บทที่ 18พบหน้า

2066 Words

คนสวยใบหน้าหงิกงอแต่คนตัวโตข้างกายกับกำลังยิ้มระรื่น ดูก็รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันต้องมีใครวางแผนเอาไว้แน่แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคนที่ขยันส่งสายตาแพรวพราวมาให้นี่เอง “ที่นี่หรอครับ” เขากวาดสายตามองดูคอนโดตรงหน้าแล้วก็รู้สึกว่าที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี สภาพแวดล้อมก็ค่อนข้างที่จะเหมาะสมกับหนุ่มโสดสาวโสด “ใช่ค่ะ” “พี่ช่วยขนครับ” “ถ้าจะช่วยจริงๆก็ช่วยขึ้นไปขนข้างบนเถอะค่ะเพราะฉันตั้งใจจะพาเพื่อนกลับไปพร้อมกันเลย” เธอตั้งใจว่าจะพายาหยีไปอยู่ด้วยกันเพราะที่บ้านของเธอมีสาวใช้คอยดูแลเพื่อนรักของเธอได้ตลอด ยาหยีไม่ต้องลำบากจัดการทุกอย่างด้วยตนเองแม้กระทั่งเรื่องอาหารการกินต่างๆ “เลิกเรียกว่าคุณๆฉันๆอย่างนี้ได้แล้วนะครับมันฟังแล้วขัดหู” “…” “แหนะยังไม่ยอมเป็นเด็กดีใช่ไหมอย่างนั้นต้องถูกทำโทษ” ชายหนุ่มเอียงเบาะไปด้านหลังเล็กน้อยจากนั้นก็อุ้มคนข้างกายที่มีน้ำหนักเบาตัวลอยมานั่งบนตักเขา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD