วิศวกรซ่อนรัก

เปิดเทอมใหม่

ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

บรรยากาศเงียบเหงากลับมาครึกครื้นอีกครั้ง อีกเพียงสามวันมหาวิทยาลัยจะเปิดภาคเรียนใหม่ ตอนนี้จึงเป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาจากต่างจังหวัดเริ่มทยอยกันเข้ามาพักที่หอในมหาวิทยาลัย

‘หอใน’ แบ่งเป็นหอชายกับหอหญิง หอชายจะเปิดให้เข้าออกยี่สิบสี่ชั่วโมง ในขณะที่หอหญิงจะปิดประตูตอนสี่ทุ่ม ดังนั้นนักศึกษาหญิงคนไหนอึดอัดกับการที่จะต้องตาลีตาเหลือกกลับมาให้ทันเวลาหอปิด เพียงแค่ออกไปนอกรั้วมหาวิทยาลัยก็จะมีหอพักเอกชนเรียงกันเป็นพืด ร้านอาหารผับบาร์ก็เพียบ ความคึกคักละลานตานั้นเป็นเหตุให้บางคนมาเข้าเรียนตอนเช้าในสภาพเมากรึ่มๆ

หอพักชายและหอพักหญิงในมหาวิทยาลัยจะมีด้วยกันฝั่งละห้าตึก ถูกคั่นกลางด้วยถนนที่รถวิ่งสวนได้ ตอนค่ำมีร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเจ้าอร่อยมาตั้งหน้าทางเข้าหอชาย ซึ่งกลายเป็นศูนย์รวมของชาวหอไปโดยปริยาย

“เฮ้ยๆๆๆ น้องคนนั้นน่ารักว่ะ”

“เบาๆ ลูกชิ้นกู ไอ้ยักษ์” ไม้ซุงปราม แต่ไม่ทันแล้ว ลูกชิ้นที่ถูกคีบขึ้นมาจนจะถึงปากกระเด็นหลุดจากตะเกียบตกปุลงไปบนโต๊ะ กลิ้งหลุนๆ ลงไปบนพื้นซีเมนต์ “เชี่ย เอาของมึงมาแทนเลย” ตะเกียบในมือจ้วงลงไปในชามของยักษ์ เพื่อนสนิทร่วมคณะรวมถึงเป็นรูมเมตด้วย

“น่ารักจริงๆ มึง เงยหน้าขึ้นดูสิ น่าจะเป็นน้องปีหนึ่ง เพิ่งเคยเห็น” ยักษ์ยังพร่ำพรรณนาไม่เลิก

“ไอ้ยักษ์ มึงจะจีบผู้หญิงทุกคนที่น่ารักไม่ได้นะ” กระทิงส่ายหัว นี่ก็เพื่อนร่วมคณะและรูมเมตอีกคน

ไม้ซุงละสายตาจากชามก๋วยเตี๋ยวเงยหน้ามองโต๊ะซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังกระทิง สาวๆ โต๊ะนั้นมากันสามคนเหมือนเขา สองคนหันหน้ามาทางเขา ส่วนอีกคนนั่งหลังแทบจะชนกับกระทิง

“ถ้าให้เดา คนนั่งซ้าย หมวยๆ ขาวๆ ผมยาวๆ ใช่ไหม เพราะมึงไม่น่าจะชอบคนผมซอยสั้น” ไม้ซุงวิเคราะห์จากสเปกเพื่อน

“มึงนี่สมเป็นเพื่อนรักกูเลยว่ะไม้ซุง ผมยาวๆ เวลาอยู่บนเตียงมันโคตรเซ็กซี่ขยี้ใจเลย ไม่ว่าจะตอนสะบัด ตอนร่อนเอว ตอนขย่ม หรือตอนผมสยายบนหมอน”

“พูดเข้า จินตนาการทั้งนั้น เห็นแต่ลากไปกินในห้องน้ำที่ยิม หลังกระแทกฝาโครมๆ ผมเผ้าไม่เคยได้ถึงหมอนถึงที่นอนเลยมั้ง” กระทิงวิจารณ์เพื่อน

“คนนี้แหละ ถ้าจีบติด ก็จะไปเช่าหอนอกอยู่กับน้องเขาเลย แล้วพวกมึงจะเหงา คอยดูเถอะ”

“ไอ้บ้ายักษ์ เทอมหน้าก็ต้องฝึกงานแล้ว” ไม้ซุงพูดดับฝันเพื่อน

“ฝึกงานก็ฝึกสิ เช้ามาผัวออกไปฝึกงาน เมียไปเรียน ใครๆ เขาก็ทำกัน จบมะ” ยักษ์ฝันหวาน

“จบ แล้วยังไงจ๊ะ ก่อนจะถึงวันนั้นพวกกูต้องหอบหนังสือไปนั่งอ่านใต้หอหญิงอีกไหม ตอนกลางคืนยุงตัวอย่างกับแม่ไก่” ไม้ซุงสยองทุกครั้ง “เสียเลือดเสียเนื้อฟรีๆ เพราะรักเพื่อนนะตัวกู”

“เอาน่า อยู่บนหอถ้าพวกมึงไม่แดกเหล้า ก็นอนให้หนังสืออ่าน มานั่งอ่านหนังสือสร้างภาพใต้หอหญิงมีของสวยๆ งามๆ ให้ดูเพียบไม่ดีกว่าเหรอ”

“รถไฟชนกันใครจะรับผิดชอบ คราวก่อนน้องเฟิร์นเดินลงมาจากหอหนึ่ง น้องเจนนี่วิ่งมาจากหอสอง น้องนุ่นจากหอสี่ เปิดศึกใต้หอกูยังจำไม่ลืมเลือน” ไม้ซุงหัวเราะ อุตส่าห์สับรางแทบแย่ มาตายน้ำตื้นตอนที่ยกโขยงมาช่วยเพื่อนจีบสาวเมื่อเทอมที่แล้ว

“มึงก็ไม่เห็นเศร้านี่ไอ้ซุง” ยักษ์แซะเพื่อน

“น้องเขากำลังจะเรียกเก็บเงินแล้ว” กระทิงนั่งใกล้โต๊ะสาวๆ ที่สุดได้ยิน

“รีบๆ กินเร็ว จะได้เดินตามไปส่ง” ยักษ์เร่งเร้า ทั้งหมดจึงรีบทำเวลา ทั้งสาวเส้นก๋วยเตี๋ยว ต้อนลูกชิ้น ซดน้ำซุปอย่างตะกรุมตะกราม

“อ้าว พี่กวี”

สาวน้อยอีกคนที่นั่งหันหลังให้โต๊ะสามหนุ่มมาตลอดเอ่ยปากทักทายไม้ซุงด้วยความดีใจ เมื่อลุกจากโต๊ะหันมาเห็นเขาเข้า

ไม้ซุงถึงกับสำลักน้ำอัดลมที่อัดเข้าปาก ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใคร ไม่ใช่ว่าจำเสียงได้ แต่มีอยู่คนเดียวที่เรียกเขาด้วยชื่อนี้

สาวน้อยหน้าคมตากลมบ๊อก หน้าเรียวเล็กที่รวบผมตรึงไว้ตรงท้ายทอยโชว์รูปหัวทุยๆ ยิ้มโชว์ฟันเรียงซี่สวย รอให้เขาเอาปากไปถูกับหัวไหล่เช็ดปากเปื้อนๆ ให้พอ

“ไม่น่ารักเลย!” ไม้ซุงว่าน้องคนนั้น

“ก็ไม่เคยน่ารักสำหรับพี่อยู่แล้วนี่ แต่จะว่ายังไงผิงก็ทนได้ ชินแล้ว” เธอยิ้มตาเป็นประกาย

“เวรกรรมอะไรวะเนี่ย” ไม้ซุงสบถเบาๆ แต่อีกสองหนุ่มกำลังตะลึงงัน คนที่นั่งหลังชนกับกระทิงมาตลอดน่ารักกว่าคนที่ยักษ์เล็งๆ ไว้เยอะ

หลังเท้าไม้ซุงกำลังโดนกระทืบเร่าๆ สายตาคมปลาบตวัดมองเพื่อนที่นั่งฝั่งตรงข้ามด้วยความหมั่นไส้ ก่อนตวัดขาขึ้นถีบกระทิง กะจะฟาดให้โดนงูลามกในกางเกงของมันซะหน่อย แต่เพื่อนรู้แกว รีบหุบขาหนีบไว้ได้ทัน

“ไอ้สัส ประทุษร้ายลูกกู” กระทิงด่าเพื่อนลอดไรฟัน

พอได้รับคำเยินยอจากเพื่อนเสร็จ ไม้ซุงก็หันไปหายักษ์ ไอ้นี่ก็อีกตัว งูบนกบาลชูคอยักแย่ยักยัน ไม้ซุงจึงยกมือตบผลัวะจนเพื่อนคอย่น

“อีหนูนี่มันน้องกู ถ้าจะจีบต้องเข้าทางพี่ จำไว้” ไม้ซุงประกาศ ก่อนเงยหน้ามองสาวน้อยที่ยืนหน้าบึ้งตึงไม่ยอมรับสถานะ ‘น้อง’ แล้วมองเลยไปยังอีกสองสาวที่ยืนยิ้มอยู่