นางบำเรอตีทะเบียน

EP1/4โสเภณีตีตรา

“ดาวก็ไม่ได้ล้อเล่น วันนี้ดาวชักอยากลองเซ็กซ์ของหนุ่มใหญ่ดูบ้าง บอกตามตรงว่าเจอแต่ของเดิมๆ มันเบื่อ!” เธอเชิดหน้าท้าทายสามีอย่างไม่เกรงกลัว

วาโยตัวสั่นเทิ้มเมื่อถูกละอองดาวสบประมาท มือแกร่งกำข้อมือน้อยไว้แน่น ขณะที่มืออีกข้างรั้งเอาท้ายทอยแม่ภรรยาคนงามเข้ามาใกล้ แล้วโน้มใบหน้าลงไปประกบจูบดูดดื่ม ลิ้นสากร้อนเทียวตวัดไล้ในโพรงปากนุ่มอย่างถือสิทธิ์ ราวกับอยากลงทัณฑ์แม่คนปากดี

“อย่าบอกว่าเบื่อฉัน ฉันไม่ชอบ!”

ละอองดาวสั่นระริกไปทั้งร่างเพราะถูกจุมพิตร้อนผ่าวเข้าเล่นงาน เธอพยักหน้าแทนคำตอบในทันทีที่เขาถอนจูบ หากว่ายังดื้อดึงที่จะเป็นผู้ชนะละก็ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเสื้อผ้าอาภรณ์คงได้หลุดลงไปกองบนพื้นเป็นแน่

เมื่อควบคุมความต้องการของตนให้เข้าสู่โหมดปกติได้แล้ว วาโยก็รั้ง (ลาก) ร่างของภรรยาตรงไปยังลิฟต์โดยสารเพื่อลงไปยังห้องอาหารชั้นล่าง และทันทีที่ไปถึง ละอองดาวก็แลเห็นบุรุษร่างสูงใหญ่ท่าทางภูมิฐานคนหนึ่ง ยืนยิ้มรอท่าสามีเธออยู่ที่หน้าห้องวีไอพี เขาอาจเป็นมิสเตอร์คิงส์ ช่างน่าประหลาดใจแท้ที่เขายังไม่แก่ชรามากเท่าที่เธอคาดการณ์ไว้

“โอ...มิสเตอร์คิงส์ รบกวนมากไปแล้ว ความจริงไม่ต้องออกมาต้อนรับก็ได้ผมเกรงใจเหลือเกิน” วาโยเอ่ยวาจารื่นหู มันช่างเป็นธรรมชาติจนน่าหมั่นไส้ในความรู้สึกของละอองดาว

“สวัสดีเช่นกันครับคุณวาโย และก็ไม่ลำบากเลยที่ผมมารอคุณที่หน้าห้อง เพราะมันทำให้ผมได้มองสิ่งสวยงามที่สุดที่เคียงคู่มากับคุณ”

บุรุษร่างสูงยิ้มกริ่มในหน้า วาโยเองก็เช่นกัน เขาคิดไม่ผิดที่พาละอองดาวมาด้วย ท่าทีของมิสเตอร์คิงส์คงจะพอใจภรรยาเขาไม่ใช่น้อย

“นี่ภรรยาผมเองครับ ละอองดาว”

ละอองดาวทำท่าจะยกมือไหว้ แต่มิสเตอร์คิงส์กลับคว้าเอามือขวาเธอไปแล้วจุมพิตบนหลังมือนั้น

หญิงสาวหันไปมองสามีเล็กน้อย เห็นเพียงใบหน้าและแววตาเรียบเฉยดั่งที่เคยเป็นมา ไม่มีวี่แววหึงหวงให้แลเห็นสักกระผีก หึงหวงฉันบ้างก็ได้นะคุณสามี

“เข้าไปด้านในกันเลยไหมครับ”

โจนาธาน คิงส์ หรือมิสเตอร์คิงส์ที่วาโยเรียกขาน ชักชวนคู่สามีภรรยาเข้าไปในห้องที่ตนได้เปิดไว้เพื่อรับรองทั้งคู่

ละอองดาวพยายามดึงมือน้อยออกจากมือหนาของคู่ค้าคนสำคัญ เขาไม่ได้ชรามากมาย และยังมีความเป็นชายชาตรีอยู่แทบทุกอณูเนื้อ เห็นได้ชัดจากแรงลากจูงที่บังคับให้เธอต้องก้าวตาม วาโย...ใจคอคุณจะให้ผู้ชายคนนี้จับมือเมียคุณไปถึงไหน!?

