บทที่7 ปรึกษา
1000 Words
วันหยุดสุดสัปดาห์นี้หญิงสาวรีบตรงไปหาเพื่อนแต่เช้า เธอรู้ว่าเพื่อนกำลังมีเรื่องอะไรในใจและแน่นอนว่าเธอไม่รอช้าที่จะเป็นที่ปรึกษาให้ คอนโดของเพื่อนสาวอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอ เมื่อก่อนเธอจึงไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ยาหยีอาศัยอยู่ชั้นที่สิบห้าคนเดียว ห้องนี้เป็นมรดกที่มารดาของหญิงสาวมอบให้ก่อนที่ท่านจะจากโลกนี้ไป ห้องของหญิงสาวกว้างขวางมีพื้นที่ระเบียงค่อนข้างกว้างสามารถปลูกต้นไม้หรือทำกิจกรรมต่างๆได้
“มาแล้วจ้า”
“ขวัญ ฮึกๆฮือ” พอเห็นว่าเพื่อนรักมาแล้วยาหยีก็ปล่อยน้ำตาที่พยายามกั้นเอาไว้มาตลอด ของขวัญเห็นท่าไม่ดีรีบประคองเพื่อนเข้าไปนั่งดานในทันที ปลอบขวัญกันจู่สักพักยาหยีก็หยุดร้องไห้แล้วเดินไปหยิบอะไรบางอย่างมาให้ของขวัญ
“นะ นี่มัน...”
“ฉันท้องได้เดือนกว่าแล้วฉันจะทำยังไงดี”
“มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง อย่าบอกนะว่าคือที่แกไปผับวันนั้น” ของขวัญถามออกไปน้ำเสียงเอาเรื่อง
“พวกเพื่อนแกไม่ได้เป็นคนพาแกมาส่งหรอ” ยาหยีส่ายศีรษะไปมาเบาๆ ของขวัญถึงกับกุมขมับ เพื่อนแบบนี้มันน่าคบต่อไปไหมนะ ทำไมถึงปล่อยให้เพื่อนของเธอไปกับคนแปลกหน้าได้ ไม่เป็นห่วงความปลอดภัยกันเลย
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“ฉันไม่รู้รายละเอียดของเขา ฉันเมา ฉันชอบเขา” ยาหยีตอบกลับตามที่หัวใจเรียกร้อง
“หึ แล้วตอนนี้ผู้ชายที่เห็นแก่ได้คนนั้นอยู่ไหนล่ะ มันชื่ออะไร” อยากจะรู้ชื่อแซ่ของผู้ชายคนนั้นจริงๆเผื่อว่าเธอจะตามหาผู้ชายคนนั้นจนเจอแล้วจัดการซะ
“อะ อารักษ์”
“อารักษ์หรอ ชื่อคุ้นชะมัด” หญิงสาวพอได้ทราบชื่อก็พุ่งเป้าไปที่น้องชายของอิงทัชทันทีแต่อีกใจก็คิดว่าโลกคงไม่กลมขนาดนั้นหรอกมั้ง ไม่โอกาสน้อยมากที่จะเป็นคนคนเดียวกันไปได้อย่างที่เธอคิด
“นอกจากนั้นล่ะ ไม่มีอะไรที่พอจะตามสืบเรื่องผู้ชายที่ชื่ออารักษ์นี้ได้เลยหรอ”
“ไม่มีเลย”
“เอาล่ะๆ ปล่อยไอ้ผู้ชายเฮงซวยนี่ไปก่อน วันนี้เราต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจให้ละเอียดแล้วก็ฝากครรภ์ แบบนี้โอเคไหม”
“ขอบใจแกมากนะขวัญ ถ้าวันนี้ฉันไม่มีแกฉันต้องแย่แน่ๆ”
“คิดซะว่าอย่างน้อยๆหลานของฉันคนนี้ก็เกิดมาจากการชอบพอของทั้งสองฝ่าย ฉันจะช่วยเลี้ยงหลานเอง”
“ฮือออ”
“ไม่เอาไม่ร้องสิ ไม่ต้องซึ้งหรอกนะเดี๋ยวหลานจะงอแงเหมือนแม่” ของขวัญบอกออกไปอย่างติดตลก
