“ฉันมีอะไรดีๆจะให้เธอดู เธอจงเรียนรู้ไว้ซะ”
เพราะเธอดูสนใจงานในฟาร์ม ตั้งแต่เหยียบย่างลงจากรถเมื่อเช้า เขาจึงมีความคิดอยากให้เธอสัมผัสและเรียนรู้ชีวิตของคนในฟาร์มไว้ ไม่หวังอะไร แค่อยากเห็นใบหน้าสนุกสนาน ไร้แววโกรธเคืองของเธอ แค่นั้นจริงๆ เพราะเขารู้ดีว่าหัวใจดวงนี้ มันมีใครเป็นเจ้าของ มันเป็นของผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ มันเฝ้ารอแค่เธอคนนั้นคนเดียว
“อะไรเหรอคะ?”
ลลิสารู้สึกตื่นเต้น เงยหน้าไปถามอย่างอยากรู้ สบดวงตาดุเข้มนิ่งๆ บางสิ่งที่เธอซ่อนมันไว้ ฉายออกไปทางสายตา ความชื่นชมที่มีให้เขาในฐานะเจ้าของฟาร์มม้าชั้นเยี่ยม และความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่กล้าให้ชื่อเรียกมัน เพราะกลัว
“เดี๋ยวก็รู้”
มุมปากหยักยกขึ้นยิ้มและเหยียดออกกว้าง เมื่อเผลอนึกไปถึงใบหน้าตอนนั้นของเธอ ดวงตากลมโตคู่นี้ คงจะโตขึ้นกว่านี้แน่ๆ ถ้าได้เห็นว่าสิ่งที่เขาจะให้ดูคืออะไร
“พ่อเลี้ยงครับ สีนวลกับสีนิลพร้อมแล้วครับ”
คนด
