อันธพาล

อันธพาล

โชคดีที่เขาผลุนผลันออกจากบ้านไปทันทีโดยไม่พูดอะไรสักคำ ฟ้าใสถอนใจเฮือกออกมาอย่างโล่งอก เซนรีบซักเธอทันทีอย่างห่วงใย

“ ฟ้า โซ่มันทำอะไรฟ้าหรือเปล่า ” เธอส่ายหน้าดิก

“ ปละ...เปล่าค่ะ ” เธอโกหกอีกฝ่าย

“ แล้วทำไมหน้าซีดขนาดนั้น ”

“ ก็... ฟ้าแค่ตกใจที่เข้ามาเจอผู้ชายอีกคนที่หน้าเหมือนพี่เซน แล้วก็ตกใจกว่านั้นที่เขาบอกว่าเป็นฝาแฝด ทำไมพี่เซนไม่เคยบอกฟ้าคะ ” เซนหลบสายตา เงียบไปนานก่อน เอ่ยตอบ

“ เพราะพี่ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้พบกับมันอีก ” คำตอบนั้นทำให้ฟ้าใสแปลกใจ

“ ทำไมล่ะคะ ”

“ โซ่มันเกเร อันธพาล เอาแต่ใจ หาแต่เรื่องมาตั้งแต่เด็ก ทำให้แม่เสียใจเป็นประจำ คบแต่เพื่อนพาล ๆ มันมั่วสุม เสพยา พอเมาแล้วก็ตีกันเองและพลั้งมือแทงกันตาย ”

นั่นทำให้ฟ้าใสตกใจแทบสิ้นสติ

“ อะไรนะ เขาฆ่าคนตายเหรอคะ ! ”

เซนพยักหน้าแทนคำตอบ

“ ตอนนั้นยังอายุไม่เต็มสิบแปด เลยโชคดีไม่ถูกตัดสินคดีเท่าผู้ใหญ่เพราะไม่งั้นคงโดนหลายปีมากกว่านั้น รวมอภัยโทษแล้วก็เลยออกมาเร็ว พี่นี่โคตรอยากให้มันตายห่าในคุก ไม่งั้นก็ไม่ต้องออกมาอีกเลย

หลังจากนั้นพี่ก็ย้ายที่อยู่หลังมันติดคุก พี่ทั้งเกลียด ทั้งกลัวที่มันนำพาแต่ความเดือดร้อนมาให้แม่ไม่ได้หยุด ได้หย่อน แม่เองก็มีอาการตรอมใจหลังจากนั้น เหม่อลอย นอนซม ไม่นานก็เผลอทำไฟไหม้บ้านจนต้องมาตายไปหลังมันเข้าคุกไม่ถึงปี

พี่เจ็บปวดทุกข์ทรมาน แบกรับกับความสูญเสียนี้ไม่ไหว เลยตัดสินใจย้ายที่อยู่หนีเพราะไม่อยากจะติดต่ออะไรมันอีก แต่ไปรษณีย์ที่หมู่บ้านเก่าก็โคตรเสือก พอรู้ว่ามีจดหมายมาหาพี่แกก็ไปตามที่ผู้ใหญ่บ้าน ผู้ใหญ่บ้านก็ดันเป็นเพื่อนกับฝ่ายทะเบียนที่อำเภอ ไปละลาบละล้วงเอาข้อมูลที่อยู่ใหม่แล้วเป็นธุระส่งจดหมายมานั่นแหละ พวกนั้นก็คงเสือกเอาที่อยู่ไปให้ ไอ้โซ่ด้วย เสือกชะมัด ”

ฟ้าใสตกใจกับคำพูดและกิริยาหยาบคายที่เซนแสดงออก ตลอดเวลาที่คบหากันเธอเห็นแต่เพียงมุมสว่าง สุภาพอบอุ่น แต่วันนี้สายตานั้นฉายแววรังเกียจ คำพูด หยาบคายเกลียดชังคล้ายเคืองแค้นอีกฝ่ายราวไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน

สิ่งนั้นทำให้เธอขนลุก..

แต่ก็ว่าไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นทำให้เซนสูญสิ้นทุกอย่าง มันเป็นความทรงจำที่เลวร้ายเหลือเกิน คงไม่ผิดนักที่จะเกลียดชังได้แม้พี่น้องร่วมสายเลือด

“ คนพวกนั้นทำไปก็คงเพราะหวังดีนะคะ พี่เซนอย่า คิดมากเลยค่ะ ” เธอฝืนปลอบใจเขา

“ พี่ไม่อยากเกี่ยวพันกับไอ้ขี้คุกอย่างมัน ไม่รู้จะนำความเดือดร้อนอะไรมาให้อีก ฟ้าเห็นไหม มีอย่างที่ไหนโผล่มาก็งัดบ้านเราเลย แถมยังทำให้ฟ้าตกใจอีก

ในขณะที่พี่ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานพิเศษจนกระทั่งหาเงินมาผ่อนบ้านผ่อนรถได้ขนาดนี้ แล้วฟ้าดูมันสิ เป็นไอ้ขี้คุก สภาพดูไม่ได้ อันธพาลแบบนี้ พี่ไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ เป็นน้องกับมันเลย ให้ตายสิ นรกส่งมันมาเกิดชัด ๆ ”

“ พี่เซนอย่าโมโหเลยนะคะ วันนี้เป็นวันพิเศษ เรามาฉลองกันเถอะนะคะ มาค่ะ ฟ้าซื้อของโปรดพี่เซนมาเยอะเลย มีเทียนสวย ๆ ด้วยน้า ”

นั่นทำให้เซนคนเดิมกลับมา เขายิ้มกว้างแล้วเข้าไปสวมกอดฟ้าใส ก่อนทั้งคู่จะช่วยกันจัดโต๊ะอาหาร หยอกล้อกันอย่างมีความสุข

ทว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองจากช่องว่างที่นอกกำแพงอย่างปวดร้าว...

“ วันสำคัญของมึงเหรอเซน วันเกิดมึงก็วันเกิดกูด้วย มันก็วันสำคัญของกูเหมือนกัน ! ” เขาสบถพลางล้วงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบก่อนจะทรุดตัวลงนั่งพิงกำแพงเพียงลำพัง