Afran ve ben kahvaltıyı büyük bir stres içinde yapmıştık. Apar topar beni odaya çıkarttığında bunun büyük bir özlem ya da aşk olduğunu düşünerek Gülnaz Yenge yüksek sesle laf sokmuştu ama düşündüğünden daha farklı bir durumu çözmeye çalışıyorduk. Kapının önüne gelince bileğimi elinden kurtardım:
“Hiç dikkat çekmediğimizi sanıyorsan çok yanılıyorsun Afran, niye koşarak beni odaya getiriyorsun ki? Sanki çözüm bulabilecekmişiz gibi!”
“Bizi sevişecek sanıyorlar. Bir taş ile iki kuş vurdum yani! O yüzden şikâyet etme bence. Ayrıca aşağıda sen masayı toplayacaksın da yardım edeceksin de… Ölme eşeğim ölme! Babaannem seni ne yapar ne eder tek yakalar bir güzel sorguya çekerdi. Sen de stres altında kalınca bülbül gibi şakıyacak bir tip de var. Topluca yanardık vallahi!”
Söylediği şeyin doğru old
