CHAPTER 6 โจทย์รัก [นารา-อลิน-โซน]
1663 Words
“จริงๆ รับน้องก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะ นึกว่าจะโดนแกล้งทาแป้งทาสีบนหน้าจนเลอะเทอะเสียอีก ถ้าเป็นแบบนั้นอลินไม่ชอบเลย” อลินว่าหลังจากผ่านกิจกรรมรับน้องไปอีกหนึ่งวัน ใบหน้าของแต่ละคนมีเม็ดเหงื่อเกาะพราว
“สนุกมาก” ภิณอยู่ในอาการหอบเหนื่อยมากกว่าใครๆ
“แน่สิ เห็นเต้นสุดเหวี่ยงเลย แจวมะแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว” นาราว่า ภิณเป็นคนที่รุ่นพี่เรียกไปร่วมเต้น แล้วเธอยังออกท่าทางด้วยความสนุกสนานไปกับรุ่นพี่ และเพื่อนร่วมคณะคนอื่นๆ ก่อนจะร้องเพลงพร้อมปรบมือ ภิณก็ลุกขึ้นมาเต้นท่าแจวตามที่นาราขับร้อง
“จูนเต้นสิ” ภิณให้เพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมขึ้นมาเต้นด้วยกัน
“ไม่เอาแล้ว ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันที่ห้างดีกว่า”
“ไป หิวมาก อยากกินเค้กด้วย ป่ะนารา อลิน” ภิณไม่รอช้าที่จะฉุดดึงนารากับอลินให้ลุกขึ้น ทั้งสี่คนจึงออกจากคณะศิลปศาสตร์เพื่อไปห้างสรรพสินค้า
ระหว่างเดินออกจากคณะนาราสะดุดตากับรถซุปเปอร์คาร์สีแดงเพลิง ชี้ชวนให้ภิณกับทุกคนดู ปรากฏร่างของชายร่างสูงเจ้าของรถคันนั้น รัณย์ ผู้ชายที่ภิณเฝ้ารอมาหกปี นารา อลิน และจูน ลุ้นไปทุกขณะที่รัณย์ง้องอนภิณ จนกระทั่งทั้งคู่โผเข้าหากันด้วยความคิดถึง เขินอายกับจูบของทั้งคู่ สุดท้ายแล้วภิณก็ถูกรัณย์อุ้มออกไปทำการง้อกันต่อ นารา อลิน และจูน จึงต้องไปห้างสรรพสินค้ากันสามคน
“ในที่สุดพี่รัณย์ก็กลับมาหาภิณ นาราดีใจกับภิณด้วยนะ” วันต่อมานาราสวมกอดแสดงความดีใจกันลูกพี่ลูกน้อง ทั้งคู่ยังเป็นเพื่อนที่รักและเข้าใจกันมาก นารารับรู้เรื่องราวและความรู้สึกของภิณมาตลอด เช่นเดียวกับที่ภิณรู้ว่านารารู้สึกอย่างไรกับโซน
“ขอบใจนะ ที่ผ่านมานาราเป็นที่ปรึกษาที่ดีของภิณ นาราเป็นพี่ นาราเป็นเพื่อน ภิณรักนารานะ”
“นาราก็รักภิณ ยินดีกับความรักของภิณ”
“พี่รัณย์กลับมาหาภิณแล้ว แล้วเมื่อไรนาราจะบอกความรู้สึกตัวเองกับพี่โซนบ้าง”
“เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว”
“ดียังไง ภิณไม่ชอบเลยที่นาราทำตัวเป็นแม่สื่อให้พี่โซน นาราก็รู้ว่าอลินชอบพี่เทรย์ อลินก็แปลก รู้ว่าชอบพี่เทรย์ แต่ก็ไม่คิดจะเทพี่โซน เหมือนคบเผื่อเลือกเลย”
“ภิณอย่าโทษอลิน อลินไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ใช่ อลินไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ที่อลินทำแบบนี้เพราะไม่รู้ไงว่านาราชอบพี่โซน เพราะนาราเอาแต่บอกว่าคิดกับพี่โซนแบบพี่ชาย ภิณนึกออกละ เราต้องช่วยกันชงให้อลินลงเอยกับพี่เทรย์ พี่โซนจะได้มองเห็นสักทีว่าจริงๆ แล้วใครกันแน่ที่รักพี่โซน”
