พรากผู้เยาว์ | 4

1183 Words

เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น ฉันคว้ากระเป้านักเรียนใส่รองเท้าและเปิดประตูทันที “สวัสดีค่ะ” เมื่อฉันเปิดประตู ฉันก็ยิ้มกว้างพร้อมพูด “กินอะไรยัง” พี่โปรดถามฉัน พร้อมกับเอื้อมมือมาคว้ากระเป๋านักเรียนฉันไปถือ ใจฉันละลายอีกแล้วทุกคน “ยังค่ะ เดี๋ยวไปซื้อในโรงเรียน” ฉันพูดพร้อมกับเดินตามหลังคนตรงหน้าไป เมื่อลงลิฟต์มาถึงลานจอดรถ พี่โปรดก็พาเดินมาลานจอดมอเตอร์ไซค์ “รถสวยทุกคันเลยป่ะเนี่ย” ฉันพูดอย่างแซวๆ แต่ก็จริง รถพี่โปรดคันนี้ คือ s 1000 ไม่ได้อะไรหรอกนะแต่อยากบอกว่า อิจฉามาก ฝันอยากจะนั่งบิ๊กไบค์มานาน บุญก้นแท้ๆ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว “นิดหน่อย” พี่โปรดพูด พร้อมกับสะพายกระเป๋านักเรียนฉันไว้ “ที่จริงกระเป๋าหนูสะพายเองก็ได้นะ” ฉันพูด “ไม่เป็นไร ขึ้นรถดิ เดี๋ยวสาย” ก็ตามที่พี่โปรดบอก ตอนนี้ ก็ 7.45 แล้วเพราะฉันเอาแต่ตื่นเต้นกับรถ “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” ฉันลงจากรถพร้อมกับรับกระเป๋านักเรียนจากพี่โปรด “ตอนเย็นเดี๋ยวพี่มารับ เข้าโรงเรียนได้แล้ว เลิกกี่โมงก็ทักมาในไลน์” พี่โปรดพูดเสร็จก็ยิ้มกว้างให้ฉัน เอาเถอะยังไงฉันก็ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง เขาจีบฉันค่ะทุกคน “ค่ะ ไปนะคะ สวัสดีค่ะ” ฉันพูดเสร็จก็รีบวิ่งเข้าโรงเรียนทันที ดีนะวันนี้ใส่ชุดพละเลยไม่ได้ต้องกังวลว่ากระโปรงจะเปิด ฉันรีบสับขา 4 x 100 ทันที “เกือบไม่ทัน” ฉันพูดเมื่อวิ่งมาถึงแถว เกือบโดนแถวสายแล้วจริงๆ “ทำไมมาช้า” กระเทยควายร่างยักษ์ทักขึ้น “รถติด” ฉันบอกพร้อมกับมองหานิชา “นิชาละ” ฉันถามขึ้นอีกครั้ง “นู้นไง” กีกี้ชี้ไปทางนิชาที่กำลังวิ่งมา “อีพีท พี่คนเมื่อวานมาส่งมึงได้ยังไง มีซัมติงอะไรกันป่ะเนี่ย” นิชาพูดหลังจากวิ่งมาถึงแถว “อะไรยังไงเล่ามาชะนี” กีกี้พูดเสริมขึ้นอีกคน “ก็ตามนั้น” ฉันพูดพร้อมกับขยิบตา 1 ครั้ง ให้พวกมันสงสัยกันเล่นๆ “นี่ อย่ามา เล่ามาเดี๋ยวนี้” ก็ตามนั้นแหละทุกคน ตลอดการเข้าแถว ฉันก็เล่าให้พวกมันฟังจนจบ “พรหมลิขิตชัดๆ” นิชาพูดขึ้นพร้อมอาการสะดีดสะดิ้ง “กูว่านะ พี่โปรดอะไรนั่นจีบมึง” กีกี้พูดขึ้นอีกคน “ก็จริงกูก็คิดว่างั้นแหละ รู้ตัวว่าสวยแต่ก็ไม่คิดว่าคนที่มาจีบ จะหล่อเบอร์นี้” ฉันพูดขึ้นอย่ามั่นๆพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ แค่พูดถึงก็เขินแล้ว “จ้าแม่คนสวย” นิชากันกีกี้พูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะเบะปากใส่ฉัน ก็นะ คนมันสวยจริงๆ “อีพีท ถ้าพี่โปรดเขาขอคบ เขาจะเรียกพรากผู้เยาว์ป่ะ” กีกี้พูดขึ้น “บ้าป่ะ กูไม่ได้อะไรกับพี่เขาสักหน่อย” ฉันพูด พร้อมกับคิดว่า จะพรากผู้เยาว์ได้ไง ในเมื่อฉันสมยอม55 “ไม่ได้อะไรนี่คือ” นิชาถามขึ้น “โอ้ย พวกมึงก็ ให้เขาขอกูคบเถอะ กูถวายตัวให้เลย” ฉันพูดเชิงติดตลก “ปล่อยท้องเลยมึง รวบหัวรวบหาง” หนักใจกับเพื่อนตัวเองจริงๆ เมื่อผมกลับมาถึงคอนโด ผมก็อาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยทันที เพราะผมมีเรียน 9 โมง และปี 3 แล้วค่อยข้างหนักพอตัว เมื่อถึงมหาลัยผมก็ตรงเข้าห้องเรียนทันที “ไม่อยากจะเชื่อ ไอโปรดมาเร็ว” บอล เพื่อนในกลุ่มผมทักขึ้น ที่ว่ามาเร็ว ก็แค่ 15 นาที “บุญตากูแท้ๆ ปกติไม่ถึงเวลาเรียน มึงไม่เคยมา” เต้ เพื่อนในกลุ่มอีกคนพูดเสริม “ไอพลอะ” ผมถามถึงเพื่อนในกลุ่มอีกคน “ล่อน้องดาว ดาวบัญชีไป คงจะมาไหวหรอก” ไอเต้พูดขึ้น “เออแล้วว่าแต่ทำไมมึงมาเร็วว่ะไอโปรด” ไอบอลถามขึ้นอีกครั้ง เพื่อนผมแต่ละตัวนี่ขี้เสือกจริงๆ “ส่งเด็ก” ผมพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนอะไรดู “เด็กคณะไหน เดี๋ยวนี้อุบหรอกับพงกับเพื่อน” ไอเต้ที่เงียบไปก็ถามขึ้นอีก “กูมาแล้วโว้ยเพื่อน” เสียงไอพลที่ดังขึ้นเดินเข้ามา “มาไหวด้วย” ผมถามไอพลที่ตอนนี้เดินหน้าเซ็งๆมา “เหอะไอเหี้ย น้องดาวอะไรนั่น มีผัวแล้ว พอจะขึ้นรถไปกับกู แม่งผัวโทรตาม” ทันทีที่ไอพลพูดจบ พวกผม 3 คนก็หลุดขำกันลั่น “อย่ามาเนียนไอโปรด เด็กคณะไหนเล่ามา” ไอเต้ที่ถามผม ก็ทักขึ้นอีกรอบ “อะไรว่ะ” ไอพลที่พึ่งมาก็ถามอีกครั้ง น่ารำคาญจริงๆ “เด็กกูนี่แหละ เลิกถามสักทีดิ ไอพวกขี้เสือก” ผมพูดอย่าปัดความความรำคาญ “แหนะทำเป็นอุบ ดีๆบอกมา” ไอบอลพูดขึ้น ผมหันไปมองหน้าพวกมันทีละตัว ส่งสายตาละห้อยเหมือนหมา “เด็กมัธยม” ผมพูดแค่นั้น พวกมันก็อ้าปากค้าง “สัส เดี๋ยวนี้ชอบเด็กๆว่างั้น” ไอพลพูดขึ้น “ก็น้องน่ารัก” ผมพูดพร้อมกับยิ้มเมื่อถึงไปสีหน้าและท่าทางของลูกพีท “เป็นเอามากเพื่อนกู ยิ้มคนเดียวก็ได้ด้วย”ไอบอลพูดขึ้นอีกครั้ง “ว่าแต่เด็กมึงเนี่ย ม.ไร” ไอเต้ที่ขี้เสือกกว่าใครเพื่อน ถามขึ้นอีกครั้ง ผมก็ไม่ได้ถามน้องนะว่าอยู่ ม.อะไร แต่เท่าที่สังเกตปกเสื้อที่น้องใส่ ปักจุดแค่สามจุด ก็น่าจะ ม.6 “ 6 มั้ง” ผมตอบ “ไอเหี้ยโปรด เด็กสัส” ไอพลพูดขึ้น พร้อมกับอาจารย์ที่เดินเข้ามา ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ผมรอดจากพวกขี้เสือก กว่าผมจะเลิกเรียนก็บ่าย 3 แต่ไม่ทีท่าว่าน้องจะทักไลน์มา ก็นะเด็กมัธยมเรียนทั้งวันจะมีเวลาเล่นโทรศัพท์ได้ไง ผมก็เลยทักน้องไปเอง “เลิกกี่โมงละเรา ไม่ทักมาบอกเลย” ผมกดส่งข้อความเสร็จก็เดินตรงมาที่โต๊ะเห็นที่เพื่อนผมมันนั่งอยู่ ไม่นานนักเสียงไลน์ก็ดังขึ้น “เลิกแล้วค่ะ ขอโทษที่ลืมบอกนะคะ วันนี้เรียนหนักมาก ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กิน ทำงานจนเพลิน” น้องตอบกลับมา ท่าจะหนักน่าดู อาจารย์คนไหนแม่งสั่งว่าที่เมียกูทำงานหนักขนาดนี้ว่ะ “รอหน้าโรงเรียนเลย” ผมกดส่งแล้วเดินมาที่พวกเพื่อน “กูไปละ” ผมบอกแค่นั้นก็หันหน้าเดินออกมา “รับเด็กรึไง” ผมไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่หันหน้าไปมอง เป็นอันรู้กัน ❤️ ผิดพลาดตรงไหน แนะนำได้นะคะ ฝากเรื่องนี้ด้วยค่ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more