Capturing Each Other’s Heart

CHAPTER SEVEN

Chapter Seven

DREA’s POV

TODAY IS WEEKEND, nasa bahay lamang ako. Wala naman kaming usapan ng barkada ko. Medyo boring na walang kausap. Sinubukan kong tawagan sina Yaai at Herl pero busy naman ang linya. Panigurado kausap na naman ang boyfriend nila.

Sa aming apat ako na lamang ang single at sa totoo lang hindi ko lang napagtuunan ng panahon ang lovelife. Kahit naman si Xyvielle ni minsan hindi ito nagpaligaw dahil magpahanggang ngayon umaasa pa rin siyang magpakilala ang stalker niya at ang lalaking I-ni-stalk niya magmula pa nung nasa high school pa kami.

Ngayon nga nasa Junior year na kami at by next year seniors na kami. Magkaiba iyong mga courses na kinuha naming apat. Bachelor of Science in Elementary Education iyong course ko, habang Mass Communication naman kay Xyvielle then Nursing naman kay Ysai then Accountancy kay Herl.

There’s this guy caught my attention since high school, sobrang bully siya pagdating sa akin to the extent ng napipikon ako. He is the bestfriend of Brixxe. Parehong mestiso at transferee nung nasa high school kami. Magkababata rin sila kahit magkaiba ang pinanggalingan. Half-British si Brixxe samantala half-Italian naman si Marco.

In denial lang ako kahit gustong-gusto ko na siyang maging boyfriend. I always keep ignoring him or sinusungitan ko siya para layuan niya ako. I keep telling myself not to love him because he’s a certified playboy.

Nangyari na nga ang kinatatakutan kong mangyari. Alam ko iyon hindi iyon aksidente, nagawa niya akong patahimikin sa pamamagitan ng paghalik sa labi ko. Honestly, I was really surprised that leads me to feel that way. Magkahalong inis, kilig at pakiramdam kong nasa Cloud 9 ako. Hindi ko iyon pinahalata pero ang totoo sobra akong kinikilig.

Even my friends were convinced na iyon ang naramdaman ko towards Marco na galit na galit sa kanya.. Nasa garden ako nang mga oras na iyon nang biglang tumawag si Xyvielle.

“Hello, Xy. Napatawag ka?” tanong ko.

“Hello, Drea. we’re heading to your place. Be ready,” aniya.

“Huh? Really?” tanong ko.

“Yeah, We're on our way.”

Sinong kasama mo?” muli kong tanong.

“Be ready, may pupuntahan tayo,” Wala na lamang akong magawa kundi ang pumasok sa loob at tunguhin ang kwarto.

I chose something comfortable to wear, white shorts and a backless orange top with a blazer. Kinuha ko ang orange purse ko na bigay ni Xyvielle nung birthday ko. I freshen up and put light makeup. I wear my favorite sneakers na binigay ng kapatid ko.

My hair is short, nagpasalon kasi kami ng friends ko last weekend kaya naisip ko to cut it short. Summer is approaching kaya medyo mainit na sa labas.

Makalipas ang ilang sandali, nag-text na si Xyvielle that they’re here na daw kaya pinapalabas na niya ako. Nanlaki ang mata ko nang makita ang gwapong mukha nito.

He’s wearing a blue top and white shorts na nababagay sa kanya.

“Hello, Drea. Kumusta?” Nakangiti niyang saad sa akin. Akma akong tatalikod para bumalik ng bahay nang pinigilan niya ako.

Nakakunot-noo ko siyang tiningnan then napatingin ako sa mga kamay niyang nakahawak sa kamay ko.

“Where are you going?” tanong niya.

“Babalik sa loob! Ayoko ng sumama,” matigas kong sabi sa kanya. Habang nakamasid ang dalawa sa amin.

Napansin kong bumaba si Xyvielle. Nilapitan niya kami na animo parang Leon na gustong mangagat anumang oras. Pilit itong ngumiti then kinausap si Marco.

““Drea! Ano iyon? Aalis ka na lang bigla when you saw him?” galit na tanong niya sa akin.

“Why didn't you tell me na kasama pala siya? Why do you lie to me?” sumbat ko.

“I did not lie to you! It's his idea not to tell you, dahil for sure at tatanggi ka,” aniya na lalong nagpainis sa akin.

Do you think sa ginawa niyo, hindi ako naiinis? Pinagmukha niyo akong tanga! Ako naman itong si gaga, nagpa-uto sa on the way at sa hindi mo pag sabi mo kung sinong kasama,” inis kong saad sabay talikod.

“Andrea! Please..,. Listen to me! Okay, I am so sorry that I haven't told you about this. And can you please hear him out… I think he deserves it kahit papaano,” pakiusap niya sa akin.

“So? What do you mean?” tanong ko.

“Try to talk to him, I mean, you must give him a chance,”

“A chance? For what?”