“พี่เทรย์รักและเคารพพี่โซนเหมือนพี่ชาย อลินจึงเป็นข้อยกเว้นของพี่เทรย์ พี่เทรย์ไม่ทรยศพี่โซนหรอก” จากที่คลุกคลีกับโซนตลอดหกปีทำให้นารารู้ว่าเทรย์เคารพรักโซนเฉกเช่นพี่ชาย คนอย่างเทรย์เวอร์ที่ขึ้นชื่อเป็นเสือผู้หญิงย่อมจ้องตะครุบเหยื่อ แต่อลินกับลูกหลานในตระกูลคือข้อยกเว้นของเขา
“นู่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ แล้วเมื่อไรนาราจะสมหวัง”
“การที่เราได้เห็นคนที่เรารักมีความสุขกับคนที่เขารักก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เล่นบทผู้เสียสละ ตัวเองร้องไห้ แล้วมันจะดีได้ไง”
“ก็เหมือนที่นารามีความสุขที่เห็นภิณยิ้มตอนที่พี่รัณย์กลับมาหา นาราเชื่อว่าต่อจากนี้ไปพี่รัณย์จะไม่ทิ้งภิณไปไหนอีก และถ้านาราเห็นอลินกับพี่โซนรักกัน เหมือนที่ภิณกับพี่รัณย์รักกัน นาราก็จะมีความสุขเหมือนกัน”
“ถ้านาราคิดแบบนี้ ภิณว่าภิณเชียร์ให้หนุ่มๆ มาจีบนาราดีกว่า”
“ขอเป็นสาวๆ ได้ไหม คนนั้นก็น่ารักนะ” นาราชี้ไปที่เพื่อนนักศึกษาหน้าตาจิ้มลิ้ม
“นาราไม่ได้เป็นเบี้ยนซะหน่อย ถ้าเป็นป่านนี้มีแฟนเป็นผู้หญิงไปนานแล้ว เหมือนป้าเอวาตอนสาวๆ คุณแม่เล่าให้ฟัง วีรกรรมหม่าม้าของนาราน่ะเยอะ ยังไงภิณก็อยู่ข้างนาราเสมอนะ แต่ก็ต้องอยู่ข้างอลินด้วย ยังไงก็พี่น้องกัน ภิณว่านะให้เวลาผ่านไป ให้ทุกคนไม่รู้ว่าใครรักใครแบบนี้แหละ รอจนเรียนจบ ถึงเวลานั้นขอให้ทุกคนรู้ใจตัวเองว่าใครคือคนสำคัญ ใครคือคนสุดท้ายที่จะรัก เพราะถ้าหากพี่โซนกับนารารักกันตอนนี้มีหวังพี่โซนโดนยิงเหมือนพี่เรนแน่ วันนั้นยังติดตาไม่หาย สงสารพี่นีรากับพี่เรน ต้องพรากจากกัน แก้สมการโจทย์เลขยังไม่ยากเท่ากับการแก้โจทย์รักเลยเนอะ ตอนนี้ก็เป็นน้องสาวพี่โซนไปก่อนเนอะ เนอะๆ”
“ใครจะรู้ใจนาราเท่ากับภิณไม่มีแล้ว ว่าแต่อลินกับจูนทำไมยังไม่มากันอีกนะ นี่ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วด้วย” นาราโอบกอดภิณ แนบแก้มแนบแน่น ก่อนถามหาอีกสองคนที่ยังมาไม่ถึงมหาวิทยาลัย และเสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชันไลน์ก็ดังขึ้น เป็นข้อความของอลินที่ให้ทุกคนเข้าไปรอที่ห้องเรียนได้เลย
“ทำยังไงดีนะ” อลินมองภาพสะท้อนของตัวเองผ่านกระจกของโต๊ะเครื่องสำอาง มือเรียวถือแปรงบลัชออนปัดไล้สีไปบนโหนกแก้ม เพิ่มสีสันให้ใบหน้าดูมีสีสัน มีเลือดฝาด และมีสุขภาพดี นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาทรงเสน่ห์ของเทรย์ จะทำอย่างไรให้ผู้ชายคนนี้หยุดความเสเพลไว้ที่เธอเพียงคนเดียว ก่อนจะหลุดจากภวังค์เพราะเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ตโฟน
“ค่ะพี่โซน”
(พี่รอที่หน้าคอนโดนะ)
“อลินใกล้เสร็จแล้วค่ะ พี่โซนรอแป๊บนะ”
(ตามสบายเลย พี่รออลินได้เสมอ) หลังจากวางสายอลินก็ส่งข้อความเข้ากลุ่มไลน์ ให้ทุกคนเข้าห้องเรียนก่อนได้เลย เธอน่าจะไปสาย เพราะมัวแต่คิดเรื่องของเทรย์ จึงทำให้แต่งตัวยังไม่เสร็จ
