลังจากนี้ฉันจะไม่วุ่นวายกับแอร์คนไหน เพราะฉันเจอสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว” “อะไรคือ... สิ่งที่ดีที่สุดคะ?” ฉันหันไปถามกัปตันต้นไม้ จนเขาเอาคางมาเกยไหล่ “เธอไง... ดีที่สุดที่เคยเจอ” เจอคำนี้เข้าไป อยู่ ๆ ฉันก็ใจเต้นตึกตักทำตัวไม่ถูก “เอ่อ... ถ้าเจอดีกว่าเจแปนล่ะคะ? กัปตันจะมีอะไรกับเขา และพูดกับเขาแบบนี้ไหม” “จะเจอได้ไง ในเมื่อฉัน ไม่คิดจะหาอีกแล้ว” ฉันยิ้มตอบ ทั้งที่ฉันเองก็ไม่แน่ใจกับสิ่งที่กัปตันต้นไม้พูด แล้วไม่รู้อะไรทำสมองฉันช้า และประมวลผลไม่ทัน จนตัวเองเผลอไปเออ ออกับเขาแบบนั้น หลังจากฉันนอนกับเขาทั้งคืนและได้กันสามสี่รอบ เขาก็กลับห้องไปเตรียมตัวบิน ฉันก็ด้วย... ฉันรีบอาบน้ำและหาอะไรมาปิดเตียง หาวิธีทำลายหลักฐานนู่นนั่นนี่ไม่ให้กวางเห็น ยิ่งคราบเลือดคราบสงครามที่ฉันโดนมาทั้งคืนเต็ม ๆ มันยิ่งชัดเจน จนฉันเผลอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน แต่พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ฉันก็พยา