ผิดที่รักหมดใจ

Chapter 1 อดีตในความทรงจำ

แสงสีทองส่องอร่ามไปทั่วท้องฟ้า การมาเยือนของวิกรม ทำให้คนที่ออกมาต้อนรับถึงกับหน้าซีด

วิกรมนั้นเป็นเลขาฯ ของสามีเก่าของเธอที่ได้หย่าร้างกันไปเมื่อหกปีก่อน หัวใจในแผงอกนุ่มนิ่มถึงกับสั่นระรัว แค่เห็นหน้าของวิกรม... ไม่ใช่เจ้าตัวนะ

“กลับมาเที่ยวหรือคะ”

“ไม่ครับ คุณผู้หญิง”

“คุณวิกรมคะ อย่าได้เรียกคุณผู้หญิงอีกเลยค่ะ ฉันไม่ใช่คุณผู้หญิงของเขาแล้ว” คอบนบ่าตั้งแข็ง มองสบตากับวิกรมตาแข็ง

ทว่าวิกรมรู้ดีว่า ใบข้าวเจ็บปวดเพียงใดในวันที่เลิกรา “คือพวกเราจะกลับมาอยู่ที่นี่แบบถาวรครับ”

คำตอบของวิกรมทำให้เธอรู้สึกชาขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงศีรษะ

ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาที่เอาแต่พูดเรื่องหย่า จนใบข้าวต้องยอมเซ็นชื่อลงไปในเอกสารการหย่า

‘เพียงเพราะเขาอยากจะอยู่กับผู้หญิงคนนั้น โดยไม่สนไม่แคร์ ฉันเลยสักนิด’

แถมเขายังสลักหลังไม่ให้เธอเรียกร้องอะไรจากเขาอีก เธอออกมาจากบ้านหลังนั้น โดยที่ไม่เอาอะไรติดตัวมาสักสิ่งเดียว

ใบข้าวเอามาแต่เอกสารสำคัญของตัวเองเท่านั้น และเธอก็ย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านของตายายที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิด

ก็แค่กลับมาเริ่มต้นใหม่ ดีว่าในตอนนั้นเธอได้แอบทำช่องยูทูบและเพจเฟซบุ๊ก รวมถึงช่องในติ๊กต๊อก ชื่อช่อง “ทำและกินอาหารไทย”

ในช่องยูทูบมีคนติดตามมากกว่าสามแสนคน มีรายได้เข้ามาจากโฆษณาที่อยู่ในคลิป เธอนำเสนอส่วนประกอบและวิธีการทำอาหาร

ในช่องของใบข้าวได้ทำบรรยายภาษาอังกฤษด้วย ทำให้เธอมีผู้ที่รักการทำอาหารติดตามดูเธอ แต่ละคลิปบางครั้งคนดูมากกว่าแสน บางคลิปแมสก็มีคนดูเป็นล้าน โดยที่เธอไม่ได้เอาหน้าเอาตาของเธอออกไปโชว์

“แล้วคุณวิกรมจะมาบอกข้าวทำไมละคะ”

ใช่แล้ว… คุณวิกรมจะดั้นด้นมาบอกเธอทำไม เพราะบ้านของเธอตรงนี้ มันไกลจากตัวเมืองเชียงรายมากกว่าหนึ่งร้อยกิโลฯ พลันสายตาของเธอก็ไปปะทะกับกล่องและถุงกระดาษ

“ที่นี่มันก็ไกลจากตัวเมืองมาก” พูดไป ตาก็จ้องมองถุงพลาสติกที่คนของคุณวิกรมนำกองรวมกันอยู่ที่หน้าประตู

“เอ่อ... ผมเอาของฝากมาให้น่ะครับ”

ใบข้าวถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ วันที่เธอจะก้าวขาออกมาจากบ้านของเขา ชายหนุ่มยังบอกกับเธอเลยว่าอย่าเอาอะไรติดตัวออกไปนะ

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด

“ขอโทษนะคะคุณวิกรม ถ้าเกิดข้าวจะพูดตรง ๆ คุณช่วยเอาข้าวของพวกนั้นกลับไปด้วยค่ะ เพราะว่าที่นี่ข้าวมีทุกอย่างแล้ว ข้าวไม่ได้อยากได้อะไร อีกอย่างถ้าจะให้ข้าวพูดตรง ๆ ข้าวไม่รับอะไรจากเขาค่ะ หรือแม้แต่คุณวิกรมเอง เพราะว่าเงินที่คุณวิกรมซื้อข้าวของพวกนั้น แม้จะเป็นค่าจ้างของคุณวิกรมเอง แต่มันก็เป็นเงินของเขา” น้ำเสียงเด็ดขาด ไม่หลงเหลือคราบน้ำตาเหมือนผู้หญิงเมื่อวันวานที่ร้องไห้อยู่ตลอดเวลา

