พรากผู้เยาว์

พรากผู้เยาว์ | 2

ติ้งงง

เมื่อลิฟต์เปิด ฉันก็ยิ้มเล็กน้อยให้กับพี่เขา ก่อนจะเลี้ยวซ้ายไปยังห้องตัวเอง

หลังจากเข้ามาในห้อง ฉันก็จัดการถอดชุดนักเรียนไปซักพร้อมกับเสื้อช็อปของพี่เขา และตรงเข้าห้องน้ำทันที ฉันใช้เวลาตากชุดนักเรียนและเสื้อช็อปประมาณ 10 นาที ฉันก็แต่งตัวเพื่อจะออกไปหาอะไรกิน แต่ไม่ทันที่จะแต่งตัว เสียงออดประตูห้องก็ดังขึ้น ฉันใส่ชุดคลุมอาบน้ำ แล้วไปส่งตาแมวประตู ก็เป็นพี่คนนั้น ฉันจัดแจงสภาพตัวเองให้ดีที่สุด แล้วเปิดประตู

“เอ่อออ มีไรหรอคะ” ฉันเปิดไปตูไป พี่เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

“พอดีพี่จะชวนเราไปกินข้าวแต่ก็ไม่คิดว่าจะอาบน้ำอยู่” พี่เขาพูดตามทำหน้ารู้สึกผิดนิดน้อย ฉันไม่ได้คิดไปเองน้าาา น่าเขาสลดจริงๆแก

“เข้ามาก่อนมั้ยคะ หนูว่าถ้ายืนคุยแบบนี้ดูไม่ดีแน่” จริงๆฉันก็ไม่ค่อยจะอะไรเท่าไหร่หรอกนะ ชวนผู้ชายเข้าห้องอะ

“พี่ว่าไม่ดีมั้ง เอาเป็นว่า เดี๋ยวมาเรียกอีกรอบละกัน” พี่เขาพูดจบก็ยิ้มแล้วก็หันหลังเดินกลับไป พ่อคุณเอ้ย สุภาพบุรุษอะไรขนาดนั้น นี่ชวนเข้าห้องแล้วนะ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงจริ้งงง

หลังจากที่ผมเดินกลับจากน้อง เอ่อออ น้องอะไรว่ะ ลืมถามชื่อ ชั่งเหอะค่อยถามก็ได้ เอาง่ายๆว่าตั้งแต่เจอน้องเมื่อเย็นที่ห้าง ก็รู้สึกเลยว่า คนนี้แหละแม่ง เมียในอนาคตกูชัดๆ เด็กสมัยนี้มันโตเร็วจริงๆ ทั้งหุ่น ทั้งหน้า โครตหน้าเซียะ แต่พอได้มาเจอที่คอนโดได้รู้ว่าอยู่คอนโดเดียวกัน ชั้นเดียวกันอีก พรหมลิขิตชัดๆ เมื่อกี้ผมก็ทำใจกล้ากะจะชวนไปกินข้าว แต่ใครจะคิดว่าน้องใส่ผ้าคลุมอาบน้ำมา พร้อมกันผมเปียกๆ โครตจะเซ็กซี่ถึงไม่ได้โชว์อะไรก็เถอะ แถมชวนกูเข้าห้องด้วย ถ้าไม่ติดว่าพึ่งเจอนะ กูคงจะเซียะถึงเช้า

พอกลับมาถึงห้อง ผมก็นั่งลงกับโซฟา พยายามทำตัวเองให้นิ่งที่สุด เพราะเหมือนกับว่า หัวใจกำลังเต้นแรง แบบนี้ เขาเรียกว่ารักแรกพบมั้ยครับ ผมนั่งเล่น นอนเล่น จนเวลาผ่านไป 30 นาทีกว่าๆ ผมก็เดินกลับไปกดออดหน้าห้องน้องเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ออกมาด้วยชุดเนื้อโอเวอร์ไซต์ตัวโค่งกับกางเกงขาสั้น หุ่นโครตดี ขาก็โครตสวย

“คิดยังไงถึงชวนหนูไปกินข้าวคะ” เหมือนผมจะนิ่งไป น้องเลยถามขึ้นมา

“ก็ชดเชยที่ทำเสื้อเราเลอะไง” ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้น้อง