“สลัดอกไก่พริกไทยดำ สูตรนี้ไม่อ้วนพี่รับรอง พี่ได้สูตรมาจากนารา พี่ฝากไปให้เจ้าของสูตรด้วยนะ แล้วก็มีของภิณด้วย” เมื่ออลินเข้ามานั่งในรถ โซนเปิดกล่องอาหารที่เตรียมมา เขาตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารให้อลิน และไม่ลืมที่จะทำเผื่อนารากับภิณ
“ขอบคุณค่ะ เหมือนรู้เลยว่าอลินยังไม่ได้กินอะไร” อลินรับมากินอย่างเอร็ดอร่อย โซนยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ ก่อนขับรถมุ่งหน้าไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดมิเนียม
“พี่ทำให้ทุกเช้าเลยดีไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ อลินเกรงใจ วันนี้พี่โซนเข้าสนามไหมคะ”
“วันนี้พี่ต้องเข้าบริษัทน่ะ อยากไปดูไอ้เทรย์ซ้อมหรือไง”
“ค่ะ”
“พี่จะเร่งเคลียร์งานล่ะกัน แล้วเลิกเรียนพี่ไปรับนะ”
“ค่ะ พี่โซนใจดีที่สุดเลย”
“ว่าแต่ ชอบดูแข่งรถขนาดนี้ อยากเป็นนักแข่งบ้างไหม” คำถามของโซนเหมือนกับการแก้โจทย์ที่อลินยังหาวิธีแก้ไม่ได้ วิธีนี้จะทำให้เธอได้ใกล้ชิดกับเทรย์
“น่าสนใจ ถ้าอลินอยากลอง ให้พี่เทรย์สอนได้ไหมคะ” อลินไม่รีรอ ในเมื่อมีหนทางให้เดินไปข้างหน้าแล้ว เธอจะไม่รอช้า พร้อมพุ่งทะยานไปข้างหน้าเหมือนรถแข่งที่พุ่งเข้าหาชัยชนะ
“ไม่ต้องถึงมือไอ้เทรย์หรอก พี่ก็สอนอลินได้”
“อลินเกรงใจพี่โซน แค่ดูแลเรื่องรถ ต้องคอยคิด ลองผิดลองถูกว่าจะเอาอะไหล่ตัวไหนมาใส่เพื่อให้รถมีสมรรถนะสูงก็ยุ่งมากพอแล้วค่ะ อย่าให้อลินไปเป็นตัวยุ่งของพี่โซนอีกเลยค่ะ”
“ตัวยุ่งอะไรจะน่ารักขนาดนี้ ไว้พี่จะบอกไอ้เทรย์มันให้นะว่าอลินอยากลองขับรถแข่ง”
“ค่ะ พี่โซนใจดีกับอลินตลอดเลย ไหนๆ ก็ใจดีกับอลินแล้ว อลินขอรบกวนพี่โซนอีกเรื่องได้ไหมคะ”
“ได้สิ สำหรับอลินพี่ยอมให้รบกวน”
“อลินอยากเป็นเรซควีนให้ทีมค่ะ”
“เรซควีนของทีมบัวเป็นคนดูแลอยู่ อลินคุยกับบัวได้เลยนะ”
“จริงสิ อลินก็ลืมไปเลย ไว้อลินจะคุยกับพี่บัวดูนะคะ”
“คิดยังไงถึงอยากเป็นเรซควีน”
“ก็มีพี่บัวเป็นไอดอลไง”
“น้องๆ นี่มีบัวเป็นไอดอลกันทั้งนั้นเลยนะ”
“แน่สิคะ ก็พี่สาวอลินทั้งสวยทั้งเก่ง แล้วยังพกความมั่นแบบเต็มร้อยอีก”
“ถ้าความสวย อลินก็สวยไม่แพ้ใครนะ น้ำครับ” โซนเอ่ยชม ก่อบหยิบขวดน้ำยื่นให้อลิน
“ขอบคุณค่ะ ถึงมหาลัยก็อิ่มพอดีเลย” อลินดื่มน้ำ รถซุปเปอร์คาร์ของโซนก็เลี้ยวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ก่อนจะหยุดนิ่งที่คณะศิลปศาสตร์
“เลิกเรียนพี่มารับไปสนาม ชวนนารากับภิณไปด้วยนะ”
“ภิณคงไม่ได้ไปหรอกค่ะ พี่รัณย์มารับ”
“มีแฟนไปอีกหนึ่ง แล้วเมื่อไรอลินจะยอมตกลงเป็นแฟนพี่บ้างนะ”
“ก็อลิน…”
“อลินยังไม่คิดเรื่องแฟน อยากโฟกัสเรื่องเรียน พี่เข้าใจครับ ตั้งใจเรียนนะ” มือใหญ่วางบนศีรษะเล็กโยกคลอนเบาๆ ด้วยความเอ็นดู อลินยิ้มให้ก่อนจะลงจากรถไปพร้อมอาหารที่โซนฝากให้นารากับภิณ
- Writer
