FORBIDDEN DESIRES (HOT 40s COLLABORATION)

CHAPTER-18

JACKY

Ilang buwan na rin ang nagdaan, buhat ng umalis ang bunsong anak ni Andres.

Kitang kita kong labis na naapektuhan ang panganay na si Andrea. Madalas siyang nagkukulong sa kuwarto niya lalo na noong mga unang linggo.

Kapag nakikita ko naman siya sa labas, madalas, mapapansin ang namumula at mugto niyang mga mata.

Ramdam ko rin ang hinanakit niya sa daddy niya pero parang mas pinipili na lamang niyang huwag magsalita.

Though, alam kong alam din naman ni Andres ang sakit ng kalooban ng kaniyang panganay na anak dahil sa pagkakalayo ng kapatid.

Malambot ang puso ni Andrea, ‘yong tipong klase ng anak na kahit nahihirapan at nasasaktan na, mas pipiliin nitong magtiis para sa kaniyang mga mahal sa buhay.

Siguro, naiipit siya ng pagmamahal sa pagitan ng kaniyang kapatid at ama.

At gaano man itago ni Andres ang nararamdaman, alam kong tulad ni Andrea ay masyado rin itong naapektuhan sa paglayo ng bunsong anak.

Narinig ko siya minsan na nakikipagtalo sa cellphone nito at ang hula ko, kausap nito ang kapatid ng kaniyang namayapang asawa kung saan ito ngayon ang kumukupkop sa bunso nitong anak sa America.

“Hindi ko puweding konsentihin ang maling ginawa ng anak ko, so anong gusto mong gawin? Hayaan kong gumawa ng mali ang aking mga anak?” kita ko ang paghihirap ng kalooban niya. Napasabunot pa sa sarili niyang buhok. Malalalim ang paghinga niya.

“Hindi magagawa ni Julia na gumawa gawa lamang ng kuwento lalo na ang saktan ang mga anak ko—“ napahinto siya nang tila magsalita agad ang nasa kabilang linya.

Kita ko ang frustration sa mukha ni Andres pero nagtitimpi pa rin na huwag sumabog sa galit.

Mababakas din sa mga mata niya na nasasaktan siya at naguguluhan. Napahilot siya sa sintindo.

“Nakikiusap akong kumbinsihin mo sana siyang bumalik rito sa Pilipinas alang-alang man lang sa ate Andrea niya—“ muli itong natigilan. Napapikit ng mariin kasabay ng paghigpit ng palad sa hawak nitong cellphone.

Pagkaraan ng ilang sandali ay laglag ang balikat nitong binaba ang cellphone niya at nilagay sa bulsa.

Bakas ang matinding pagkabigo sa mukha niya. Nasasaktan siya, nasasaktan ang mga anak niya then, why he don’t just let go of our evil mother and choose his children instead?

Bakit? Somehow, hindi ko maiwasan na ikumpara at itulad din siya sa mga magulang namin. Mas pinipiling saktan at baliwalain ang kanilang mga anak para sa pansariling kaligayahan.

Ang pagkakaiba ni Andres sa mga magulang namin, kahit paano naging mabuti itong ama at naging responsable ito sa kaniyang pamilya. Sila ng namayapa niyang asawa.

Nabubulagan lamang ito marahil ngayon sa pagmamahal niya sa aming ina, bagay na tila ayaw tanggapin ng puso ko.

Mahal na mahal niya yatang talaga ang aming sakim na ina at hindi nito magawang makita ang mga mali nitong ginagawa.

Nang gabing iyon, nakita ko siyang uminom sa unang pagkakataon. Nakatanaw ako sa kaniya habang nasa luxury bar siya ng mansion at nagsasalin ng alak sa isang krosno glass.

Wala ang aming ina, nagpaalam sa kaniya na pupunta sa kaibigan.

See, heto siya’t nasasaktan at nagdurusa sa paglayo ng bunso niyang anak pero ni hindi siya magawang damayan man lang ng aming ina.

Andres should open his eyes to see that our mother doesn’t really care about him at all.

Habol lamang niya ang pera, impluwensya at kapangyarihan.

Natagpuan ko ang mga paa kong marahan na humahakbang palapit sa kaniya. Naramdaman niya ako. Bahagya niya akong nilingon. Natigilan siya nang makita ako.

Binalik ang mga mata sa basong hawak, nilaro ang alak paikot sa loob ng baso.

“Why are you here? Its already late, may pasok pa kayo bukas hindi ba?” kaswal na aniya habang nasa baso pa rin ang kaniyang mga mata.

I smirked at him. He looked at me. I’m still smirking. Tumiim ang titig niya.

“Wala ang mommy ko para damayan ka, mas gusto niyang kasama ang mga amega niya para makipagsosyalan. So, narito ako, bilang proxy niya, ayaw mo ba?”

“Leave me alone, Jacky.” Tila inis niyang taboy sa akin saka muling lumagok sa baso niya. Muli akong ngumisi at mas lumapit sa kaniya.

“Nagkamali ka ng desisyon nang patulan mo ang aming ina, at muli kang nagkamali nang itira mo kami rito—“

“Who are you to say that to me? Anong alam mo sa nararamdaman ko? Anong karapatan mong husgahan ang mga desisyon ko?” medyo natigilan ako. Hinarap niya akong may guhit ng galit ang mga mata.

“Ikaw, ano bang magandang ginawa mo para sa mommy mo?” marami, pero hindi niya iyon ipagsasabi sa iba, lalo na sa ‘yo. Dahil gusto niya akong maging masama sa paningin mo.

