“คิดไงชวนกูออกมาซื้อของ” เรนถามโซนขณะเดินเลือกซื้อสินค้าในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงในเวลาเกือบสามทุ่ม
“ไม่อยากให้มึงขลุกตัวอยู่แต่ในห้อง”
“กูก็เข้าบริษัททุกวันอยู่แล้วไหม”
“แต่พอมึงกลับมา มึงก็เอาแต่อยู่คนเดียว กูรู้ว่ามึงคิดถึงนีรา แต่เป็นกูก็คงทำใจยากที่ทำได้แค่มองคนที่รักอยู่ห่างๆ”
“กูสงสารนีรา ชีวิตเหมือนถูกขัง จะทำอะไรก็ถูกจับตามองตลอดเวลา ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง แล้วมึงล่ะ ช่วงนี้มึงพาอลินกับนาราไปที่สนามบ่อยๆ ความสัมพันธ์กับอลินคืบหน้าไปเยอะแล้วสิ”
“ก็เหมือนเดิม อลินยังเด็กอยู่ด้วยแหละ กูก็ไม่อยากเร่งเร้า” โซนไม่ได้มีท่าทีผิดหวังหรือแสดงความน้อยใจที่อลินไม่ให้สถานะคนรักสักที ก่อนเข็นรถเข็นไปยังแผนกผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดผิวหน้า
“เหรอวะ” เรนรู้สึกผิดสังเกต ตอนนีราได้มาเรียนที่นี่เพียงไม่นานเขากับเธอก็คบหาดูใจกัน แม้จะต้องปกปิดสถานะของคนรักไว้ไม่ให้พ่อของเธอรับรู
