There You'll Be

CHAPTER FOUR

ෆ Meeting you was an utmost incident ෆ

Hindi naman masyadong matagal ng makarating ako sa SM City Tarlac, since we're living in city naman. Sumilip muna ako mula sa bintana ng taxi, and I was suprised dahil medyo marami na ang tao.

"Dito la'ng po ba kayo, Ma'am?" tanong ni manong driver mula sa front seat.

Napatigil ako sa pagmamasid sa mga tao sa labas ng SM, "Ah, opo manong driver."

Kukuha na sana ako ng pamasahe kaso wala pala ang bag ko kaya pala walang mabigat sa katawan ko, na-realized ko na hindi ko pala nadala! Oh noes!!!

Napatingin ako sa mirror na nakasabit sa front, and nakatingin si manong driver, naghihintay ng bayad. Paktay na! Another problem na naman, kahit kailan, ang clumsy ko talaga! Huhu, pa'no na 'to?!

Kinakabahan ako sa tingin ni manong driver, siguradong gulo ang aabutin ko ngayon dahil sa katangahan ko sh't!

"Manong driver, pwedeng utang na la'ng muna?" nag-peace sign ako at nginitian ito ng parang natatae.

Kumunot ang kilay ni manong driver, mukhang galit na ata siya, "Ano'ng utang?!" singhal nito sa'kin.

Lord, pwedeng magpadala ka ng angel sa'kin, kahit now la'ng po?

"Walang utang sa'kin Miss!" singhal ulit nito na siyang ikinagulat ko.

I'm doomed, shuxxxx!

"Eh, k-kasi po m-manong driver, I-i l-left my bag at h-home." takot ko'ng paliwanag, napansin kong pinapawisan ako dahil sa kaba hindi sa init dahil may aircon naman ang taxi.

" 'Wag mo kong ma-ingles ingles iha! Sa pulisya ka magpaliwanag!" galit na sabi ni manong driver at lumabas sa sasakyan.

Binuksan nito ang pinto kung saan ako nakaupo, 'tapos hinila niya ako ng mahigpit kaya nagpupumiglas ako. Ayokong mapahiya in public at lalo na sa spesyal na araw 'to.

"Manong! I can find ways naman, j-just d-don't take me there!" awat ko, pilit na kumakawala sa mga bisig nito.

Dahil sa pagpupumiglas ko na ayaw lumabas ng kotse, mas lalong nainip ang driver at mas nilakasan niya ang paghila sa'kin, dahilan para matapon ako at nadapa ng malakas sa harap ng maraming tao na ngayo'y nakatingin na sa'min ngayon.

Lupa, kainin mo na ako please!

"Ano magbabayad ka or hindi?!" sigaw nito sa'kin.

Napayuko na lamang ako at napaiyak dahil sa kahihiyan na 'to, gusto ko nang makawala dito!

Maya-maya pa'y napansin kong may mga tunog ng yapak ang lumapit sa driver at kinausap ito kung ano ang nangyari.

"Guard, arestuhin niyo na ang babaeng 'to! Hindi nagbabayad matapos kong ihatid dito ng mapayapa!" sigaw muli ng driver.

Napa-angat ako ng tingin, at security guard pala ng mall ang nakatayo sa tabi ng driver, huhu pa'no na 'to?!

"Please, kuya guard, manong driver, 'wag niyo na po akong dalhin sa police department, magbabayad po ako b-but g-give me a chance to call my parents, parang awa niyo na po!" patuloy na pag-iyak ko na nakaluhod at nagmamakaawa.

Urgh! I hate begging people, pero wala akong choice, I don't want my parents to find out this complicating things I am facing right now, pero baliwala naman dahil malalaman rin naman nila 'to eh, siguro dapat ko na la'ng tanggapin ang kapalaran kong 'to.

" 'Wag na! Duon mo na la'ng ipaliwanag sa mga magulang mo ang kagagawan mo sa prisinto! Walang hiyang babae!" hinila ako ng driver patayo ng malakas na muntikan pa 'kong matumba ulit.

"Aray! Manong, nasasaktan ako!" galit na galit kong sigaw at pilit na kumukawala.

"Ah lumalaban ka pa ah!" itinaas nito ang kaliwang kamay upang sampalin ako.

