“นี่คือการเริ่มต้นเอาคืนของฉัน เด็กน้อย ฉันต้องเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอฝันถึง เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว จำไว้"
ปราชญ์ ตามหาเครื่องเพชรประจำตระกูล ที่ถูกขโมยไปโดยคนรักเก่าของแม่
เฝ้ารอ เพื่อให้ได้ของล้ำค่าชิ้นนั้นกลับสู่อ้อมกอด
แต่ระหว่างการเดินทางของแผนการร้ายนั้น
เขากลับได้พบของขวัญล้ำค่าของศัตรู ได้สัมผัส ได้แตะต้อง
พระเจ้า!!! มันทำให้เขาลืมไม่ลง จนต้องหาทางนำของขวัญชิ้นนั้นมาเป็นตัวประกัน เพื่อแลกกับเครื่องเพชร เก็บของขวัญเอาไว้ในกรงกาม
ให้เขาเชยชมจนกว่าจะเหนื่อย
“ไอ้คนเลว ไอ้คนป่าเถื่อน ฉันจะกลับบ้าน กลับไปอดตายยังดีกว่า”
“ฮ่าๆ เธอเป็นเมียฉัน! ภูมิใจเถอะได้ผัวแก่แต่แซ่บ” เขาตวาดลั่นพลางกระชากเธอตัวปลิว
“ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้บ้า! ปล่อย”
“หมดอารมณ์แล้วจะเรียกยังไงก็ได้เหรอ เมื่อกี้ยังนายขา นายขา พวกย้อนแย้ง เดี๋ยวจะจับลงลิ้นอีกสักทีคราวนี้คงได้เรียกผัวขากันบ้าง” ว่าแล้วเขาก็กระชากออกจากห้องทำงาน แล้วอ้อมไปยังห้องนอนล่ะทีนี้
“ปล่อยนะ! จะพาฉันไปไหน” เธอทั้งร้องไห้ ตะโกนพลางสะบัดตัวดีดดิ้น
“ปล่อยฉัน ฉันไม่อยู่แล้ว ไม่เอาแล้ว”
“เธอเป็นเมียฉัน! จำใส่ใจเอาไว้ และเธอจะไปไหนไม่ได้จนกว่าฉันจะเป็นปล่อยเอง”