"อ้าว คุณหมอเมื่อกี้เพิ่งเดินออกไปไม่ใช่เหรอคะ"
"อ๋อค่ะ พอดีว่าหมอเป็นเจ้าของไข้ของแมวไข้ตัวนี้น่ะค่ะ"
ฉันตอบกลับน้ำปรุงไปแล้วเดินกลับเข้าไปที่ห้องทำงานของตัวเองวางกระเป๋าที่เตรียมเอาไว้ว่าจะกลับบ้านแล้วหยิบเสื้อกาวน์สวมใส่อย่างเรียบร้อยจากนั้นฉันก็เดินออกมาแล้วก็ให้พักพิงช่วยลงทะเบียนสัตว์เลี้ยงตัวนี้อีกครั้ง เพราะทุกครั้งไม่ว่าจะสัตว์เก่าหรือสัตว์ใหม่ที่มาจะต้องทำการลงทะเบียนนั่นก็คือการลงประวัติเอาไว้
"อ๋อแมวไข้ตัวนี้นี่เองที่คุณหมอรอ"
พักพิงเอ่ยแซวฉันแล้วเหลือบตามองฉัน ใบหน้ายิ้ม ๆ แต่ว่าฉันไม่ได้ยิ้มด้วยเลยเพราะว่าตอนนี้หัวใจฉันมันเต้นแรงมากไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะความโกรธ หรือเพราะว่าการอยากได้คำตอบจากใครบางคนหรือเพราะอะไรก็แล้วแต่ แต่ในตอนนี้ฉันต้องสวมวิญญาณของหมอที่ต้องทำหน้าที่รักษาแมวไข้ก่อน
"พักพิงอย่าแซวคุณหมอสิคะ"
น้ำปรุงพูดขึ้นมาก่อนจะยิ้ม ๆ อีกครั้งแล้วหันมาลงท