“For at least, as your friend. And please… Huwag ka ng masungit at nagtataray sa kanya, Be nice naman! Malay mo maging close kayo,” napaisip muna ako.

I think Xyvielle is right, I should give him a chance. Napakasikip ng mundo para sa amin and the worst, lagi kaming magkikita at magka salubong sa school. And, paulit-ulit na naman na mangungulit sa akin.

“Yeah, you're right! Maybe I must give him a chance,” napangiti siya then lumingon sa kinaroroonan ng dalawa.

Sumenyas ito ng thumbs up to them then nakangiting hinarap ako. “That’s my girl! You deserve special treats from him,” kinurot niya ang aking pisngi at niyakap ako, “Let’s go!”

Pilit na lamang akong ngumiti dahil napansin kong nakataas ang kilay ni Xyvielle na nakamasid sa amin ng kaharap ko na ito. “Halika! Pasok,” aniya.

Tuluyan na nga akong pumasok sa loob ng kotse. Katabi ko si Xyvielle at nasa harap naman si Marco.

“Saan ba tayo pupunta?” Pabulong kong tanong. Ngunit parang narinig niya yata.

“Anywhere you want!” aniyang kumindat sa akin.

“Ang yabang talaga!” sa isip ko pero hindi ko napigilan kiligin. Mabuti na lamang hindi nahalata.

“Sino ba ang nakaisip nito?” tanong ko kay Xyvielle habang tahimik lamang si Brixxe.

“Siya ang nag-imbita sa amin. May usapan kasi kami ni Brixxe kahapon na lumabas para manood ng sine.” saad niya.”Before that, sinabihan niya si Brixxe kung free siya today kaya ayon nagkasundo sila at isama ka sa pamamasyal.”

“Ah—- So, pinagkaisahan niyo talaga ako noh!”

“Hindi noh! Katunayan nga, I really want to take this opportunity na bumawi sa’yo. For everything I've caused you,” aniyang nakangiti pa to as akin.

“Huwag mo akong titigan ng ganyan please… Baka bumigay ako!” sinisigaw ng isip ko habang nakatitig ito sa akin.

Kahit nasa harapan ito nakaupo ay panay sabat sa usapan at titig sa akin. Marupok pa naman ako. Hindi ko mapigilan na kiligin pero I still have to compose myself para hindi ako mahalata. Baka kasi isipin niyang patay na patay ako sa kanya.

“Anong gusto niyo? Kakain muna or manonood ng sine?” tanong ni Brixxe sa amin.

“Ummm--- Kakain! Sorry nagugutom na kasi ako,” nakangiting saad ni Xyvielle.

“Okay… Treat ko!” sabat naman ni Marco sabay kindat sa akin. Bumibida na naman ang mokong na ito.

“Oh, that sounds great! Iba talaga kapag inspired,” pang-aasar na turan ni Brixxe.

“Naku! Huwag ka ng magtaka, Brixxe. Iyan ang pangako ni Marco sa akin kahapon kaya huwag ka ng gumastos dahil sagot lahat na iyan ni Marco,” singit saad ni Xyvielle. Natawa na lamang ako dahil nakakunot-noo siyang tiningnan ni Marco.

“Wait, si Marco ang manlilibre?” tanong ko.

“Oo! ‘Di ba, Marco?” Nakangiti na tanong ni Xyvielle kay Marco.

“Ah, Oo! Sa pagkain natin, libre ko.” agarang saad niya na ikinatuwa namin.

“Oh, okay… ako na lang bahala sa movie tickets,” saad naman ni Brixxe.

Makalipas nga ang ilang sandali ay dumating na kami sa Mall. Dumeretso muna kami sa isang Fast food chain na paborito ng dalawang si Brixxe at Xyvielle.

“Hahanap lang kami ng bakanteng upuan natin,” saad ni Xyvielle sa pagpasok namin. Tumango lamang ang dalawa then pumila para umorder.”Tara, Drea. Doon tayo,” anyang hinila ako tungo sa abot tanaw na bakanteng lamesa na naroon.

“Are you okay?” tanong ko.

“Yeah, I'm fine. How about you?”

“Feeling awkward,” tipid kong sagot.

“Awkward? Why? Is this because of him?” nakakunot noo niyang tanong. Tumango lamang ako. “I knew it! Medyo awkward nga. Lalo na may nangyaring halikan kahapon,” aniya. Napa buntong hininga ako then sumimangot.

“Pinaalala mo ba talaga! Ayoko na ngang maalala e,” reklamo ko.

“Weeeh… As if naman! Hindi ka kinilig sa halik niya, Umamin ka! How does it feel? May spark ba?” curious na tanong nito.

“Ewan! Ikaw talaga! Para naman hindi mo kilala iyon na sobrang chickboy kaya iyon,” natawa siya sa sinabi ko.”Anong nakakatawa?” tanong ko.

