ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
…แพรว
ติ๊ด!
“ครับ”
“แพรวยังรอให้ดินว่างอยู่นะคะ”
“คงไม่ใช่วันนี้นะแพรว ผมมีประชุม”
“หลังประชุมเสร็จล่ะคะดิน”
“ผมมีธุระต่อ”
“กับเด็กคนนั้น?”
“…อื้ม”
“แพรวไม่รู้ว่าดินทำอะไรบ้าง แล้วก็ทำไปเพื่ออะไร แต่แพรวยังต้องการคำอธิบาย ถ้าคิดถึงความรู้สึกแพรวบ้างดินคงจะว่างคุยกัน”
“พรุ่งนี้แล้วกันครับ เดี๋ยวผมโทรหาอีกที”
“…ค่ะ อย่าให้แพรวรอเก้อนะคะดิน”
“ครับ เดี๋ยวผมโทรหานะ”
“ค่ะ”
ติ๊ด!
“…” ผมรู้ว่าแพรวจะเสียใจ แต่ผมถอยไม่ได้แล้วเหมือนกัน
ก๊อก ๆๆ
แอด~
“ขออนุญาตครับนาย”
“อืมว่าไง”
“นายเชนกับคุณนภาโวยวายอยู่หน้าบริษัทครับ”
“หึ! ช่างหัวพวกมัน แต่ถ้าน่ารำคาญรบกวนคนในบริษัทก็เอาตำรวจมาลากคอพวกมันไปซะ”
“ครับนาย”
“อืม”
“นายครับ”
“มีอะไรอีก”
“ไปตราดเป็นยังไงบ้างครับ”
“ดี...ดีทุกอย่าง” ผมตอบมือขวาของผม มือขวาที่เป็นมากกว่าผู้ช่วยหรือเลขาเพราะรู้ใจแล้วก็ทำงานให้ผมทุกอย
