Chapter 9
1376 Words
พื้นทราย....
ฉันนั่งเท้าคางมองปะป๊ากับมามี้เอาอกเอาใจว่าที่ลูกเขยสารพัด และมองข้ามลูกสาวที่น่ารักแบบฉันไป
"ทานเยอะๆลูก เดี๋ยวแม่จะไปเอาขนมมาให้อีก แต่ธามต้องทานข้าวให้หมดก่อนนะลูก :)"
"ครับคุณแม่"
พี่ธามเอ่ยยื้มๆก้มตักข้าวในจานทานต่อ ส่วนฉันนั้นนะเหรอ ไม่มีใครตักให้หรอกจ้าช่วยเหลือตัวเอง T^T
"เย็นนี้ธามนอนที่นี่มั้ยลูก?"
"จะดีเหรอครับ O//O"
ปากบอกจะดีเหรอครับแต่ใบหน้านี้ยิ้มกว้างเชียว ไม่ค่อยจะออกนอกหน้าซะเท่าไหร่เลย
"ดีซิ ยังไงเรากับพื้นทรายก็หมั้นกันแล้ว อีกอย่างแอบไปนอนด้วยกันไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ อย่างน้อยอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ก็ยังดีกว่าแอบทำจริงมั้ย?"
ฉันมองปะป๊าก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงหลง
"ป๊า!!! หนูไม่ได้แอบซะหน่อย!!"
"ไม่แอบเลยเนาะ เจ้าพื้นดินเนี้ยโกหกให้เราทุกครั้งยังจะแถกับป๊ากับมี้อีกเนาะ "
ฉันอ้าปากค้างอย่างพูดไม่ออกก่อนจะหุบปากตัวเองไว้ไม่กล้าเถียงต่อ ฉันอ้าปากงับอาหารตรงหน้าต่ออย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี T^T
"เถียงไม่ออกอ่ะดิ "
"ป๊าอ่าา หนูจบแล้วนะ >@เช้าวันต่อมา.....
วันนี้ฉันกับพี่ธามมาถึงมหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันมีเรียนแค่ช่วงเช้าและพี่ธามก็เช่นกัน ฉันเดินมานั่งกับดาหวันที่ม้านั่งหน้าตึกระหว่างรอพี่ธามมารับ
"นี่แกตกลงจิตอาสาพี่ธามของแกไม่ไปด้วยเหรอ?"
"พี่เขาบอกไม่ไปนะ"
"อ่อ งั้นเจอกันที่มหาวิทยาลัยตอน 7โมงเช้า รถออกตอน7.20น. เผื่อมาหาที่นั่งกัน"
"เคๆๆ"
ฉันตอบตกลงกับไอ้ดาหวันก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดดูว่ามีข้อความจากพี่ธามส่งมามั้ย ไม่มีแหะ แต่ว่ามีสายเรียกเข้าจากไอ้พื้นดิน อึ่ยยยย เกิดอะไรขึ้นวะเนี้ยทำไมมันโทรศัพท์มาตั้งแต่เช้าละ
ติ้งงงงงงงง
โอ๊ยยยยย มันโทรมาอ่ะ ><"
"แค่นั้นเองเหรอ?"
ไอ้พื้นดินกดเสียงลงต่ำมองฉันอย่างกดดัน ฉันมองมันก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"พื้นทรายก็แค่นัดให้เดียน่าไปหาที่ห้องไอ้พื้นดินตอนเช้าเหมือนกัน สงสัยตะเอ๋กับปะป๊าพอดี ฮิฮิ"
"พื้นทราย!!/ ไอ้พื้นทราย!!!"
เสียงหนุ่มหล่อสองคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน โธ่เอ้ย! ก็แค่แกล้งนิดหน่อยเองนี่นา
"โธ่! หยอดนิดหน่อยเองอ่า โกรธทำไมเล่า"
"ไม่ให้โกรธได้ไงแกรู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง?"
"อะไรอ่ะ O.O"
"ป๊าเปิดมาเห็นตอนฉันล้มทับยัยเดียน่าที่โซฟาพอดี และที่สำคัญตอนนี้ิฉันจะต้องรับผิดชอบยัยนั้นด้วยการแต่งงาน!!! "
"อุ๊ยยยย ฉันจะต้องเรียกเดียน่าว่าพี่สะใภ้ซินะ "
"ไอ้พื้นทรายยังไม่สำนึกไปอี๊กกก ตายซะ!!"
"เห้ยยยยย!!!"
- Writer
