ของเล่นชิ้นใหม่
1384 Words
5 ปีต่อมา
“5 ปีแล้วสินะที่ฉันไม่เคยมีโอกาสได้เอาคืน หึหึ ฉันแพ้มันทุกอย่าง แม้กระทั่งผู้หญิงมันยังแย่งฉันไปอีก”
เสียงที่บ่งบอกว่าสมเพชเวทนาตัวเองดังขึ้น เพราะขนาดผู้หญิงที่เขาหมายปองยังหลุดมือกลายไปเป็นของเควิน และวันนี้ทั้งสองกำลังจะแต่งงานกันโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
“บ้าจริง! อยู่ดีๆยัยนั่นก็มาแต่งงาน อย่างนี้แคโรลก็หมดคู่แข่ง หมดสนุกพอดี”
ขณะนั่งดื่มเหล้าเคล้าความเศร้าอยู่ที่ระเบียงห้องพักสุดหรูหราใจกลางเมืองลาสเวกัสบนหอคอยของคาสิโนที่สูงและหรูหราที่สุดของเมืองนี้ แคโรลที่อารมณ์ไม่ดีเดินเข้ามานั่งลงที่โซฟาแล้วสะบัดเสียงพูด เมื่อ เฮเลน คู่แข่งตลอดกาลของเธอดันมาประกาศแต่งงานพร้อมกับขอลาออกจากวงการเอาดื้อๆ แล้วอย่างนี้ใครจะมาเป็นคู่แข่งของเธออีก
“หึหึ พี่ว่าคู่แข่งของเราไม่น่าจะใช่เฮเลนนะ”
“แคเรียล!”
“พูดเล่นน่า มาทำไม”
แคเรียลเดินเข้ามานั่งข้างน้องสาว ถึงแม้ว่าเขาจะชอบเฮเลนขนาดไหนแต่ในเมื่อเธอมีครอบครัวไปแล้ว เขาก็คงต้องตัดใจ
“ก็แค่เบื่อ ทำไมคะ หรือนัดใครเอาไว้อีก?”
“ก็...น่าจะเร็วๆนี้”
“โอ๊ย! งั้นแคโรลไปล่ะ ไปเที่ยวกับเพื่อนดีกว่า”
พูดจบ แคโรลก็ลุกเดินกลับออกไปทั้งๆที่พึ่งมาได้ไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ
“หาอะไรทำดีกว่า”
พอรู้สึกเบื่อเต็มขั้น แคเรียลเองก็เดินออกจากห้องพักไปเหมือนกัน
“เตรียมรถ ฉันจะไป...นั่นแหละ ไปก่อน เดี๋ยวก็รู้ว่าไปที่ไหน”
แคเรียลสั่งขึ้น ก่อนจะเดินไปที่รถ ทำเอา เจมส์ ลูกน้องคนสนิทถึงกับทำหน้างง แล้วเดินตามเจ้านายขึ้นรถไป
‘อยู่ที่ไหน’
‘ถ้าไม่บอกเจอดีแน่’
แคเรียลส่งข้อความไปหาของเล่นชิ้นใหม่ของเขา แต่เธอกลับไม่ยอบตอบกลับ เขาเลยต้องขู่เหมือนกับทุกครั้ง และไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา
‘ฉันอยู่งานเลี้ยง คุณไม่แกล้งฉันสักวันไม่ได้รึไงห๊ะ!’
คนตอบกลับเริ่มหงุดหงิดเมื่อความหงุดหงิดที่มีถูกส่งมาทางข้อความนั่น
“หึหึหึ”
‘บอกมา...เดี๋ยวนี้’
และสุดท้ายเขาก็ได้ที่อยู่งานเลี้ยงนั่นมา ก่อนแคเรียลจะบอกให้คนขับรถไปยังสถานที่ที่เธอส่งมาให้
ปิ๊บ!
