คราบน้ำเย็นที่สัมผัสผิวหน้าเนียนยังคงชุ่มฉ่ำ ฐานิตาปราดมือเรียวเช็ดออกอย่างลวก ๆ เพราะไม่มีอะไรให้เช็ดพร้อมกับเดินไปด้วย จวบจนจะถึงทางออกจากห้องน้ำกว้างฝีเท้าของเธอก็เป็นอันต้องหยุดชะงัก เพราะความไม่ทันมองทำให้ร่างเล็กเดินไปชนเข้ากับแผงอกกว้างของคนร่างสูงที่มาหยุดยืนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ขอโทษค่ะ...!” หญิงสาวถอยหลังเว้นระยะห่างจากชายหนุ่มทันควัน เธอเอ่ยคำขอโทษออกมาก่อนที่จะเงยหน้ามองคนตรงหน้าตรง ๆ แต่ทว่าเธอคงคิดผิดไปอย่างมหันต์ เพราะภาพที่เธอเห็นอยู่คาตานั้นมันถึงกับทำให้เธอต้องผงะและรีบก้มหน้างุดลงไปตามเดิม
ความรู้สึกขัดเขินพุ่งปรี๊ดจนเลือดสูบฉีดทำพวงแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ลมหายใจร้อนฉ่า ตอนนี้ฐานิตาเธอราวกับสาวแรกแย้มอ่อนต่อโลกที่พึ่งเคยเห็นร่างกายแข็งที่สมบูรณ์แบบและเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อสวยอย่างไรอย่างนั้น ทั้งที่ปกติก็เห็นรูปของศิลปินดาราอันเป็นที่รักมานักต่อ