“แกก็...ฮ่าๆ” หญิงสาวหัวเราะได้เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ผ่านมา เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหญิงสาวก็ให้เพื่อนทำตามขั้นตอนทุกอย่างโดยยืนเป็นกำลังใจอยู่ใกล้ๆ พอการตรวจร่างกายออกมาแล้ว คุณแม่คุณลูกแข็งแรงกันทั้งคู่ ยาหยีได้ยาบำรุงมารับประทาน ของขวัญพยายามกำชับเพื่อนว่าต้องทานยาตามที่คุณหมอสั่งให้ครบถ้วน
“นัดครั้งหน้าวันนี้เท่าไรนะฉันขอบันทึกลงโทรศัพท์หน่อย”
“วันที่ 15 เดือนหน้าจ้ะ”
“โอเคบันทึกแล้ว”
“ไม่ต้องไปกับฉันทุกครั้งก็ได้นะขวัญ ฉันเกรงใจคุณป้าน่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ ถ้าคุรป้ารู้จะรีบอนุญาตให้ฉันมาเลยเชื่อสิ”
“อย่าเพิ่งบอกใครเรื่องนี้ได้ไหม”
“ได้สิ พร้อมเมื่อไรก็บอกแล้วกัน อย่ามองว่าหลานเป็นความผิดพลาดนะเพราะเขาคือความสวยงามของโลกใบนี้ที่พร้อมจะเรียนรู้สิ่งดีๆที่แกจะป้อนให้”
“ฉันซึ้งจัง ฉันว่าแกพร้อมจะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้วล่ะ”
“พูดแค่นี้คือพร้อมเลยหรอ แกก็เวอร์ไป”
“จริงๆนะ”
“เอาล่ะๆเข้าไปพักผ่อนได้แล้วนะคะคุณแม่ แล้วเดี๋ยวคืนนี้จะโทรมาเช็คว่ากินยาก่อนนอนหรือยัง”
“รักแกนะขวัญ”
“ฉันก็รักแกเหมือนกัน” หลังจากเสร็จธุระจากเพื่อนแล้วเธอก็ตรงกลับเรือนดารารัสทันที เมื่อเข้ามาในตัวบ้านก็เห็นว่าอิงทัชกำลังนั่งดูโทรทัศน์เป็นเพื่อนมารดาของตนอยู่
“กลับมาแล้วค่ะคุณป้า”
“กลับมาเร็วจังเลยลูก”
“ขวัญเป็นห่วงคุณป้าไงคะ”
“ได้ยินแบบนี้ป้าก็ชื่นใจ หนูขวัญมาแล้วไปได้แล้วตาอิงทัช”
“อ้าว พอลูกสาวคนใหม่ของแม่มาผมก็ตกกระป๋องเลยหรอครับ ไม่ยุติธรรมเลยนะครับแม่” ชายหนุ่มต้องการจะแกล้งหยอกมารดาของตนจึงตอบกลับน้ำเสียงเศร้าสร้อยให้ดูน่าสงสาร แต่ในสายตาคนมองมันไม่ได้น่าสงสารเลยมันน่าหมั่นไส้ต่างหาก หญิงสาวแอบยิ้มขำเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอพอดี ทั้งสองต่างหลบสายตาเพราะตอนนี้ใจของทั้งคู่กำลังเต้นระรัว
“ผะ ผมขอตัวไปดูงานที่ค้างไว้หน่อยนะครับ”
“วันหยุดก็ยังจะเอางานมาทำอีกนะลูก พักผ่อนบ้างก็ได้ แม่ว่าพรุ่งนี้พาหนูขวัญไปเที่ยวบ้างดีกว่า”
“ไม่เป็นค่ะคุณป้า ขวัญไม่อยากรบกวนเวลาพี่อิงทัช”
“รบกวนหรือเปล่าตาอิงทัช”
“พรุ่งนี้ผมก็ไม่ได้มีงานอะไรนี่ครับ” ชายหนุ่มตอบกลับท่าทีสบายๆ การได้ไปเที่ยวกับหญิงสาวก็เหมือนการที่เขาได้เรียนรู้เธอไปในตัวมีแต่ข้อดีไม่ใช่หรือ
“เยี่ยมไปเลย ตกลงตามนี้นะจ๊ะ ไปทะเลก็ดีนะแม่ว่าบรรยากาศกำลังดีเลยช่วงนี้”
“งั้นคุณป้าก็ไปกับขวัญสิคะ นะคะ”
“อย่าเอาคนแก่ไปเลยจ้ะเดี๋ยวจะหมดสนุกเปล่าๆ”
- Writer
