อี้เหม่ยหลิงซ่อนตัวอยู่ในเมืองและคิดหาทางออกที่นางจะตามหาลูกสาวของตัวเองเจอ แต่ก็ไร้วี่แววจนท้ายที่สุดก็คิดได้ว่าจะขอร้องให้อาฉีกลับไปที่หมู่บ้านด้วยกัน แล้วให้เขาบอกลักษณะขององค์หญิงลี่ฮวา กับเด็กหนุ่มนักวาดภาพฝีมือดี เพื่อให้เขาวาดภาพของฉินลี่ฮวาให้แก่นาง
“หากข้าไป ข้าก็จะขาดรายได้...”
“ข้ามีค่าเสียเวลาให้เจ้า และหากเจ้าช่วยข้าสำเร็จ ข้าสัญญาว่าจะส่งผักป่าให้กับเจ้าโดยไม่คิดค่าตอบแทน” อาฉี ทำท่าครุ่นคิดและแสดงท่าทางลังเล
“ท่านจะอยากตามหาองค์หญิงลี่ฮวา ไปเพื่ออะไรกัน”
“ข้าจะจับนางเป็นตัวประกัน เพื่อเรียกค่าไถ่จากอ๋องฉินฝานหรู” เพราะพูดความจริงไม่ได้ อี้เหม่ยหลิง จึงต้องยกเหตุผลขึ้นมาโกหก
แต่เมื่อพ่อค้าหนุ่มได้ฟังแล้วเขาก็ต้องกลืนน้ำลาย ทั้งอี้เหม่ยหลิงและเก๋อเตาไป่ ช่างสมกับเป็นแม่ลูกกันจริงๆ เพราะมีอุดมการที่เหมือนๆ กัน และกล้าบ้าบิ่นไม่กลัวตายเหมือนกัน
“เช่นนั้นก็ได้ แต่ข้าจะช