ตลอดการแต่งงานกับเขาหนึ่งปี ไม่เคยมีวันไหนที่น้ำตาจะเหือดแห้งไปจากดวงหน้า

ใบข้าวลุกขึ้นยืน เธอผายมือกางออก

“คุณวิกรมคะ อย่าหาว่าข้าวไล่เลยนะคะ เชิญคุณวิกรมกลับไปเถอะค่ะ และก็บอกกับเขาด้วยว่า อย่ามาให้เห็นหน้าอีก อ้อ… คุณวิกรมก็ด้วยนะคะ ข้าวก็ไม่อยากเห็นหน้าเช่นกัน”

คุณวิกรมจึงสั่งลูกน้องเขาให้มาขนของที่เพิ่งยกลงมา กลับขึ้นรถให้หมด เธอเดินมาส่งเขาที่หน้าบ้าน ก่อนจะยกมือไหว้ ใบข้าวยังพูดต่อ

“หวังว่าข้าวจะไม่เห็นหน้าของคุณวิกรมอีกค่ะ”

เป็นการตัดสายสัมพันธ์แบบฉับ ๆ ไม่มีช่องให้อีกคนได้เอ่ยวาจาอะไรอีกเลย

หญิงสาวมองตามหลังรถยนต์คันโก้ที่วิ่งลับหายไปตามถนนเส้นทางเล็ก ๆ ที่ฝุ่นยังกลบตามหลังจนไม่เห็นแผ่นป้ายทะเบียน

ความแข็งแกร่งเมื่อสักครู่นี้ มลายหายไปสิ้น ใบข้าวค่อย ๆ ทรุดลงไปนั่งกับพื้นตรงนั้น และเกาะราวบันไดเอาไว้ หัวใจยังเต้นรัวเร็ว

ไม่มีวันไหนที่เธอจะลืม ผิดที่รักเขาไง ผิดที่ยินยอม แม้จะรู้ว่า… เขาไม่รักเธอ แต่เธอก็ยังทำตามคำขอร้องของคุณแม่ของเขาที่ท่านกำลังจะสิ้นลม

ภาพความหลังฝังใจวนเวียนกลับเข้ามาในสมองของเธออีกครั้ง

ตอนที่เธอเรียนผู้ช่วยพยาบาลปีสุดท้าย อีกสองเดือนจะจบอยู่แล้ว ตากับยายจู่ ๆ ไปหาของป่า แล้วก็ถูกน้ำป่าพลัดพาหายไป กว่าจะค้นหาเจอก็หลายวัน นั่นคือวันที่หัวใจของใบข้าวแตกสลาย

ผู้มีพระคุณทั้งสองคนที่ฟูมฟักดูแลเธอยิ่งกว่าไข่ในหิน แม้จะไม่มีจะกิน แต่ไม่มีวันไหนที่สองตายายจะทำให้เธออด แล้วยังส่งเสียให้เธอเรียนสูง ๆ เพื่อที่จบมาจะได้มีงานทำ ไม่ต้องอดมื้อกินมื้อ

เธอรู้ว่าตาสายันต์และยายบุญมีของเธอ ต้องอดออมแค่ไหนที่จะส่งเธอไปเรียนที่นั่น โรงเรียนอภิบาลผู้ป่วย ยังดีที่เธอสอบชิงทุนได้ และเป็นนักเรียนคนเดียวที่ได้พักในโรงเรียน ด้วยความเห็นใจจากผู้อำนวยการ

ทว่า… ความหวังที่จะทำงานและหาเลี้ยงตายายให้สบายในบั้นปลายไม่เหลืออีกแล้ว ยังดีที่ทุกคนไม่ว่าจะเป็นครูบาอาจารย์ และเพื่อน ๆ รวมถึงทุกคนในหมู่บ้านเป็นกำลังใจให้เธอ

งานศพก็ไม่ต้องเสียเงินสักบาท และยังมีเงินให้เธออีกก้อนหนึ่งจากการบริจาคของคนที่รู้ข่าว ทำให้ใบข้าวเรียนจบ

และด้วยความที่เป็นนักเรียนดีเด่น ขยันและผลการเรียนดีที่สุดในรุ่น ใบข้าว... เธอได้รับคัดเลือกจากคุณนายผดุงรัตน์ ให้ไปดูแลตัวท่านเอง และผู้อำนวยการเป็นคนรับรองให้กับหญิงสาว เพื่อให้คุณนายมั่นใจในตัวของใบข้าวอีกด้วย

คุณนายผดุงรัตน์ดีกับเธอมาก รักใบข้าวเหมือนกับลูกก็ว่าได้ ทำให้ท่านถึงกับเอ่ยปากขอร้องให้ใบข้าวแต่งงานกับลูกชายของท่าน ซึ่งตอนนั้นมีผู้หญิงหลายคนมาติดพัน

และหนึ่งในนั้นก็คือ... ณธิชา ที่เป็นคนเด่นที่สุด และเธอเป็นคนที่ไอศูรย์ให้ความไว้วางใจ และดูจะรักที่สุด

>>><<<