เสียงข้อความในโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหน้าดังขึ้น คาริสาค่อยๆหยิบมันขึ้นมาดูทั้งๆที่เคยบอกตัวเองหลายครั้งแล้วว่าให้แกล้งไม่ได้ยินมัน แต่สุดท้ายเธอก็ใจอ่อนยกมันขึ้นมาอ่านทุกครั้ง
‘ฉันอยู่หน้าบ้าน จะออกมาหรือให้เข้าไป’
นั่นเป็นข้อความจากคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ แคเรียลเอาแต่ตามติดและตามรังควานเธอไปแทบทุกที่ พอเธอไม่ตอบข้อความของเขา เขาก็จะขู่ว่าจะเข้ามาหาตลอดแบบตอนนี้
“เอ่อ ลิซ่าขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีธุระต่อ”
คาริสารีบบอกขึ้นพร้อมกับเดินไปหอมแก้มบิดามารดา จากนั้นก็เดินเข้าไปหาพี่ชายและพี่สะใภ้
“ลิซ่ากลับก่อนนะ เอาไว้เจอกันตอนหลานคลอด จะบินกลับไทยพรุ่งนี้ใช่ไหม ฝากดูแลพ่อกับแม่ด้วยนะพี่ชาย”
คาริสาบอกขึ้นก่อนจะเดินกลับออกจากงานเลี้ยงฉลองการแต่งงานระหว่างเฮเลนและเควินไปโดยมีเควินมองตามอย่างรู้สึกผิดสังเกต
“ไม่คิดเลยนะคะว่าคุณกับลิซ่าเป็นฝาแฝดกัน ไม่เหมือนกันเอาซะเลย”
“หึหึ ผมก็เคยคิดแบบนั้น”
เควินและเฮเลนมองตามร่างเล็กของคาริสาที่เดินออกไปเหมือนกำลังรีบ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรอีกเมื่อวันนี้ทั้งสองกำลังอยู่ในห้วงแห่งความสุข
“หึหึหึ มาแล้วสินะ”
ทางด้านแคเรียลที่มองร่างเล็กกำลังเดินตรงมาหาเขาที่รถอย่างพึงพอใจ ถึงแม้ว่าเธอจะมาด้วยหน้าตาบูดเบี้ยวแสดงความไม่พอใจขนาดไหน แต่เขากลับชอบที่เธอเป็นแบบนั้น
ครืดดดดด
เสียงเปิดประตูรถดังขึ้น
“นี่! คุณทำบ้าอะไรห๊ะ! คิดจะปั่นหัวฉันเล่นไปถึงเมื่อไหร่กัน!”
คาริสาต่อว่าเขาทันทีที่ประตูรถเปิดออก เมื่อนี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่เขาทำแบบนี้กับเธอ เรียกได้ว่าเขาทำแบบนี้แทบจะทุกวันตลอด 1 เดือนที่ผ่านมาเลยก็ว่าได้นี่สิ
“อะไรกัน ผมก็แค่หาเพื่อนกินข้าว ขึ้นมาสิ”
“ไม่!”
คาริสาปฏิเสธทันที
“หือ? หรือว่าอยากยกเลิกข้อตกลง ก็ได้นะ”
อ๊ายยยยย ไอ้บ้า! ไอ้มาเฟียนิสัยไม่ดี!!!
