“โธ่เว้ย!”
สบทสั่นเมื่อพ่ายแพ้ให้กับหัวใจ ร่างสมส่วนก้าวตามไปอย่างเร่งรีบ คว้าไหล่คนตัวโตไว้ สอดกายเข้าใต้วงแขน พยุงร่างโงนเงนไว้ ร่างกายหนักอึ้งและความรู้สึกที่คุ้นเคย ทำให้รีบมองหาที่พัก เธอขืนร่างกายลากเขาต่อไม่ไหว หนักมาก หนักยิ่งกว่าแบกควายทั้งตัวอีก
“คุณ! เดินดีๆซิ!”
“…”
มุมปากหนายกยิ้มไม่ให้คนตัวเล็กเห็น ยัยเด็กโง่นี่หลงกลมุขตื้นๆอีกแล้ว แบบนี้ต้องจัดให้หนัก เอาให้รู้สึกเข็ดหลาบ จะได้เลิกเมิน และทำสายตาแบบนั้นใส่สักที
“อยาก อ้วก!”
“เห้ย! ไม่ได้นะ ต้องนี้ไม่ได้ แล้ว! โอ้ย! ทำไมห้องน้ำต้องอยู่ทางนั้น!”
พูดอย่างร้อนรน เมื่อคนตัวโตโก่งคอเหมือนจะอ้วก ออกแรงเพื่อเดินให้เร็วขึ้น เพราะเห็นลิฟต์อยู่ไม่ไกล ลากร่างสูงใหญ่มาจนถึง กดลิฟต์ให้เปิดออก แทรกตัวเข้าไปพร้อมกัน กดหมายเลขชั้นที่มีห้องพักของตัวเองอยู่
ใช้เวลาเพียงไม่นานลิฟต์โดยสารก็หยุด รีบฉุดร่างใหญ่โตเดินออกไป เมื่อมาถึงห้องพ
