EP : 1

980 Words

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด “อืม~” ติ๊ด! “ฮัลโหล~” “ว่าแล้วว่ายังไม่ตื่น” “ฮ้าว~ ตื่นแล้ว ๆ” ฉันบอกเพื่อนแต่ความจริงคือฉันยังนอนหลับตาอยู่เหมือนเดิมต่างหาก “รีบเลยวีอย่ามาสาย” “อือ ๆ เดี๋ยวรีบไป” “เร็ว ๆ เลยนะเว้ย” “อื้อ~ เจอกัน ๆ” ติ๊ด! ฉันวางสายแต่ก็ยังนอนอยู่ท่าเดิม หลับตาเหมือนเดิม ขออีกห้านาทีก็พอแล้วจะลุกไปอาบน้ำ...มั้ง “ฮ้าว~” สุดท้ายก็ต้องตื่นสินะ ปวดเมื่อยร่างกายเป็นบ้าเลย หมับ! “จะไปไหน” เสียงแหบพร่าของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ดังขึ้นหลังจากที่ฉันขยับตัวจะลุกจากเตียง และเขาก็กอดเอวฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหน “ไปเรียน” “กลับตอนไหน” เสียงเขายังสะลึมสะลือแต่มือกำลังเริ่มลูบไล้จากเอวขึ้นมาหาหน้าอกฉัน “บ่าย ๆ” “กลับมาเร็ว ๆ ได้ไหม” “ทำไม” “อยากเอา” “...พอแล้ว วันนี้พอ” ฉันเงียบไปนิดหน่อยก่อนจะตอบออกมา แต่พอพูดจบเขาก็ลืมตึ้นมาแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก “หึ ๆๆ เธอห้ามไม่ได้หรอกวีนัส” “...” ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากมองด้วยความเอือมระอาแล้วลุกจากเตียงไปห้องน้ำ จัดการอาบน้ำแต่ตัวแล้วออกมาจากห้อง ออกมาด้วยการพยายามไม่สนใจคนที่นอนเปลือยร่างกายแล้วก็ไม่คิดจะห่มผ้าหรือคว้าผ้าห่มมาปิดอะไรของตัวเองแม้แต่นิดเดียว -คณะ S- “ว่าแล้วว่าต้องสาย” “เออน่า ก็มาแล้วไง” ฉันบอกเพื่อนที่นั่งจ้องฉันตั้งแต่ฉันเดินมาถึงใต้ถุนคณะ “แล้วยังไงทำไมถึงตื่นสาย ผัวเอาดึกดื่นอีกแล้วรึไง” “อือ แต่อย่าเรียกว่าผัวได้ไหม แสลงหู” ฉันพยักหน้ารับแล้วก็นั่งลงจากนั้นก็แย่งแก้วน้ำของเพื่อนมาดูด “ไม่อยากให้เรียกแบบนั้นก็อย่ายอมมันมากสิ” “ขัดได้ที่ไหนล่ะ รู้ ๆ กันอยู่” “เหอะ! ถ้ามันอยากเอาก็ให้มันกลับห้องมาหาเร็ว ๆ ไม่ใช่เอาแต่ขลุกอยู่กับแฟนจนดึกดื่นแล้วมาลำบากแกทีหลัง” “ช่างมันเถอะ” ฉันส่ายหน้านิดหน่อยด้วยความไม่ใส่ใจ “เฮ้อ! บอกอะไรก็แบบนี้ตลอดประสาทจะแดก” “อือ ประสาทจะแดกกับตัวเองเหมือนกัน ช่างมันเหอะสักวันเดี๋ยวก็หยุดเอง” “หยุดตอนไหนล่ะวี หยุดตอนแกโดนมันทิ้งไปมีเมียใหม่แบบจริงจังใช่ไหม” “...” “ถ้าเป็นฉันนะไม่มีทางยอมให้มันทำแบบนี้แน่ เฮ้อ! ไม่พูดดีกว่า พูดแล้วทั้งอยากด่าทั้งสงสารที่มีเพื่อนโง่” “อื้ม โง่จริง ๆ นั่นแหละ” “เฮ้อ! อีพิ้งค์อยากจะบ้าตายที่ต้องถอนหายใจวันะหลาย ๆ รอบ” “อื้ม” “เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับมันได้สักทีวะวี แกไม่มีทางเลือกตรงไหน” พิ้งค์ เพื่อนสนิทของฉันเริ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์มากขึ้น “สักวันแหละพิงค์ เดี๋ยวก็ถึงวันนั้นเอง” บางทีคนอื่นอาจจะมองว่าง่าย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายไปซะทุกอย่างหรอกนะ “เออ ๆ แล้วแต่แล้วกัน ไม่อยากพูดถึงไอ้นั่นเท่าไหร่หรอกพูดแล้วโมโห” “อื้ม” ฉันก็ได้แต่เปล่งคำนี้ออกมานั่นแหละเพราะไม่อยากพูดถึงมากเหมือนกัน ไม่อยากพูดถึงคนที่ควรจะตัดให้ขาดแต่ก็ตัดกันไม่ขาดสักที ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเราสองคนเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกัน หรือความจริงแล้วฉันโง่มากอย่างที่พิงค์ของว่าก็ได้มั้ง #VENUS END #TEMP TALK ติ๊ด! (อยู่ไหนคะพี่เทมป์!) “กำลังไป” (ซอนโทรหาเป็นร้อยสายทำไมเพิ่งรับ พี่หายไปไหนมา!) “พี่นอน ไม่ได้เปิดเสียง” (หึ! ก็อ้างแบบนี้ตลอด อย่าให้รู้นะว่าไปกกใคร!) “ทำไมต้องหาเรื่องวะคนนอนอยู่จะให้รับสายตลอดเวลาที่ต้องการเลยเหรอ ไม่ให้พักผ่อนบ้างรึไง” (พี่ไม่ต้องมาเสียงแข็งใส่เลยนะพี่เทมป์ พี่กำลังกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองอย่าคิดว่าซอนไม่รู้!) “เชี่ยแม่งทำไมชอบหาเรื่องวะซอน” (ก็เพราะพี่เป็นแบบนี้ไง ชอบหายไป หายไปทีไรก็ติดต่อไม่ได้แล้วจะให้ซอนคิดยังไง!) “ก็แล้วทำไมต้องคิดอะไรเยอะแยะบอกว่านอนก็คือนอน” (ไม่จริง ซอนสังเกตพี่เทมป์มาตั้งแต่เริ่มคบกันแล้วอย่าให้ซอนจับได้คาหนังคาเขาก็แล้วกันว่าพี่ซ่อนกิ๊กเอาไว้ไม่งั้นซอนตบอีนั่นให้ตายคามือแน่!) “อ่าส์! คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วว่ะ เอาไว้วันหลังค่อยเจอกันก็แล้วกัน” (อะไรนะ พี่เทมป์พูดว่ายังไงนะ!) “วันหลังค่อยเจอกันไง ฟังไม่รู้เรื่องรึไง” (ได้ไง เมื่อคืนก็ไม่มาหาวันนี้บอกจะมาก็ยังจะเบี้ยวอีกเหรอ อย่ามาทำแบบนี้กับซอนนะพี่เทมป์!) “ไม่อยากให้ทำแบบนี้ก็เลิกหาเรื่องสักที วันนี้ไม่ต้องเจอไม่มีอารมณ์เจอ” (ไม่เอาพี่เทมป์ต้องมาหาซอนได้ยินไหม!) ติ๊ด! ปวดประสาทฉิบหายทำไมไม่ทำตัวให้น่ารักเหมือนเมื่อก่อนบ้างวะซอนย่า ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ติ๊ด! (อืมมีอะไร) นี่ก็แม่งอีกคน ทำไมไม่รู้จักอ้อนบ้างวะ คุยกันแต่ละทีก็มีแต่เสียงเย็นชา โคตรน่าเบื่อ “จะกลับตอนไหน” (อีกสักพัก มีอะไร) “เดี๋ยวไปรับ” (มารับทำไม ไม่ไปหาแฟนนายรึไง) “ไม่ไป รออยู่ที่คณะอย่ากลับก่อนเด็ดขาด” (เพื่อ? ไปหาแฟนนายโน่นไป) “ไม่ไปไงบอกไปแล้ว ไม่อยากไปหาใคร...อยากเอากับเธอมากกว่า”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more