“ยินดีต้อนรับค่ะ” หญิงวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะมีอายุรุ่นราวคราวแม่ของติณณภพ รีบเข้ามาทักทายทันทีเมื่อเห็นลูกค้าที่นัดหมายไว้เดินเข้ามาในร้าน
“เป็นเกียรติมากเลยค่ะ ที่ได้จัดการเรื่องชุดแต่งงานให้กับคุณติณและว่าที่เจ้าสาว” เขมจิราพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและรอยยิ้มที่สดใส
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ คุณเขม” ติณณภพตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ที่แสดงถึงความสุภาพ แม้เข้าจะรู้สึกว่าคำชมเชยนั้นดูเกินจริงไปหน่อย ร้านนี้ถูกเลือกโดยแม่ของเขาเพื่อให้จัดการชุดแต่งงาน และดูเหมือนกรรณิการ์จะไว้ใจเจ้าของร้านมากเสียด้วย
“ไม่จริงหรอกค่ะ ไหน ๆ ก็ได้มีโอกาสจัดหาชุดให้คุณติณ ลูกชายของคุณหญิงกรรณิการ์ทั้งที” เขมจิรายิ้มแย้มอย่างมีความสุข ติณณภพทำเพียงยิ้มรับ ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดไป ขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ร้านที่เต็มไปด้วยชุดแต่งงานหลากหลายแบบ
ทันใดนั้น เขมจิราก็หันมาทางฐานิตา ที่ยืนนิ่งเงียบจนติณณภพเกือบลืมไปว่าเธอก็มาด้วย