Napapikit na lamang ako, handa ng tanggapin ang parusa, ngunit napamulat na lamang ako ng maramdaman kong hindi tumama sa'king mukha ang palad ng driver.

Napatingin ako sa driver na namumula na sa galit at gulat na nakatingin sa matangkad na lalaking naka-hoodie at sunglasses na hawak ang kaliwang braso nito na sana dumampi sa'king malambot na pisngi.

Biglang bumagal ang takbo ng paligid ko nang magtagpo ang mga mata namin ng lalaking iniligtas ang aking sarili sa sitwasyong kanina ko pang gustong takasan. Hindi ko maintindihan ang puso ko na mabilis ang t***k sa lalaking ito na ang ginawa lamang ay iligtas ako sa marahas na tao. Napahawak ako sa'king dibdib na gusto ng kumawala, ramdam ko na hindi la'ng ito ang unang beses, I remember na ganito rin ako nang sinagip ako ni Shaun nu'ng nagka-minor concussion ako. Is this a coincidence or fated?

Para akong nasa sarili kong fairytale, where your prince dressed as a knight in shining armor, saving you from the fatal monstrous sorcerer that wants to put you asleep in eternity.

"Sino ka bang lalaki ka ha?! Ba't pasulpot-sulpot ka la'ng na parang daga?!" inis na inis na sinigawan ng driver ang lalaking nagligtas sa'kin 'tapos padabog na ibinitaw ang kaniyang kamay.

Hindi muna umimik saglit ang lalaki at alam kong tinititigan niya muna ito, 'tapos bigla itong nagbitaw ng salita na siyang ikinamula ko at magpalutang-lutang sa cloud nine.

"I'm her boyfriend." his deep-sexy voice echoed in my ears.

What the?! This voice. . . IT'S SHAUN!

I felt the fireworks exploding in my head along with the red rose's petals flowing continuously in my stomach that tickles me.

Hindi ako makapaniwala na ang high class na lalaking 'to, ay boyfriend ko pala!

Titig na titig lamang ako kay Shaun habang ipinatatanggol niya ako, his role on his group, really resembles him as a knight. Lord, si Shaun pala ang angel na ipinadala mo, thank you po ng marami! He's an angel in disguise, now I don't want to be parted from him.

"Edi, bayaran mo ang atraso sa'kin ng nobya mo!" malakas na sambit ng driver.

Napatingin si Shaun kay kuya guard at ibinaba niya ng konti ang kaniyang suot na sunglasses kaya nasupresa ito nang makilala niya ang kaniyang kaharap.

Sinenyasan ni Shaun si kuya guard kung ano ang pinagsasabi ng driver at walang pag-aalinlangan sumagot ito.

"Money money! Fare!" medyo natatarantang wika ni kuya guard. Alam kong nanenerbyos siya, eh ikaw ba naman makaharap ang isa sa mga bigating tao sa mundo.

"Here's the money." sabi ni Shaun at iniabot ang limang libo kay manong driver. What the heck? 20 pesos la'ng naman ang pamasahe ko kasi mga 15 minutes la'ng naman ang byahe tapos limang libo ang ibibigay niya? Sa'kin na la'ng sana niya ibigay ang apat na libo para may pangbayad ako sa shoppee na malapit nang dumating hahahaha.

Lumiwanag ang mukha ng driver ng makita niya ang perang hawak ni Shaun, kukunin na sana niya ang pera nang inilayo ito ni Shaun.

"Before I give this money to you, kneel down and apologize to my girlfriend." sambit ni Shaun na nakabulsa ang isang kamay. He's looking like a mafia boss who's ready to take the risk in order to protect his beloved woman.

Akmang luluhod na sana ang taxi driver nang bigla ko siyang nilapitan at hinawakan sa balikat. Binigyan ko siya ng ngiti, sensyales na mabuti na ang lahat. Napatingin sa'kin si manong driver at bakas sa kaniyang mukha ang konsensiya.

"Patawarin mo 'ko iha, nadala lamang ako sa galit. Patawad, patawad." nakayukong sambi ni manong driver.

"Okay na po manong, kasalanan ko naman 'to eh." taos puso kong tugon.

Humakbang palapit sa'kin si Shaun at hinawakan ako sa balikat, napatingin naman ako sa kaniya at ngumiti siya sa'kin, 'yong ngiti na palaging nakikita ko sa mga videos nila kapag masayang-masaya siya.