“Huwag mong iisipin Jacky na hindi nakakarating sa akin ang mga pinaggagawa mo sa eskuwela.” Pailalim niya akong tiningnan.

Inaapuhap ng isip ko kung anong balita ba ulit ang nakarating sa kaniya.

Gusto kong magsalita para ipagtanggol ang sarili ko pero tila naumid ang dila ko’t hindi ko magawang ibuka ang mga labi ko.

He smirked sarcastically.

“Imbes na puro pagpapaliwag at pagbo-boy friend ang atupagin mo, pag-igihan mo ang pag-aaral mo para man lang sa pagsisikap ng mommy niyo.”

What the f…!

Really?!

Nakaramdam ako ng matinding inis. Hindi ko na ipagtatanggol ang sarili ko.

Theres no use to do that. Magsasayang lang ako ng laway. He’s blinded by his love for our mother. Hindi rin naman niya ako paniniwalaan.

“You don’t have to remind me about my studies, Tito Andres. I will make sure na magtatapos ako at hindi masasayang ang pera mo, ‘yon man lang sa parte na ‘yon, hindi mo pagsisihan balang araw na nagsayang ka ng pera sa amin.” Ang inis kong sabi sabay talikod sa kaniya.

Hindi ko ka pinansin ang tila pagkabila at question na nakaguhit sa mga mata niya. Tuloy tuloy akong umakyat ng hagdan.

HABANG nahihirapan ang mag-amang Andrea at Andres sa paglayo ni Andrie, kabaliktaran naman ang nararamdaman ng aming ina.

Kapag nariyan si Andres, wala itong imik at tila nakikisimpatya sa pangungulila nilang mag-ama pero ang totoo, abot abot ang ligayang nadarama nito.

“One down Juancho. At kung aalis din si Andrea ng bansa at susunod sa kapatid, madali na lang para sa atin ang manipulahin at mapasunod si Andres,” ang masayang balita nito. Bawat ngiti nito ay nababahiran ng kamandag.

Dumating si Gov. Juancho, des oras ng gabi. Tahimik na ang buong kapaligiran. Tulog na yata ang lahat. Maliban sa akin na tila naging mailap ang antok.

Wala nun si Tito Andres at muli nasa ibang bansa. Tila mas sinubsob ang sarili sa pagpapalago ng negosyo.

Nang marinig ko ang dating ng isang sasakyan at silipin ito, nakita ko ang pagbaba agad ni Gov. Juancho at ng aming ina.

Marahan akong lumabas ng silid, at patagong sinubaybayan ang dalawa.

Nasa isang bahagi ako ng madilim na pasilyo papuntang study room.

Bukas ang pinto ng study room pati ang ilaw kaya kitang kita ko ang dalawa mula sa aking kinaroroonan. Nasa tapat ang dalawa at hindi pa nakakapasok.

Ngumisi si Gov. Juancho.

“It won't take long and we will finally have access to the confidentials documents effortless. Malapit nang mapasa atin ang lahat, Jusncho.” Kita ko ang tuwa sa mukha ng dalawa.

“I told you, this plan will going to work smoothly, Sweetheart. Ikaw ang magiging kahinaan ni Andres,” ang ani Gov. Juancho. May ngisi itong hinaplos ang buhok ni Mama.

“Your beauty and charm is our key to take all of Andres' wealth effortlessly. At ikaw lang at ako ang tanging makikinabang dun.”

Napakagat sa labi ang aking ina. Kapag kuway, mapang-akit nitong tiningnan ang lalake.

Hinaplos ang dibdib nito. Ngumuso siya.

“Everything for you, sweetheart. Sorry kung medyo naging against ako sa plano mo nung una, siyempre. Ikaw ang gusto ko, ikaw ang mahal ko. Ikaw ang pinanabikan ko. Iba ang ligaya kapag ikaw ang kaulayaw ko,” mapang-akit niyang turan.

Napaiwas ako ng tingin nang makita kong, mapanuksong unti-unting bumaba ang palad ng aking ina sa harapan ng pantalon ni Gov. Juancho.

Narinig ko ang malakas nitong singhap kasunod ng pag-ungol ng lalake so, alam kong nag uumpisa nang gumawa ng milagro ang dalawa.

“Damn, feels good!”

“Mas masasarapan ka kapag pinasok mo na sa loob ko, Juancho.” Halos takpan ko ang tainga ko dahil sa mga kalaswahan na naririnig ko mula sa dalawa.

“Did Andres fvck you good as I do, hm?” dinig ko ang pinaghalong gigil at pananbik sa boses ni Juancho.

“Nope! Your d**k fvck good than him, ni walang buhay ang romansa ng taong yon!” Parang banas niyang sagot. Tumawa ng mahina si Gov. Juancho.

“Get on your knees, I want to fvck your mouth first before I smash your pvssy with my d*ck,” may gigil at puno ng kasabikan nitong utos kay Mama.

Nang muli akong sumilip, ay nakita ko nang nakaluhod ang aking ina at siya na rin ang kumakalas ng sentron ni Gov.Juancho sa kaniyang suot na slack pants.

Ni wala na yatang balak pumasok sa loob ng study room ang dalawa at nasa harap pa

sila ng pintuan. Doon ba nila gagawin?

Mga walang hiya. Napapikit ako ng mariin ng pumailanlang sa paligid ang ungol ng dalawa.

Hindi ba sila nag-aalala na baka may katulong na magising at makita silang dalawa?

Nakahinga ako ng maluwag nang hindi magtagal ay narinig ko ang pag-sara ng pintuan. Sa muli kong pag-silip ay nakasarado na ang pintuan ng study room.