“ว่าแต่เราชื่อไรนะ พี่ยังไม่ได้ถามเลย” ผมถามน้องที่กำลังปิดประตูห้อง

“ลูกพีท เรียก พีท ก็ได้ แล้วพี่อะ” น้องถามผมกลับ

“ชื่อโปรด” ผมตอบ ไอเหี้ยยยยกูเขินเด็ก เด็กอะไรว่ะ น่ารักชิบหายเลยทุกคน

“เดี๋ยวเสื้อช็อปพี่หนูเอามาคืนพรุ่งนี้นะ” น้องพูด ผมก็ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงตอบ เมื่อผมกับน้องลงมาถึงลิฟต์ ผมก็กดลิฟต์ไปยังลานจอดรถ น้องก็หันหน้าเชิงมาถามว่าไปทำไม

“ขับรถไปไง” ผมพูด น้องก็พยักหน้าเป็นการตอบ

“คิดว่าจะกินแถวคอนโด จะพาไปข้างนอกก็ไม่บอก” น้องพูดพร้อมกับเดินตามผมมาจนถึงรถซุปเปอร์คาร์คันหรู Lamborghini Gallardo IMSA GTV ของผม ที่เก็บซื้อเองตั้งแต่ เมื่อปีที่แล้ว

“รถพี่หรอ” คนตรงหน้าถามผมด้วยอาการตื่นเต้น ยอมรับครับว่ารถสวย ผมก็ตื่นเต้นมากๆตอนได้รถมา ไม่ได้อวดหรืออะไรหรอก

“ใช่ เข้าไปสิ คิดไว้ด้วยอยากกินอะไร เดี๋ยวพาไป” ผมพูดจบก็เดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งประตู เมื่อขึ้นมาบนรถผมก็เห็นว่าน้องเอาแต่ถ่ายรูปกับรถจนไม่ได้สนใจผมที่ขึ้นมาแล้วด้วยซ้ำ ผมจึงถือวิสาสะ เอื้อมไปคาดเข็มขัดให้น้อง ไม่ได้อยากจะเข้าใกล้เลยจริงๆ น้องก็นิ่งไปเมื่อผมเอาหน้าของผมไปใกล้ๆหน้าของน้อง จนผมถึงกับหลุดขำ

“อย่าแกล้งกันสิพี่โปรด” อือหื้ออ พี่โปรด กูเขินเด็กจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว เด็กคนนี้มีอิทธิพลต่อใจจริงๆ ขนาดกูเจอไม่ถึงวัน ไปอยู่ขุมไหนว่ะ กูถึงพึ่งเจอ

“อยากกินอะไร คิดออกยัง” ผมถามน้องและปรับสีหน้าตัวเองให้เป็นปกติ ทั้งๆที่ใจผมเต้นแรงอย่างกันจะระเบิด

“แล้วแต่พี่โปรดเลย หนูอะไรก็ได้” น้องพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นต่อ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็ขับรถไปห้าง ระหว่างทางผมกับน้องคุยกันตลอด น้องชวนคุยบ้างผมชวนคุยบ้าง จนถึงห้าง

“กิน Bar B Q Plaza มั้ย” ผมถามน้องเอาจริงๆก็อยากกินมาหลายวันแล้วแต่เพื่อนแม่งติดเมีย ผมตามประสาคนไม่มีเมียก็อดไปตามระเบียบ

“ที่จริง หมูกระทะข้างคอนโดก็ได้นะ เหาะมาถึงนี่” ผมถึงกับหลุดขำน้องที่พูดว่า หมูกระทะข้างคอนโด จริงๆก็ไม่รู้หรอกว่าน้องจะติดหรูรึป่าว แต่ถึงจะติดกินหรูผมก็เลี้ยงไหว แต่พอบอกหมูกระทะเท่านั้นแหละ กูพามาผิดที่จริงๆ

“เอาเถอะ ยังไง ก็หมูเหมือนกัน” ผมพูดพร้อมกับเผลอจับมือน้องเดินเข้าไป น้องก็มีอาการสะดุ้งเล็กน้อย ผมก็ลืมตัว ทำได้แค่ขอโทษไป แต่ตอนแรกที่คิดว่าน้องจะว่าอะไรกลับไม่ แถมยังจับมือผมไปจับต่ออีกด้วย ตายสงบศพสีชมพู จริงๆ

❤️

ฝากด้วยนะคะ

ผิดตลาดตรงไหนสามารถให้คำแนะนำได้นะคะ