วางสายจากไคล์ ฉันก็นั่งโง่ ๆ เหมือนควายที่เขาให้
บ้าเอ้ย! ทำไมชีวิตมันอาภัพแบบนี้ จะชอบใครทั้งที พอเขาบอกชอบปุ๊บ เขาก็บอกจะเลิกชอบกูเลย แค่กูพูดไม่เก่ง จูบไม่เก่ง ยิ้มไม่เก่งแค่เนี้ย!
ถ้าเลือกได้ ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก ฉันก็พยายามรักษาตัวเองอยู่นี่ไง นอกจากพ่อแม่ก็มีไคล์นี่แหละ ที่ฉันยอมทำขนาดนี้
ฉันดื่มไวน์แทบจะเป็นน้ำเปล่าแล้ว รสชาติมันไม่ได้อร่อยหรอกนะ แต่กูเครียดเข้าใจไหม! อยากโทรไปหาแม่และเล่าให้แม่ฟัง แต่กลัวแม่จะคิดมากและเศร้าไปด้วย เจ๊ปลายฟ้ากลับมา เจ๊แกก็ดูยุ่ง ๆ จนฉันไม่อยากรบกวน
แม่ง แม่ง...
“แม่งเอ้ย! ถ้าไม่ชอบกูแล้วจริง ๆ อ่ะ หลังจากนี้ก็เชี่ยให้เต็มที่เลยนะ อย่ามาหยอด อย่ามาทำให้กูหลง ให้กูลืม ๆ คนอย่างมึงและหันไปชอบคนอื่นสักที ไอ้ไคล์! ไอ้เชี่ย!”
ฉันด่าเสร็จ ก็ยกขวดไวน์ทั้งขวดกรอกเข้าปาก กลืนอึกอึกจนหมด ก่อนจะทั้งร้องไห้และสัปหงกที่โซฟาสักพัก... จนมีคนมากดกริ่งห้อง
