บทที่ 22

1193 Words

“น้ำอิง...เจ้าชอบไหม เจ้ารู้สึกถึงกายเราที่อยู่ในตัวเจ้าไหม” ราชนิกุลผู้องอาจกระซิบถามเสียงสั่นกระเส่า กายแข็งแกร่งที่ทาบทับอยู่ด้านบนเริ่มขยับบรรเลงตามท่วงทำนองรักอันแสนหวานเร่าร้อน ที่พระองค์ตั้งใจมอบให้กับฐิติรดาแต่เพียงผู้เดียว ฐิติรดากัดเม้มเรียวปากแน่น หายใจหอบสะท้าน ธรรมชาติที่ถูกปลุกเร้า สอนให้เธอขยับกายตามจังหวะรักที่เจ้าชายคามิลได้โจนจ้วงโรมรันนำทาง ความรัญจวนหรรษาบาดลึกทั่วทุกอณู เมื่อริ้วแห่งความหรรษาแล่นพล่านทั่วร่างกาย หญิงสาวหลุดเสียงครางพร้อมกับเร่งเร้าออกมาอย่างลืมตัวลืมใจ รู้แค่ว่านาทีนี้ อยากให้เจ้าชายคามิลปลดปล่อยเธอให้หลุดพ้นจากความทรมานอันแสนหวานในทุกๆ วินาที เจ้าชายคามิลลอบยิ้มด้วยความพอพระทัย กับการตอบสนองอันเร่าร้อนดุดันไม่แพ้กัน ซึ่งฐิติรดาได้สนอบตอบพระองค์ตามธรรมชาติเรียกร้อง เมื่อไฟรักโหมกระหน่ำซาซัดสร้างความซาบซ่านให้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนจวนเจียนจะถึงฟากฝ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD