There You'll Be

CHAPTER ONE

Collision

'How to find a freelance jobs'

I typed on Google, hoping that I could find a suitable job for me. Despite of, I still couldn't find any ugh!

I'm here at my favorite café, focusing on my laptop, umaasang magagawa ko ang sinasabi nilang 'independent life'. With my coffee and apple pie, kahit papaano naibsan ang ka-stress-an ko dito. Magfi-first college na ako after 2 months, kaka-graduate ko la'ng sa high school nu'ng 1st day of May. Since wala naman akong ibang gagawin for the rest of my summer vacation, naisipan ko'ng mag-research about jobs for students para kahit papaano matulungan ko sina Mama at Papa sa financies dahil hindi rin naman kami mayaman, sakto la'ng.

Nang wala talaga akong mahanap na babagay at magugustohan ko dahil ang mga nakikita ko medyo mabibigat at hindi ko afford, tinapos ko na lamang ang kape't apple pie ko to get home. As I was about to grab the door knob to exit, naunahan ako ng isang lalaki na papasok pa la'ng, dahilan para mabunggo ang noo ko sa mabakal na parte ng pintuan.

"Aray!" daing ko sabay hawak sa noo at muntik pa'ng mabitawan ang laptop case ko dahil sa sobrang sakit.

"Oh! I'm so sorry Miss! I-I thought you're just going to ahm...knock." the man wrapped on his hoodie jacket with fashionable sunglasses on, apologized as he checked me out.

"Knock?!" gulat kong sabi na medyo napakalakas pa.

"Y-yeah-yeah!"

Mukhang nagmamadali ang lalaki at lingon ng lingon sa labas na parang may tinatakasan. And I noticed na hindi siya filipino based sa kaniyang hitsura at pananalita, afam ata chariz, I mean taga-ibang bansa pero he's quite familiar to me, he looks like a popular celebrity.

"Are you okay?" tiningnan niya ang noo ko.

Napatango na lamang ako at bahagyang ngumiti kahit medyo hindi na maguhit ang mukha ko dahil sa sakit.

His deep-warm voice is beautiful and captivating yet, familiar. Moreover, hindi ko rin maiwasang tumitig sa kaniya ng matagal dahil ang gwapo niya kahit naka-sunglasses siya, he almost looks like a demi-god with a sunglasses.

"Oh, you got a lump! Let me take you to the clinic." dinampi niya ang kaniyang index at middle fingers altogether sa bukol ko dahilan para magising ako mula sa kakatulala sa kaniya at mapa-aray ulit tsaka napayuko.

"I'm sorry." he smiled at me.

Boogsh! Ramdam ko ang pagputok ng fireworks sa'kin when a smile appear on his face, why he smiles so attractively and handsomely? Why am I seeing these stars sa kaniya? May glitters ba'ng mga mata ko? Para na akong natutunaw na sorbetes dito, at feel ko rin nawawala na ang bukol ko eme, ang o.a.! I've never felt this way before to be honest except sa Papa ko when he danced me when I was a kid and actually it is somehow weird.

(At the hospital)

"Okay naman ang kalagayan mo iha, just a minor injury la'ng sa noo mo. Mawawala rin ito pagkalipas ng ilang oras. Just keep the cold compress on." sambit ng Doctor sa'kin after i-check ang bukol ko at eyesight.

"And! Also ointment, to reduce the pain, okay?"

"Yes po Doc." I nodded.

"Is she okay?" tanong ni Mr.Perseus na parang may bumabagabag sa kaniya.

The Doctor nodded, "Ayos la'ng siya."

Napatingin sa'kin si Mr.Perseus na nakataas ang kaliwang kilay, "I don't actually understand your dialect."

"I mean, she's okay. She just need to apply ointment and cold compress to reduce the swelling and pain." the Doctor respond calmly.

"Thank you Doc." he shaked hands with the Doctor.

Habang ako hinahanda ang mga gamit ko para makaalis na, ito namang si Mr.Perseus, panay ang tingin sa labas ng kurtina na nagsisilbing takip sa silid na ito. Criminal ba siya? O 'di kaya'y Mafia prince? Itong ka-curious-an ko talaga hindi ako pinapakalma, kung ano-ano tuloy ang naiisip ko pero huey, sayang naman kung ganu'n, sobrang pogi niya pa naman para makulong siya dahil sa pagnakaw ng puso ko, aish! Tama na self, kumalma ka la'ng!

"Hey?" ani ko kay Mr.Perseus. Ngunit, hindi ako nito pinansin. Awts?

"Hey!" medyo nilakasan ko ang pagtawag ko sa kaniya. Nakakainis eh, kanina pa siya ganiyan, nagugulumihan na ako.

Lumingon siya at ngumiti ng konti.

"Oh, pardon me..." sabi niya pa na tila'y may kaba.

"Are you okay? You seems nervous and reluctant, it was like you escape the prison and the police authorities were after you." walang pag-aalinlangan kong tanong sa kaniya. Nagulat naman siya at lumapit sa'kin kaya napa-atras ako ng konti.

"Are you the wanted criminal or the famous celeb-" hindi ko na natapos ang aking katanongan nang bigla niyang tinakpan ang bibig ko ng mabilis kaya napadilat ako ng malaki at gulat na gulat.

Omg, sobrang lapit na ng mga mukha namin at medyo nakahiga kami ngayon, and now he's on my top! Ano'ng gagawin niya? Baka may plano siyang masama? 'Wag naman sana, I'm not ready yet, hindi ako prepared! Ayaw ko pa'ng ma-heaven!

"No!" he whispered in an accelerated tone, "But I will abduct you and tie you up on my bed until you shut up."

Pa'no kung ayaw kong tumahimik? Huey!

Nagkatitigan lamang kami habang ang kanang kamay niya nasa bibig ko parin, I can smell his fresh breath, parang hininga ng baby, ayaw ko na tuloy kumawala ngayon sa kaniya, hoy ang landi!

Naudlot ang moment namin nang mag-ring ang phone niya, kaya agad siyang tumayo at sinagot ito.

Hayst! Panira ng moment!

Lumabas siya sa kurtina para sagutin ang tawag, nandiyan la'ng naman siya sa tapat pero hindi ko na narinig ang pinag-uusapan nila nang biglang bumalik ang Doctor na um-assist sa'kin.

"Miss, heto ang ointment, it's effective of course, para mas mapabilis ang pag-galing ng bukol mo, apply it two times a day." binigay ng Doctor ang ointment.

"Magkano po 'to, Doc?" tanong ko.

"No worries na ho, dahil bayad na ang lahat." nakangiting sagot ng Doctor.

"Sino po ang nagbayad?" nasupresa kong tanong kahit malakas ang kutob ko na si Mr.Perseus talaga ang nagbayad, well just making it sure.

"Mr.Shaun Cruise."

And then a big realization struck in my head, Shaun Cruise? This familiar guy is Shaun Cruise?! The popular member of the world-famous k-pop boy band, 7knights! The subject of my poems, ang magiging asawa ko, ang magiging ama ng mga anak ko, ang magiging lolo ng mga apo ko!

Nang umalis na ang Doctor matapos ibigay sa'kin ang gamot, tumayo na ako para makaalis na nang biglang pumasok si Shaun Cruise at tinanggal ang kaniyang sunglasses.

Shocks! It's really him!

Napatitig ako sa kaniya na nasupresa at napatakip sa bibig, hindi ako makapaniwala, kaya pala talagang familiar siya sa'kin.

"Pwede ba'ng kunan natin ng larawan ang masaya't spesyal na memorya nating ito? Pwede ba'ng yakapin mo ako ng mahigpit bago ka lumisan?" mahina kong wika na titig na titig sa kaniya na parang ewan.

"What are you saying?" curious na tanong ni Shaun habang nakataas ang isang kilay, dahil du'n nagising ako sa ka-weirduhan ko.

"Nothing, nothing!" nahihiya kong sagot sabay iling at napatawa na lamang. Napatawa din siya sa'kin, siguro napagkamalan niya na akong baliw dito haha.

"Hey, woman. Here's the money, and go to your home safely. I'll be going somewhere important. Sorry for the causes." he handed me the money quickly, "Bye, see you again." ngumiti siya at isinuot ulit ang sunglasses niya tsaka ang hood ng kaniyang jacket.

Akmang lalabas na sana siya nang muli ko siyang tinawag, "Shaun, thank you. . ." I thanked him with my soft voice and genuine smile.

Nginitian niya ako muli, 'yong ngiti na kapag kinikilig or nato-touch ang lalaki, "My pleasure."