ถึงในใจจะต่อว่าด่าทอเขาแค่ไหน แต่สุดท้ายคาริสาก็เดินขึ้นมานั่งข้างเขาอย่างปฏิเสธไม่ได้อีกตามเคย เพราะการยกเลิกข้อตกลงนั่นแสดงว่าเธอยอมให้เขาฆ่าเธอทิ้งดีๆนั่นเอง
“ออกรถ”
แคเรียลสั่งขึ้น ก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกไป
“คุณจะพาฉันไปไหน ฉันกินมาจนอิ่มพุงจะแตกแล้ว กินอีกไม่ได้แล้ว”
“ได้สิ ถ้าผมบอกว่ากินได้ คุณก็ต้องกินได้”
แคเรียลบอกออกมาพร้อมกับหันออกไปมองนอกรถอย่างไม่สนใจคาริสาที่กำลังทำปากขมุบขมิบด่าทอเขาไม่หยุด แต่ก็ได้แค่นั้นเมื่อไม่กล้าด่าเขาออกมาตรงๆเพราะกลัวถูกเขาฆ่าทิ้งอย่างที่เขาเคยบอก
ส่วนแคเรียล เขาไม่เคยทำเรื่องไร้สาระเท่านี้มาก่อน เพียงแค่ได้เจอ ได้แกล้งเธอแบบนี้เขาก็ลืมความเครียดและรู้สึกมีความสุขจนห้ามไม่ให้มาหาเธอไม่ได้แล้ว
ไม่นานเขาก็พาเธอมาที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยน ถึงเธอจะบอกว่าไม่หิวเขาก็ยังจัดการสั่งอาหารมาให้
“ก็บอกว่าอิ่มแล้วๆๆ อะไรของคุณ เหงามากเหรอ ทำไมไม่หาผู้หญิงสักคนล่ะ จะมายุ่งกับฉันทำไมกัน”
คาริสาบอกขึ้นด้วยความไม่พอใจ หน้าตาที่ดูน่ารักกลับงอง้ำ แต่แคเรียลกลับไม่สนใจ ตักอาหารตรงหน้าเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“คุณไปงานแต่งของไอ้เควินมาเหรอ?”
แคเรียลถามขึ้น เพราะเธอบอกว่าอยู่งานเลี้ยงฉลองแต่งงาน และวันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของเควินกับเฮเลนด้วย
“ห๊ะ? เอ่อ เปล่านี่...”
คาริสารีบบอกขึ้น เพราะเรื่องที่เธอเป็นน้องสาวฝาแฝดของเควินนั้นแคเรียลยังไม่รู้ เพราะถ้าเกิดรู้เข้า มีหวังเธอถูกเขาเล่นงานหนักกว่านี้แน่
“โกหกไม่เก่งแล้วทำงานกับเอบีไอได้ยังไง หรือเส้นใหญ่”
“นี่คุณ! เส้นอะไรกัน ความสามารถล้วนๆ”
“ไม่เชื่อหรอก แบบคุณน่ะ เส้นแน่นอน”
พอเห็นว่ายิ่งต่อปากต่อคำ เธอยิ่งเหมือนจะแพ้ คาริสาเลยตัดสินใจเงียบและตักอาหารตรงหน้าเข้าปากอย่างลืมตัว และพอได้กินเธอกลับวางช้อนลงแทบไม่ได้ เมื่อมันอร่อยจนเธอเผลอกินจนหมดโดยมีคนที่นั่งตรงข้ามแอบหัวเราะในใจกับสิ่งที่เธอบอกว่าอิ่มจนพุงจะแตก แต่กลับกินอาหารที่เขาสั่งมาจนหมด
“อิ่มแล้วก็ไปส่งฉัน...ที่ทำงานก็ได้ ไม่ดีกว่า ฉันกลับเองดีกว่า”
พอเห็นว่าเขาทานเสร็จแล้ว คาริสาก็บอกขึ้น
“ไม่ล่ะ วันนี้ฉันอยากมีเพื่อน”
แคเรียลบอกออกมาพร้อมกับดึงคาริสาเข้าไปในรถ
“เพื่อนอะไร ก็ไปหาเพื่อนคุณสิ”
“ไม่มี ฉันไม่เคยมีเพื่อน”
แคเรียลบอกออกมา ทำเอาคาริสาถึงกับมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ
“ห๊ะ? เอ่อ...ก็...ผู้หญิงไง คุณมีผู้หญิงเยอะแยะ”
“ไม่ล่ะ วันนี้มีเธอแล้ว”
และเธอก็ได้แต่เงียบ หัวใจดวงน้อยเริ่มสั่นระรัว ไม่รู้ว่าเธอกลัวหรือเธอกำลังตื่นเต้นกันแน่
- Writer
