นางบำเรอตีทะเบียน

EP1/5โสเภณีตีตรา

ละอองดาวทำตามที่สามีปรารถนา ทั้งชม้ายชายตา ทั้งส่งยิ้มหวานออดอ้อนให้หนุ่มใหญ่เห็นพ้องในสิ่งที่เธอเสนอ ฝ่ามือบางของเธอยังเลื่อนไปลูบหลังมือเขาเล่นเบาๆ ราวกับเชิญชวน

“อะแฮ่ม! เอ่อ...เรื่องตกลงหรือไม่ตกลงเอาไว้ก่อนดีกว่านะครับ ผมว่าเราเริ่มมื้อค่ำก่อนจะดีกว่าไหม ผมหิวแล้ว”

วาโยตัดบทดื้อๆ แล้วส่งสัญญาณให้บริกรนำอาหารมาเสิร์ฟ การรับประทานอาหารมื้อพิเศษจึงเริ่มต้นขึ้น และดำเนินไปได้ด้วยดีจนเกินคาด วาโยรู้สึกว่ามิสเตอร์คิงส์จะหลงเสน่ห์ละอองดาวเสียแล้ว

“เชียส...” ละอองดาวชนแก้วกับคู่ค้าของสามี มื้อค่ำผ่านไปแล้ว ตบท้ายด้วยไวน์รสเลิศและผู้ชายไร้หัวใจสองคน ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องประกอบทางกายเฉกเช่นเสื้อผ้าและเครื่องประดับ สามีที่รักได้แต่ทำเสียงกระแอมเมื่อเธอเข้าใกล้หนุ่มใหญ่มากเกินไป แต่ช่วยไม่ได้ ในเมื่อเขาทำกับเธอเยี่ยงเกอิชา เธอก็จะเป็นให้ดู

วงแอลกอฮอล์ยังดำเนินต่อไปอีกเกือบชั่วโมง กระทั่งเสียงของละอองดาวเริ่มอ้อแอ้เต็มที

“อืม...ดาวเมาแล้วค่ะคุณคิงส์ขา...”

ละอองดาวส่งยิ้มพราวระยับ ดวงตาคู่หวานกำลังจะปิดอยู่รอมร่อ

“คุณดาวคออ่อน ดื่มไม่เท่าไหร่ก็เมาซะแล้ว”

“ดาวไม่ค่อยได้ดื่มน่ะครับ คราวนี้เห็นว่าเป็นคุณคิงส์ เธอเลยยอมดื่มเป็นกรณีพิเศษ”

วาโยเอ่ยเสียงขรึม ตอนนี้สิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดไม่ใช่เอาสัญญามาให้มิสเตอร์คิงส์เซ็น แต่เป็นการพาภรรยากลับที่พักให้เร็วที่สุด รู้สึกว่าภรรยาตัวดีจะทำเกินหน้าที่เสียแล้ว กลับห้องเมื่อไหร่ เธอโดนจัดชุดใหญ่แน่ๆ ละอองดาว

หนึ่งชั่วโมงให้หลัง ละอองดาวถูกสามีกึ่งลากกึ่งจูงมาถึงห้องพัก หล่อนเมาจนไม่สามารถจัดการกับร่างกายตัวเองได้ วาโยจำต้องถอดเสื้อผ้าของหล่อนออกแล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้

“ฉันไม่เข้าใจเลยละอองดาว ทำไมฉันต้องมาทำอะไรอย่างนี้ด้วย มันไม่ใช่หน้าที่ฉันสักนิด” สามีหนุ่มพึมพำกับร่างที่หลับสนิทบนเตียงนอน จากที่คิดว่าจะสั่งสอนเจ้าหล่อนให้รู้สำนึก ที่ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้ดีจนเกินไป เขากลับต้องมาปรนนิบัติหล่อนแทน มันน่าโมโหเสียจริง

ชายหนุ่มถอนหายใจแรงๆ ฉวยผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ และกลับออกมาอีกครั้งเมื่ออาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย เขาควานหาชุดนอนในกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่ เพราะแน่ใจว่ายังไม่ได้หยิบมันออกมาแขวนในตู้ แต่ไม่น่าเชื่อ ละอองดาวจัดการกับเสื้อผ้าของเขาเรียบร้อยแล้ว หล่อนทำตอนไหนกันนะ

วาโยคลี่ยิ้มบางๆ ให้กับเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ในตู้ เขาหยิบชุดนอนออกมาหนึ่งชุด สวมมันแล้วเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบหวีมาสางผมเล็กน้อย บีบครีมบำรุงผิวของแม่ภรรยาลงฝ่ามือแล้วลูบบนใบหน้าสองสามทีก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

“เอา...โลชั่นทาตัวมาทาหน้า! เดี๋ยวสิวขึ้นนะคุณโย!” คนที่เมาหลับเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ลุกขึ้นมาตวาดวาโยด้วยเสียงอันดัง

ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง ตาลุกวาว หล่อนคงไม่รู้กระมังว่าหลังจากเช็ดตัวเสร็จแล้ว เขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าคืนให้ ตอนนี้ร่างขาวนวลเปลือยเปล่าจึงปรากฏแก่สายตาเขา มันช่างงดงามราวรูปปั้นเทพีในนิทานปรัมปราของชาวกรีกโบราณ ดวงตาที่ปรือบางๆ ทอดมองมาอย่างออดอ้อนโดยไม่รู้ตัว จมูกโด่งรั้นช่างรับกับใบหน้าของหล่อนเหลือเกิน แล้วริมฝีปากก็อีก แม้จะถูกเจ้าของขบเม้มจนซีดจาง แต่ยังน่าจุมพิตน่าลองลิ้มชิมรส ผมของหล่อนยุ่งเหยิงเล็กน้อยและยาวระทรวงอวบ น่าขัดใจนักที่มันปิดส่วนปลายถันของอกอิ่มพอดิบพอดี

วาโยกระแอมเล็กน้อย เมื่อใจกลางร่างอันอ่อนไหวถูกปลุกให้ลุกฮือด้วยเรือนร่างของเทพี จนต้องรีบเคลื่อนกายสูงใหญ่เข้าไปหาหล่อน

“คุณโย...อย่ารังแกดาว ดาวเมานะ”

เธอค้านเสียงเครือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่สามีไม่หยุดฟังด้วยซ้ำ

วาโยกดร่างภรรยาลงไปบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะดึงชุดนอนที่เพิ่งสวมออกจากร่างของตนแล้วเคลื่อนกายลงทาบทับเรือนร่างอรชร เขาเริ่มด้วยการสำรวจผิวกายหล่อนด้วยปลายจมูก ซุกไซ้ไปทั่วซอกคอ เนินอก และเนินหน้าท้องเพื่อสูดดมเอาความหอมของกายสาวมาเร่งเร้าแรงกำหนัด

ละอองดาวรู้สึกราวกับว่ากำลังเดินเล่นในสวนอีเดนต้องห้าม อยากลองรสรักที่เขากำลังจะปรนเปรอ อยากแทะเล็มลูบไล้เรือนกายหนั่นแน่นที่หอมกรุ่นและคงหวานราวผลแอปเปิล เธออยากร้องขอให้เขากระทำสิ่งใดก็ได้ต่อร่างนี้ แต่มันก็ละอายใจเหลือเกิน

ริมฝีปากหยักร้อนผ่าว ไต่ขึ้นจากหน้าท้องนวลมาหยุดนิ่งที่ริมฝีปากรูปกระจับอวบตึง วาโยขบเม้มและดึงทึ้งริมฝีปากของละอองดาวอย่างเมามัน รสชาติของไวน์ฝาดๆ ยังติดที่ปลายลิ้นบาง มันชวนให้การจุมพิตครั้งนี้หวามหวานซาบซ่านเหลือเกิน

“อือ...คุณโยขา...ดาว หายใจไม่...ออก...”

ละอองดาวหายใจหอบแรง เมื่อสามีปลดปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ

“ถ้าเป็นไปได้ ฉันจะฆ่าเธอให้ตายด้วยซ้ำ ลงโทษที่เธอกล้าอ่อยคู่ค้าของฉัน!” สามีหนุ่มตะคอกเบาๆ แต่หนักแน่น แน่นจนภรรยาผวาเฮือกเพราะสามีสอดประสานกายแกร่งเข้ามาในทันที

“เจ็บ! ปล่อย! ปล่อยนะคนบ้า!”

ละอองดาวเริ่มสร่างเมาเพราะความเจ็บจากแรงกระทำของสามี ชิ้นส่วนอันแข็งขึงกำลังบุกทะลวงความนุ่มอ่อนของอิสตรี มันทั้งเจ็บทั้งอึดอัด

“ดี! เธอจะได้รู้ไงว่าอย่าทำอะไรที่มันเกินหน้าที่ อย่าไปทอดสะพานให้ใครๆ ทั้งที่สามีนั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้นด้วย”

วาโยเอ่ยจบก็โถมกายเข้าหาร่างงามแรงๆ ถี่ๆ จนละอองดาวหัวสั่นหัวคลอน แต่มีหรือที่วาโยจะหยุดการกระทำ ความโมโหที่สมองค้านว่าไม่ใช่เพราะหึงหวง กำลังเล่นงานเขาอย่างหนักหน่วง มันเกิดขึ้นพร้อมเสียงกรีดร้องของละอองดาวที่ดังระงมทั่วห้องกว้าง ราวกับว่ากายเนื้อเจ้าหล่อนถูกดึงทึ้งให้แยกจากกัน

เกือบสองชั่วโมงที่เพลิงโทสะบวกกับเพลิงราคะ แผดเผาสองร่างอยู่เช่นนั้น และเมื่อแรงกระแทกครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลง สติอันพร่าเลือนของละอองดาวก็สิ้นสุดลงไปด้วย หญิงสาวนอนนิ่งไม่ไหวติง ขณะที่วาโยยิ้มหยันใส่ร่างบางแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยความสุขสม และสะใจ!