อินทุอรเคลือบแคลงใจ แต่อุตส่าห์มาถึงตรงนี้แล้วทั้งทีจะกลับไปมือเปล่าได้อย่างไร
“นิสรีนรอพี่อยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน เข้าใจหรือเปล่าจ๊ะ”
นิสรีนทำตาใสไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไม่เข้าใจ พรุ่งนี้เข้าไปซื้อของในเมือง ห้ามลืมซื้อหนังสือภาษาเด็ดขาด จำไว้นะอิน
อินทุอรหย่อนปลายเท้าลงพื้นลานน้ำพุหน้าวัง พลันลมทะเลทรายจากทุกสารทิศพัดมาปะทะร่างทำให้หนาวสั่นไปทั้งร่าง ถัดจากลานน้ำพุ เป็นที่ตั้งของตัววังลักษณะอักษรยู อินทุอรเคยเห็นผ่านประตูรั้วด้านหน้าแค่เพียงเลือนราง ได้มาเห็นกับตาตัวเองในระยะใกล้ทำให้หล่อนตกตะลึงจนก้าวขาไม่ออก
นี่น่ะเหรอ ฮาเร็มของรัชทายาทอันดับหนึ่งที่สตรีหลายร้อยอยากถวายตัวเข้ามา ถึงตอนนี้ก็ยังคิดว่าไม่เหมาะสมที่จะล่วงล้ำเข้าไป หล่อนหันกลับไปมองใบหน้าใต้ผ้าคลุมของนิสรีน เผื่อว่าเด็กสาวจะเปลี่ยนใจเข้าไปเป็นเพื่อน แต่ยังไม่ทันได้ขยับปากพูดอะไรเด็กสาวก็ส่ายหน้าย้ำความคิด
นิสรีนเอื้อมมือมาปิ
