อันธพาล

จะค่อย ๆ เอานะ

มือใหญ่ข้างหนึ่งดันกระโปรงนักศึกษาร่นไปอยู่ที่เอว จับเรียวขาทั้งคู่มาวางพาดไหล่กำยำ ก่อนจะก้มลงมองด้วยแววตาฉ่ำพราวกระหายหิว แม้จะมีเพียงแสงสลัวรางแต่เขาก็เห็นความโหนกนูนของเนินเนื้ออูมอวบอันมีเส้นไหมสีดำปกปิดประปราย ดูฉ่ำวาวน่ากินด้วยน้ำกำหนัดสาวเคลือบชโลมไปทั่ว เขาครางเสียงแหบห้าวอย่างพึงใจ

“ โคตรน่ากิน ”

“ อย่านะ อ๊า ”

เธอหมายจะห้ามปรามพลางพยายามหุบขาแต่ก็ไม่ ทันการณ์ เพราะเขาก้มใบหน้าลงไปที่ตรงนั้น ตรงกลางระหว่างขา แล้วแลบลิ้นโลมเลียทั่วเนินเนื้อ แหวกเซาะลิ้น เข้าไปยังรอยแยก เกร็งลิ้นกวาดขึ้นลงให้สัมผัสชิ้นเนื้อกระสันอันน้อยที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน

หญิงสาวบิดเร่าราวทุกข์ทรมานเหลือเกิน พยายาม ดิ้นหนีความกดดันซ่านเสียวแต่สองมือใหญ่อันแข็งแรง ยึดสะโพกของเธอเอาไว้แน่น ใบหน้าของเขาคลุกเคล้าอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเธอ เสียงดูดกินดังจ๊วบจ๊าบน่าละอาย หากมันยิ่งทำให้เธอหัวหมุนคว้าง ยิ่งเขาดูดติ่งเนื้อนุ่ม เป็นจังหวะแล้วจุ่มจ้วงนิ้วหนึ่งเข้าสู่รูร่องน้อย เลื่อนมันให้ จมหายเข้าสู่ภายในช้า ๆ เธอยิ่งใจแทบขาด

“ แน่นจังเลย ” เธอได้ยินเสียงเขาคร่ำครวญแหบห้าว และเสียงปลดกระดุมรูดซิปต่อจากนั้น รู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นแต่ไฟสวาทมันลุกโชนจนยากจะดับ

เธอไม่เคยพบเจอมันมาก่อน และพึ่งจะรู้พิษสงในวันนี้ว่ามันเร่าร้อนรุนแรงเพียงใด สติสตังเลือนหาย รู้เพียงว่า อยากให้เขาพาไปสู่จุดหมายปลายทางเหลือเกิน

เขาถอนริมฝีปากและนิ้วจากเนินเนื้อสาว ใบหน้า หล่อเหลาขยับพรมจูบขึ้นข้างบนอีกครั้ง ดูดและขบกัดจุดที่เป็นยอดอกผ่านเสื้อนักศึกษาสีขาวจนมันเปียกเป็นวง เธอจิกเล็บระบายความซ่านเสียวลงบนท่อนแขนแข็งแรงนั้นจนเป็นรอยถลอก รู้สึกว่ามีบางสิ่งดุนดันรุกล้ำเข้ามาในตัวที่ตรงนั้น

“ อ๊ะ ” เธอร้องด้วยความตกใจ แต่มันกลับกระตุ้นให้เขาอยากขยับให้มันจมลึกมากขึ้น

“ เจ็บ ” เธอนิ่วหน้าบอกเขา เมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นยิ่งขึ้นยามที่เขากดตอกให้ลึกขึ้น

เขาขยับไปจูบที่ซอกคอของเธอก่อนเลื้อยไล้ซุกไซ้ไปทั่วเพื่อให้เธอหายเครียดเกร็ง ก่อนลงท้ายที่ประทับจูบบน ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นหนัก ๆ

“ จะค่อย ๆ ทำนะ ” เขากระซิบชิดริมฝีปากแล้ว บดเคล้าเลียไล้มันเบา ๆ พร้อมกับการที่สะโพกสอบกดให้ ส่วนหัวอันเบ่งบานคืบลึกเข้าไปอีกนิดอย่างใจเย็น

คิ้วเข้มขมวดมุ่น กล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายขมวดเกร็ง เธอบีบรัดเขาเหลือเกิน

“ แน่นจังเลย... ” เขาครางเสียงพร่าอยู่ในลำคอ ก่อนรั้งสะโพกสอบออกมาหมายใจว่าจะดันกลับให้แก่นกายชายจมลงไปในตัวเธอลึกยิ่งกว่านั้น

ทว่า...

“ ฟ้า อยู่ในบ้านหรือเปล่า พี่เซนเห็นรถจอดอยู่หน้าบ้านลุงสุวิทย์ นี่จะแอบเซอร์ไพรส์พี่ใช่ไหมล่า ฮ่า ๆๆ ไม่สำเร็จแล้ว พี่รู้ทันแล้ว ! ”

เสียงตะโกนแว่ว ๆ นั้นทำให้ทั้งคู่สะดุ้งเฮือก ถูกกระชากลงมาจากภวังค์แห่งราคะที่กำลังล่องลอยเอ่อล้น ฟ้าใสหน้าเหวอ คล้ายโดนผีหลอกแล้วออกแรงผลักชายตรงหน้าที่เธอคิดว่าเป็นเซนสุดเรี่ยวแรงที่มี !

เขาผงะไปด้านหลัง แรงผลักทำให้หมวกแก๊ปที่สวมอยู่หล่นลงบนพื้น เธอรีบขยับลงจากเคาน์เตอร์แล้วเดินไป เปิดสวิตซ์ไฟในครัวทันที นั่นยิ่งทำให้ตกใจแทบลมจับ

เพราะแม้ใบหน้าของชายคนนั้นจะเหมือนเซน แต่ เส้นผมบนศีรษะนั้นแตกต่าง เขามีผมสั้นเกรียนคล้ายพวกทหาร ต้นแขนด้านขวามีรอยสักรูปแมงป่อง แตกต่างกับเซนโดยสิ้นเชิง เซนไม่เจาะไม่สัก สะอาดสะอ้าน ผิวขาวกว่านี้

“ นายไม่ใช่พี่เซน ! ” พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ นั่นทำให้เธอโกรธหนัก