“Ikaw! Napaka Seryoso mo kasi, Mabuti pa kausapin mo iyong tao, hayaan mong magpaliwanag.”

“Why? Do I need to hear his explanations for why he did that to me? Anong ipapaliwanag niya?” napailing na lamang si Xyvielle sa aking mga sinabi.

“Pwede ba, Andrea! Huwag kang mag-inarte. Ni minsan ba hindi nag-effort si Marco sayo? I mean, nag-sorry man lang sayo?” seryoso niyang tanong.

“Ummm--- nag-effort naman siya, katunayan nga pinadalhan niya ako ng flower at chocolates sa bahay then may note na I am so sorry,”

“Nag-sorry naman pala e, Anong inaarte mo diyan?”

Pagdating ko ng bahay at sinalubong ako ng kapatid ko. Bitbit ang paborito kong bulaklak and my favourite chocolate. Nagtaka ako sa itsura ng kapatid ko habang inabot niya sa akin iyong flowers.

“May nagpapabigay sayo, Ate.” aniyang pangiti-ngiti.

“Sino? I mean, Bakit?” takang tanong ko.

“Ewan! Basahin mo kaya iyong note, Ate para malaman mo,” anyang iniwan ako. Saglit akong naupo then binasa iyong note.

To Drea, I am so sorry for what happened earlier. I didn't mean that. Nagawa ko lang iyon dahil sa gusto lang kita na patahimikin pero napasama yata at lalo kang nagalit. If I could go back and make it right, nagawa ko na sana! Sorry and I hope you will forgive me.

Matapos kong mabasa ay hindi ko na alam ang gagawin ko. Matutuwa, naiinis o lalo na magagalit sa kanya. Mahirap kalimutan ang nangyari pero bakit may nararamdaman akong kakaiba na nais kumawala. Tila bang kinikilig ako knowing that he knows the simple details, just like my favourites and other stuff I like.

Pumasok na muna ako sa loob to freshen up. It was a long day for me and us ng mga friends ko. Maraming nangyari and the worst iyong nangyari between us ni Marco. Lagi kong sinasabi na it's a magical feeling pero sa sarili ko lang iyon. Ayokong ipagsigawan dahil panigurado ay turuksuhin nila ako. I know that my friends know how much I like Marco. Pero iyon nga in denial akp.

After half an hour, I step out in my room to go to the kitchen. Bigla yata akong nagutom then tumunog any phone ko.

It was Marco but I don't want to pick up his call. Hindi pa rin nawala iyong inis ko sa kanya. He rather texted me dahil alam niya siguro na hindi ko sasagutin mga tawag niya.

“Andrea!” untag ni Xyvielle nang bigla akong na tahimik at inalala ang peace offering ni Marco sa akin. “Are you alright? Mukhang ang lalim ng iniisip at bigla kang natulala diyan,” aniyang nakakunot-noo siyang nakatitig sa akin.

“I'm fine, may bigla lang sumagi sa isipan ko, Bakit ang tagal nila?” pag-iiba ko ng usapan habang nakatingin ako sa pila.

“Ayan na sila oh! Miss mo na agad?” pang-aasar ni Xyvielle sa akin nang biglang tumunog ang phone niya.

“Anong miss ka diyan! Phone mo nag-ring,” saad ko.

Saglit na sinagot ni Xyvielle ang phone niya habang nakangiti na inabot ni Marco ang food ko. He really knows my favorite.

“Here’s your favourite! Burger and fries,” aniyang nakangiti sabay kindat sa akin.

“Thank you,” sambit ko.

Hindi mawala wala ang ngiti nito habang titig na titig sa akin. I feel conscious tuloy and natatawa na lamang ako. Habang ang sweet tingnan ang dalawa na sina Xyvielle at Brixxe.

Sa totoo lang, kung hindi nila pinaalam sa amin na pagkukunwari lamang ang relasyon nila baka isipin kung totoo as they look good together. Marami nga ang naiinggit sa kanila knowing that they are considered as one of the best and sweetest couple sa campus.

“Hoy! Marco, baka matunaw na ang bestfriend ko sa kakatitig mo! Hinay hinay lang pwede…” natatawang saad ni Xyvielle.

“Hindi naman! Hindi ko lang kasi mapigilan e, Ang ganda kasi ni Drea e,” aniyang kinindatan na naman ako.

“Huwag ka! Marupok pa naman si Andrea at baka bumigay iyan at maamin sayo na gusto ka rin niya,” sabat naman ni Brixxe. Alam ko naman nang-aasar lamang ang mga ito Pero pinandilatan ko pa rin ang dalawang pangiti-ngiti.

Hindi ko na lamang mapigilang matawa sa mga hirit nila. I am now comfortable sa presence ni Marco. I think he’s a nice guy. Mali lang siguro ako sa mga assumptions ko sa kanya.

To be Continued.