"Here's the money, and don't ever try to hurt her again, or else I'll make you regret it." Shaun said in fierceness.

Shaun held my hand and we walk away. As we walk, hindi ko maiwasang tumingin sa kaniya, it feels surreal. Kung kailan la'ng, delusions ko la'ng 'to eh, now I'm holding his hand.

Shaun brought me into his dressing room sa likod ng SM, may mga special room kasi dito para sa mga big celebrities. Habang naglalakad kami sa hallway, I can feel the death stares of some people there at me and they started whispering to each other as we're passing them.

"Don't mind them. They're just jealous because I have a beautiful woman in my arms." wika ni Shaun na diretso parin ang tingin sa daan.

Nagjo-joke ba siya? Did he just find me beautiful? Kahit kinaladkad nga ako ng driver kanina eh. Well, it's our genes. #Thankful.

I felt my cheeks burning red, aside pala sa mabait si Shaun, caring, gwapo and appreciative, may tinatagong ka-kornihan pala siya.

Huminto kami sa isang pintuan na may pangalan ni Shaun ang nakadikit at binuksan niya ito.

"Welcome to my room!" nginitian ako ni Shaun as he stands in front of the door and lead me.

"Thank you." nakangiting tugon ko nang makapasok na tsaka niya isinara ang pinto.

"Ang laki pala ng room mo dito no?" panimula ko habang naglakad-lakad at pinagmamasdan ang buong silid.

"What?" taka niyang tanong na nakatayo sa may pintuan.

Huminto ako at hinarap siya ng natatawa, "I mean, your room here is wide."

"How come it's funny?" he chuckled.

"I just found you. . . Ahmm, cute." nahihiya kong tugon.

"Me? I don't actually think of that, but hey thanks." he grinned at me.

"Oh, you got a wound on you knees." he looks concerned.

Lumapit sa'kin si Shaun at lumuhod upang i-check ang binti ko.

Dug-dug-dug-dug

"It's big and bleeding. Wait, I'll just get the first aid." sabi niya at naglakad patungong restroom.

Napangiti na lamang ako at napahawak sa'king pisngi, he's such a gentleman kahit hindi pa niya ako masyadong kilala. If this is a dream, I don't want to wake up anymore, I just wanna be with him for infinity.

Bumalik na si Shaun at dala-dala ang box ang first aid kit, he sat me on the couch at kumuha siya ng upuan tsaka itinapat sa'kin. As he was wiping my wounds with cottons and medicines, I can't help but to fall for him deeper, I want to pat his head gently, touch his cheeks and imprint my lips on his.

He is the exact Shaun I was dreaming or I would say, deluding. His scent, made me want to embrace him. . . forever.

And all of the sudden, Shaun lift his head and face me, he caught me reddish and smiling at him.

He paused on treating me, "W-what?" he chuckled softly.

"Nothing. You're just adorable and caring Shaun." tugon ko na nakangiti parin.

"And I think you're adorable too!" he uttered with sweetness on it I could feel and proceed on treating me again.

Parang kanina la'ng he was like Massimo Torecilli and now, I witnessed his sweet and cute side.

"Thank you by the way." I uttered.

"You're welcome!" he winked that made me chuckles.

"Why did you do it?" tanong ko.

"Because I want to." tugon niya na nakatuon parin ang mga mata sa mga sugat ko.

"Why?" muli kong tanong ng nakangisi. He just warmed my inner self.

He came closer and gaze upon my eyes deeply, "Because I wanted, I want, I must, I should, I have to." he grinned attractively.

Ahhhhh! Why this man's so freaking hot and enticing? Mababaliw na ako dito!

Hindi ako makapagsalita, parang hinigop niya na ang buong lakas ko, nanatili lamang akong titig na titig sa kaniya habang ang sarili ko sa loob ay nagwawala.

HOW CAN I GET HOME NOW?

I walked into a door where I first met you, heart‘s pounding rapidly when our lines intersected.

One step, two step, how many steps do I have to? In order to create a change with you?

You arise my volume that gives me courage to shout this majestic, glistening, incomparable devotion for you beyond this world.

I'm maybe the nobody, but the moon isn't always crescent and time isn't the limited edition.