ละอองดาวกัดริมฝีปากจนซีดขาว วีนุตตราเล่นอะไรอยู่กันแน่
“คุณอยากได้ใบหย่าฉันก็หามาให้แล้ว แล้วคุณจะเอาอะไรจากฉันอีก!”
เธอเค้นเสียงตอบกลับอย่างขุ่นเคือง และวีนุตตราหัวเราะออกมาราวพออกพอใจนักหนา
“ก็บอกนุตไปสิว่าเธออยากได้สมบัติของฉัน กลัวคนอื่นเขารู้รึไงฮะ!”
วาโยตะคอกละอองดาว แม้ไม่ใช่เสียงที่ดังนักแต่หนักแน่นพอดู
ละอองดาวกล้ำกลืนความเจ็บช้ำที่มาพร้อมกับวาจาของสามี ก่อนจะโน้มกายลงไปกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของวีนุตตรา และแน่นอนว่าวาโยไม่อาจได้ยิน
“อะไรนะ!?” วีนุตตราตื่นตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง หยาดน้ำตารินไหลโดยไม่รู้ตัว ส่วนละอองดาวก็หวังเพียงว่าคนป่วยจะยอมทำตามที่รับปากไว้
“ทีนี้คุณก็รู้แล้ว จะยอมรับแหวนจากสามีฉัน เอ่อ...จากคุณโยได้หรือยังคะ” หยาดน้ำตายังรินอาบสองแก้มขณะพูด เธอรู้ดีว่าวีนุตตรารู้สึกอย่างไร หล่อนกำลังเวทนาเธอแน่ๆ และอาจกำลังหัวเราะเยาะเย้ยในใจ แต่ช่างมันเถอะ ถ้ามันจะทำใ
