วันต่อมา ชรันได้พาของขวัญเดินทางมายังโคราชตามลำพัง เขาเป็นคนขับ เธอนั่งข้างๆ ตลอดเส้นทางเธอไม่พูดจา นั่งเศร้ากับชะตากรรม เขารู้ว่าเธอกำลังรู้สึกเช่นไร
“ถ้าคุณขวัญได้เห็นไร่องุ่นแล้วจะชอบ” ชรันแสร้งชวนคุยเพราะเดินทางใกล้จะถึงแล้ว
“เหรอคะ สวยมากไหม ขวัญยังไม่เคยเห็นของจริง ไม่มีโอกาสได้ออกมาเที่ยวต่างจังหวัด” ของขวัญตอบเสียงหม่นและพูดกับเขาดีขึ้น จะว่าไปเธอไม่มีอารมณ์จะกระแนะกระแหนเขามากกว่า เพราะสถานะตอนนี้เธอแย่กว่าชรันอีก เธอเคยไม่ชอบชรันเพราะเขาเลียแข้งเลียขาพ่อจนได้ดิบได้ดี มาตอนนี้เขาเสียอีกกลับต้องมาช่วยเหลือ ครั้นจะให้พูดจาแดกดันก็ดูจะไร้การอบรมเกินไป
“เห็นคุณขวัญเที่ยวกับเพื่อนบ่อยๆ นึกว่าออกตามต่างจังหวัด”
“ขวัญไม่ชอบเที่ยวแบบนี้ พวกภูเขา ไร่ต่างๆ ไม่เอาหรอก มันร้อน ขวัญชอบเดินห้าง หรือไม่ก็เที่ยวต่างประเทศไปเลย”
“ก็เข้าใจได้ครับ แต่ไม่ชอบยังไงก็ต้องปรับตัว”
“ขวัญขอทำงานใ
