พรากผู้เยาว์ | 1

895 Words

“ไง ตกลงวันนี้จะไปป่ะ ห้างอะ” ฉันถามเพื่อนสาวของฉันทั้ง 2 คน ที่กำลังเก็บของเข้ากระเป๋านักเรียนอย่างลวกๆ “ไปดิ อยากเดินห้าง อยากซื้อของ” กีกี้ กระเทยควายร่างยักษ์ประจำกลุ่มพูดขึ้น “กูก็อยากได้ลิปคอลเลคชั่นใหม่” นิชาพูดขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่พวกเราเก็บของเสร็จ ก็โบกแท็กซี่หน้าโรงเรียนมาห้างทันที เอาจริงจะนั่งรถเมล์ก็ได้นะแต่แบบด้วยความที่อีกีกี้เป็นกระเทยร่างยักษ์ แม่นางขี้ร้อนมาก นางเลยไม่อยากนั่งรถเมล์ “จะไปดูอะไรก่อน” ฉันพูดพร้อมกันปรายหางตาไปทางเพื่อนสาวทั้ง 2 “กูอยากกินไอติม” นิชาพูดขึ้น เป็นอันเข้าใจ เรา 3 คนมุ่งตรงไปที่ Dairy Queen ก่อนจะได้ไอติมมากันคนละถ้วย ด้วยความที่ไม่ระวัง ตอนที่ฉันหันหลังเดินออกมาก็ชนกับใครคนนึง จนไอติมหกใส่เสื้อนักเรียนสีขาวของตัวเองเต็มไปหมด “อ่าา เลอะหมดเสื้อกู” ฉันบ่นเบาๆก่อนจะก้มหยิบถ้วยไอติมบนพื้น “พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” ฉันมองหน้าคนที่ฉันชนกรือเขาชนฉันก็ไม่รู้ อือหื้อหล่อมาก ออร่อความหล่อทะลุมากแม่ ไหนจะรอยสักเท่ๆ บนแขน มัดกล้ามแน่นๆอีกก จะละลายกว่าไอติมก็ฉันนี่แหละ “ไม่เป็นไรค่ะ หนูเดินไม่ดูเอง” ฉันพูด “ไงละ ซุ่มซ่ามได้ที่จริงๆ” นิชาละกีกี้ที่เดินมาก็พูดขึ้น “ก็คนไม่ได้ตั้งใจพวกมึงก็” ฉันหันไปพูดกับเพื่อนสาว ก่อนจะหันหน้ามามองคนตรงหน้าอีกรอบ “เอาเสื้อพี่ไปใส่ทับ เสื้อนักเรียนเรามันเลอะ เห็นข้างในหมดแล้ว” พอพี่เขาพูดว่าเห็นข้างใน ฉันถึงกับก้มมองสำรวจเสื้อตัวเอง ก่อนจะคว้าเสื้อคนตรงหน้ามาทันที “ขอบคุณค่ะ ไว้หนูจะเอาไปคืนนะ” ฉันพูดเสร็จก็จะหันเดินกลับ “เดี๋ยวอีพีท จะคืนพี่เขายังไง มีเบอร์รึไง” เออว่ะ กูจะคืนยังไงว่ะ “เอ่อออ พี่คะหนูขอเบอร์พี่ไว้ได้มั้ยคะ” คีพลุกเป็นคนเรียบร้อยพูดจา คะ ค่ะ กับผู้ชาย “พี่ก็ลืมคิดไปเลย เอาโทรศัพท์เรามาดิ เดี๋ยวพี่แอดไลน์ไว้ไปคุย” งง ใน งง แอดไลน์ไว้ไปคุย เมื่อแลกไลน์อะไรกันเสร็จ ฉันและเพื่อนสาวก็แยกตัวออกมา มึ่งตรงไป EVEANDBOY ทันที่ โดยที่ตัวฉันก็มีเสื้อช็อปวิศวะสีเลือดหมูคุมอยู่ ใครๆไม่รู้ อาจจะคิดว่า ฉันเอาเสื้อแฟนมาใส่แน่ๆ “พี่คนที่ชนมึง หล่อมากอีพีท” นิชาพูดขึ้น “เออ กูก็ว่าหล่อ หล่อมากเลยแหละ” ฉันพูด พร้อมกับอมยิ้ม เขาหล่อจริงๆแหละ “เหมือนเขาดูสนใจมึง เดี๋ยวพี่แอดไลน์ไปคุยนะ อีเหี้ย อย่างกับดูซีรี่ย์เกาหลี ตอนพระนางเจอกัน ฉากละครสัสๆ” กระเทยควายร่างยักษ์พูดขึ้น “เออจริงอีพีท ถ้าเขาจีบ ก็ถวายตัวให้เขาเถอะ หล่อขนาดนั้น” นิชาพูดพร้อมทำท่าทางสะดีดสะดิ้ง เมื่อถึง EVEANDBOY พวกเรา 3 คนก็แยกย้ายไปดูของที่ตัวเองต้องการ จนเวลาผ่านไประยะนึง พวกเรา 3 คนก็ได้ของออกมา คนละ 1 ถุงโตๆ “ช็อปเสร็จ จะกลับเลย หรือ หาของกิน” กีกี้พูดขึ้น “กูกลับเลยอะ เหนียวนมมาก ไอติมเลอะไปถึงนมกูอะ” ฉันพูดติดเชิงตลก พวกมันก็เข้าใจ เลยแยกย้ายกันกลับหมด ฉันนั่งรถเมล์ มาลงหน้าคอนโด ที่อยู่ไม่ห่างจากห้างมากนัก ถ้าถามว่าทำไมอยู่คอนโด บอกได้เลยว่า พ่อแม่ ทิ้งจ้ะ ทิ้งลูกสาวคนสวยไปอยู่ต่างประเทศกัน แล้วจะให้อยู่บ้านคนเดียวก็ไม่มีทางหรอก บ้านออกจะใหญ่ อยู่คนเดียวมันเหงานะเธอ ฉันก็เลยอ้อนวอนขอคอนโดสักห้อง ตามจริงพ่อกับแม่ก็ชวนฉันไปอยู่ด้วยแหละ แต่ก็นะ ฉันชอบผู้ชายไทยหนิ่ จะไปอยู่นอกทำไม55555 ระหว่างที่ฉันเดินเข้ามาในลิฟต์ก็สะดุดตากับร่างสูงคนเดิม บังเอิญจัดดดดด “อะอ้าว พี่” ฉันเป็นฝ่ายทักพี่เขาก่อน “อยู่ที่นี่หรอเรา” เขาถามฉัน ฉันก็พยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ “ชั้นไหนละ” พี่เขาพูดขึ้นอีกครั้ง “30 ค่ะ” ฉันตอบ “อยู่ชั้นเดียวกันเลย แต่พี่ไม่เคยเห็นเราเลย” พี่เขาพูด จะชวนฉันคุยก็บอกเถอะพ่อคุณ “หนูไม่ค่อยออกไปไหนซะมากกว่า” แต่ก็ไม่แปลกที่จะไม่เคยเจอ เช้ามาฉันก็ไป รร เย็นก็เข้าห้องแล้วไม่ไปไหน ไม่แปลกที่จะไม่เจอ ถึงชั้นนี้จะมีแค่ไม่กี่ห้องก็เถอะ ติ้งงง เมื่อลิฟต์เปิด ฉันก็ยิ้มเล็กน้อยให้กับพี่เขา ก่อนจะเลี้ยวซ้ายไปยังห้องตัวเอง ❤️ ฝากเรื่องนี้ไว้กับทุกคนด้วยนะคะ ผิดพลาดตรงไหนสามารถแนะนำได้เลยนะคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more