“ปล่อยมือฉันก่อนได้ไหมคะ เอ่อ...พอดีแหวนแต่งงานมันกำลังจะหลุด”

เธอแสร้งบอกไปเช่นนั้นเพราะทนไม่ไหว การแตะเนื้อต้องตัวบุรุษที่ไม่ใช่วาโยทำให้เธอรู้สึกผิดอย่างไรก็ไม่รู้

มิสเตอร์คิงส์ผู้มีใบหน้ากรุ้มกริ่มเป็นนิจ จำต้องปล่อยมือบางโดยปริยาย เขาพยายามแล้วที่จะไม่รุ่มร่ามกับภรรยาคนงามของคู่ค้าคนสำคัญ ทว่าพอเห็นใบหน้าหวานๆ พร้อมรอยยิ้มอันงดงามของสาวเจ้า เขาก็พ่ายแพ้แก่อารมณ์อ่อนไหวในหัวใจ เกิดมาตั้งสี่สิบสามปียังไม่เคยมีหญิงใดกระตุกหัวใจได้มากมายเพียงนี้ แม้แต่ภรรยาที่ร้างรากันไปแล้วก็ตาม

ทั้งสามนั่งพูดคุยด้วยเรื่องที่ละอองดาวทำได้เพียงเป็นผู้ฟังที่ดี การเจรจาธุรกิจบางครั้งก็น่าเบื่อกว่าที่เธอคิด

“คุณคิดว่าจะทำได้เหรอวาโย”

หนุ่มใหญ่ผิวขาวเหลือง ใบหน้าและเรือนกายที่ขัดกันบอกให้รู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่งอย่างแน่แท้ แต่จะครึ่งอะไรนั้นละอองดาวก็สุดจะคาดเดา รูปกรามแข็งแกร่งช่วยให้โครงหน้านี้ชวนมอง จมูกโด่งเป็นสันเชิดขึ้นน้อยๆ ราวเด็กน้อยผู้ดื้อรั้น แล้วนั่น นัยน์ตาสีฟ้าราวกับน้ำทะเลช่างรับกับเรือนผมสีนิลสนิทของเขาได้ดีเหลือเกิน มิหนำซ้ำยังเปล่งประกายระยิบระยับอย่างเจ้าชู้อยู่ทุกวินาที เธอไม่ปฏิเสธเลยว่าดวงตาสีฟ้าครามมันทำให้บุรุษผู้นี้ดูมีเสน่ห์ สรุปแล้วเขาอาจจะอายุมากไปนิด แต่ดูภูมิฐานและหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ

“ผมทำได้แน่ถ้ามิสเตอร์จะช่วยเบิกทาง ถึงผู้คนที่นี่จะไม่มากมาย แต่ทุกสิ่งกำลังเจริญเติบโต ถ้ามีคอนโดฯ ราคากลางๆ ผุดขึ้นกลางเมือง ผมเชื่อว่ามันต้องไปได้สวยและคงทำให้เจ้าของร่ำรวยในไม่ช้า แต่นั่นก็อยู่ที่ว่าเจ้าของที่ดินผืนนั้นจะยอมเป็นหุ้นส่วนกับผมหรือเปล่า” วาโยเลียบเคียงถามเจ้าของที่ดิน

“น่าแปลกที่คุณไม่บอกตรงๆ ว่าขอซื้อที่ดินผม แต่มาขอให้ผมเป็นหุ้นส่วน ทำไมล่ะ” หนุ่มใหญ่เอ่ยถามด้วยภาษาไทยแปร่งปร่าไม่ชัดเจน ทว่าคนที่ตอบกลับไม่ใช่วาโย

“เพราะคุณคิงส์ฉลาดเกินกว่าจะขายที่ดินกลางเมืองใหญ่ให้ใครง่ายๆ น่ะสิคะ เราเห็นว่าที่ดินว่างเปล่าทิ้งไว้เฉยๆ ก็คงไม่มีเม็ดเงินงอกเงย ถ้าสร้างคอนโดฯ ก็น่าจะดีนะคะ ให้มีสระว่ายน้ำด้วยนะ โอ...วิวมันคงสวยมาก ถ้าดาวได้สวมบิกินีว่ายน้ำท่ามกลางแสงจันทร์บนชั้นสูงสุดของคอนโดฯ ของเราละก็ อืม...มันต้องวิเศษแน่ๆ จริงไหมคะ”

ละอองดาวเอ่ยพลางทำหน้าเคลิ้มฝัน เธอลูบท้ายทอยเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศ และนั่นทำให้บุรุษทั้งสองหันมามองหญิงสาวเป็นตาเดียว

ด้านโจนาธานนั้น นัยน์ตาที่กรุ้มกริ่มอยู่แต่เดิมฉายชัดถึงความต้องการอันมากล้นในตัวของละอองดาว เขาลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าหล่อนเป็นภรรยาของคู่ค้าที่นั่งอยู่เบื้องหน้า

“คุณดาวคิดว่าอย่างนั้นเหรอครับ” หนุ่มใหญ่ลองเชิง

“แน่นอนค่ะ เวลาที่คุณโยไม่อยู่ ดาวจะได้ออกกำลังกายแบบ ‘ส่วนตัว’ ซึ่งคุณโยก็ไม่อยู่บ่อยๆ ซะด้วย จริงไหมคะสามี”