“ทำไมไม่บอกริสคะพี่ดิน”
พอฉันถามจบที่ดินก็มองหน้าฉัน แต่สายตาของเขามันกลับ...เย็นชา
“เรามีอะไรยังไม่เคยคิดจะบอกพี่เลย...แล้วมีเหตุผลอะไรที่พี่ต้องบอกเราครับไอริส”
“...พี่ดินคะ” ฉันพูดอะไรแทบไม่ออก
ฉันทำอย่างที่เขาพูดจริง ๆ เลยไม่มีอะไรจะปฏิเสธ ฉันรู้ว่าฉันผิดจะลงโทษยังไงก็ได้แต่อย่าทำแบบนี้ได้ไหม อย่าถามด้วยน้ำเสียงและสายตาเย็นชาแบบนี้เพราะมันทำให้ฉันกลัวมาก
“พี่ถามเราซ้ำ ๆ พี่ถามไม่ใช่แค่อยากรู้แต่พี่ถามเพราะอยากให้เรารู้ว่าพี่เป็นห่วง อยากให้เรารู้ว่าพี่อยากแชร์ทุกอย่างกับเราโดยเฉพาะปัญหา...แล้วสิ่งที่พี่ได้คืออะไรไอริส”
“...”
“พี่ถาม ตอบพี่เดี๋ยวนี้” เสียงเขาดุดันทำฉันกลัวจนน้ำตาคลอ
“ริสผิดไปแล้วค่ะ”
“ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก มีแต่คนที่คิดได้หรือคิดไม่ได้ แล้วเราก็อยู่ในข่ายคิดไม่ได้”
“ฮึก!”
“อย่าร้องไห้ ไม่ต้องร้องเพราะน้ำตาของเราวันนี้ทำให้ความรู้ที่เสียไปแล้วของพี่กลับคืนมาไ
