JEAN'S POV
I was smiling the whole time nang makauwi na ako sa bahay.
Ang dami na rin naitanong sa akin ni Nanay kanina no’ng dumating ako.
Saan daw ako galing?
Bakit hindi raw ako umuwi kagabi?
Saan daw ako nagpalipas ng gabi kagabi?
Ano raw ang ginawa ko?
And so on.
Syempre sinagot ko naman nang maayos si Nanay kung ano ang nangyari at kung saan ako natulog.
“Nay, hindi naman po sinasadya na hindi ako makauwi kagabi. Sadyang nangailangan lang po ng tulong si Keyf. Eh hindi ko naman po kasi alam ang bahay nila kaya naman hindi ko po siya naiuwi.” Paliwanag ko rito. “Ayaw ko rin naman pong iuwi siya rito at baka kung ano pa po ang isipin ng mga makakakita,” dagdag ko pang saad dito.
Nakita ko namang ngumiti si Nanay sa aking tinuran.
“Nay, bakit po kayo nakangiti sa akin?” tanon
